Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – na wezwanie organu – pismem z 16 marca 2025 r. (wpływ), 17 marca 2025 r. (wpływ) oraz 18 marca 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Będzie Pani wpłacała ofiarę w formie darowizny na cele kultu religijnego w Kościele, w formie bezgotówkowej, za pośrednictwem ofiaromatu z terminalem płatniczym.

Ofiary wpłacane przez wiernych w Kościele przez ofiaromat są przekazywane przez operatora płatności na rachunek bankowy Parafii i księgowane przez Parafię jako darowizny na cele kultu religijnego.

Wpłaty wiernych za pośrednictwem ofiaromatu są w całości wykorzystywane przez Parafię na cele kultu.

Dokumentem potwierdzającym dokonanie przez Panią wpłaty darowizny jest obciążenie Pani rachunku bankowego, gdzie wskazany jest podmiot, na rzecz którego dokonuje wpłaty z informacją: „darowizna dla Parafii w .....”.

Uzupełnienie opisu zdarzenia

W odpowiedzi na pytanie z wezwania dotyczące, w którym roku podatkowym zmierza Pani wpłacać ofiarę w formie darowizny na cele kultu religijnego w Kościele, w formie bezgotówkowej, za pośrednictwem ofiaromatu z terminalem płatniczym wyjaśniła Pani, że od 2025 r. i w latach kolejnych.

W roku podatkowym, w którym dokona Pani darowizny, osiągnie Pani dochód z tytułu umowy o pracę opodatkowany według skali podatkowej. W ww. okresie będzie Pani podlegała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wartości przekazanej darowizny nie zaliczy Pani do kosztów uzyskania przychodów. Wartości przekazanej darowizny nie zaliczy Pani do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość przekazanej darowizny nie zostanie odliczona przez Panią od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość przekazanej darowizny nie zostanie odliczona przez Panią od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wartość przekazanej darowizny nie zostanie zwrócona Pani w jakiejkolwiek formie.

Łączna kwota odliczeń na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przekroczy w roku podatkowym, w którym dokona Pani darowizny, kwoty stanowiącą 6% Pani dochodu.

Przekazanie świadczenia pieniężnego na cele kultu religijnego w Kościele, w formie bezgotówkowej, za pośrednictwem ofiaromatu z terminalem płatniczym, nie będzie wiązało się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia po Pani stronie.

Wpłata darowizny przez ofiaromat zostaje potwierdzona w formie smsa otrzymanego na telefon przez ofiarodawcę od operatora płatności, firmę (...), o treści: „Darowizna na cele kultu religijnego z nazwą Parafii”.

W treści smsa jest także informacja o kwocie darowizny, terminie dokonania wpłaty, karcie, której użyto do płatności, powiązanej z rachunkiem bankowym darczyńcy (4 ostatnie cyfry nr karty). Operator płatności przekazuje zebrane środki na rachunek bankowy Parafii, z którym Parafia ma podpisaną stosowną umowę.

Na rachunku bankowym obdarowującego jest zarejestrowana transakcja płatności, gdzie wskazany jest odbiorca środków – nazwa Parafii (bez numeru rachunku bankowego Parafii).

Dokumentami potwierdzającymi wpłatę, jej cel i nazwę obdarowanego są: sms z potwierdzeniem dokonania wpłaty darowizny na cele kultu, obciążenie rachunku bankowego obdarowującego z kwotą i nazwą obdarowanego (tu Parafii).

Darowizny przekazywane przez wiernych za pośrednictwem ofiaromatu przeznaczone są przez Parafię na cele kultu religijnego związane w szczególności z:

1)utrzymaniem kościoła, zakupem sprzętu liturgicznego, utrzymaniem organów kościelnych,

2)remontami prowadzonymi w budynku kościoła i w salkach parafialnych, które stanowią miejsce spotkań wiernych i realizacji wydarzeń parafialnych, zakupem wyposażenia do powyższych miejsc,

3)utrzymaniem cmentarzy parafialnych,

4)organizowaniem nabożeństw i uroczystości religijnych,

5)działalnością duszpasterską - organizacja rekolekcji i wydarzeń religijnych dla dzieci i młodzieży, działalność misyjna wśród wiernych tj.: organizacja godzin biblijnych, prowadzenie chóru kościelnego, spotkania kobiet, seniorów.

Pytanie

Czy ofiary na cele kultu religijnego, dokonywane przez ofiaromat, które są przeznaczone na działalność kultową parafii, może Pani uznać za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o PIT i odliczyć ją od podstawy opodatkowania w rozliczeniu rocznym?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, ofiary wpłacane przez wiernych za pośrednictwem ofiaromatu spełniają kryteria darowizny na cele kultu religijnego ponieważ:

­są przekazywane na rachunek bankowy parafii,

­są przeznaczone przez parafię wyłącznie na działalność kultową,

­mają charakter dobrowolny,

­są ewidencjonowane elektronicznie, na rachunku bankowym wpłacającego darowiznę, co pozwala na ich właściwe udokumentowanie.

W związku z powyższym zwraca się Pani z prośbą o potwierdzenie prawidłowości powyższego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przy czym art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

a)określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,

b)kultu religijnego,

c)krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi, w wysokości iloczynu kwoty rekompensaty określonej przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy i litrów oddanej krwi lub jej składników,

d)kształcenia zawodowego publicznym szkołom prowadzącym kształcenie zawodowe, o których mowa w art. 4 pkt 28a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, oraz publicznym placówkom i centrom, o których mowa w art. 2 pkt 4 tej ustawy,

e)określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie odbudowy Pałacu Saskiego, Pałacu Brühla oraz kamienic przy ulicy Królewskiej w Warszawie (Dz.U. z 2024 r. poz. 578)

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

W myśl zaś art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania ani też w przyszłości.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

1) osób fizycznych;

2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 26 ust. 6b cytowanej ustawy:

Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego.

Na mocy art. 26 ust. 6c ww. ustawy:

W przypadku zwrotu dokonanej darowizny, obdarowany jest obowiązany przekazać urzędowi skarbowemu informację o zwróconej podatnikowi darowiźnie, w terminie miesiąca od dnia dokonania zwrotu.

W myśl art. 26 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11.

Jak natomiast stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 komentowanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy – w przypadku darowizny pieniężnej.

Przy czym, zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wobec powyższego odliczeniu od dochodu podlegają m.in. darowizny na cele kultu religijnego. Dla skorzystania z prawa do takiego odliczenia konieczne jest w szczególności:

– przekazanie darowizny na cele będące celami kultu religijnego;

– posiadanie stosownego udokumentowania wysokości wydatków poniesionych na te cele.

Przystępując do oceny możliwości odliczenia od dochodu przekazanej darowizny jako darowizny na cele kultu religijnego zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym nie zawiera własnej definicji „kult religijny” ani nie odwołuje się w tym zakresie do odrębnych przepisów. Wobec braku definicji „kultu religijnego” w ustawie podatkowej, w celu ustalenia znaczenia tego pojęcia należy posłużyć się definicją słownikową lub encyklopedyczną.

Według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1978 r.), kult religijny oznacza – zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych jakiejś religii, całokształt czynności religijnych. Kult w znaczeniu religioznawczym definiuje się jako całokształt praktyk obrzędowych, za których pośrednictwem wyznawcy religii manifestują cześć dla sacrum w aktach uwielbienia, błagania i dziękczynienia (...). W kulcie można wyodrębnić przedmiot kultu, osoby sprawujące kult, obiekty i sprzęty kultowe oraz czynności kultowe (...).

Przy czym za przekazaną na cel taki nie może zostać uznana każda darowizna tylko dlatego, że przekazana została na rzecz odbiorcy, którym jest kościół lub związek wyznaniowy. Nie każda bowiem taka darowizna może zostać uznana za przekazaną na cele kultu, a tylko jej przeznaczenie na taki właśnie cel stanowi podstawę do dokonania odliczenia.

Za darowiznę na cele kultu może zatem zostać uznana taka darowizna, której adresatem są w szczególności: kościoły, związki religijne i kościelne osoby prawne (zakony, parafie, itp.) i która służyć będzie sfinansowaniu działań, odnoszących się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczących obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 grudnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1126/13).

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt II FSK 706/20 (…): za wskazane w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) u.p.d.o.f. darowizny nie mogą być uznane darowizny, które tylko w założeniu darczyńcy miały cel ten realizować a w założeniu osoby działającej w imieniu obdarowanego podmiotu darowane pieniądze miały służyć zupełnie innym celom niezwiązanym z kultem religijnym. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładnia celowościowa tego przepisu wyklucza możliwość odliczenia na jego podstawie od dochodu darowizn pieniędzy, które po ich otrzymaniu przez obdarowanego przeznaczone zostały na inne cele niż cele kultu religijnego. (…)

Przy czym dla skorzystania z odliczenia, uregulowanego w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b kluczowe jest również wykonanie umowy darowizny. Udokumentowanie czynności przekazania przedmiotu darowizny pieniężnej na konto obdarowanego ma służyć właśnie wykazaniu, że w stanie faktycznym danej sprawy doszło rzeczywiście do wykonania umowy, o której mowa w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego.

Innymi słowy, kluczowe jest również udokumentowanie transferu pieniężnego składnika majątku darczyńcy do majątku obdarowanego.

Dopiero po spełnieniu wszystkich warunków dotyczących charakteru przekazanego świadczenia, celu, obdarowanego oraz dokumentowania, podatnik może odliczyć od dochodu przekazaną darowiznę, pamiętając, że wysokość odliczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych nie może przekroczyć 6% dochodu (dla wszystkich darowizn wymienionych w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena skutków podatkowych Pani sytuacji

Z treści Pani wniosku wynika, że będzie Pani w 2025 r. oraz w latach następnych wpłacała ofiarę w formie darowizny na cele kultu religijnego w Kościele, w formie bezgotówkowej, za pośrednictwem ofiaromatu z terminalem płatniczym. Dokumentem potwierdzającym dokonanie przez Panią wpłaty darowizny jest obciążenie Pani rachunku bankowego, gdzie wskazany jest podmiot, na rzecz którego dokonuje wpłaty z informacją: „darowizna dla Parafii w .....”. Wpłata darowizny przez ofiaromat zostaje potwierdzona w formie smsa otrzymanego na telefon przez ofiarodawcę od operatora płatności, firmę (...), o treści: „Darowizna na cele kultu religijnego z nazwą Parafii”. W treści smsa jest także informacja o kwocie darowizny, terminie dokonania wpłaty, karcie, której użyto do płatności, powiązanej z rachunkiem bankowym darczyńcy (4 ostatnie cyfry nr karty). Operator płatności przekazuje zebrane środki na rachunek bankowy Parafii, z którym Parafia ma podpisaną stosowną umowę. Na rachunku bankowym obdarowującego jest zarejestrowana transakcja płatności, gdzie wskazany jest odbiorca środków – nazwa Parafii (bez numeru rachunku bankowego Parafii). Dokumentami potwierdzającymi wpłatę, jej cel i nazwę obdarowanego są: sms z potwierdzeniem dokonania wpłaty darowizny na cele kultu, obciążenie rachunku bankowego obdarowującego z kwotą i nazwą obdarowanego (tu Parafii).

Powzięła Pani wątpliwość czy ofiary na cele kultu religijnego, dokonywane przez ofiaromat, które są przeznaczone na działalność kultową Parafii, może Pani uznać za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o PIT i odliczyć ją od podstawy opodatkowania w rozliczeniu rocznym.

W konsekwencji, na tle przedstawionego opisu zdarzenia stwierdzam, że przekazywane przez Panią w 2025 r. oraz w latach następnych środki pieniężne za pośrednictwem ofiaromatu, obsługiwanego przez operatora płatności, nie będą mogły podlegać odliczeniu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy w którym dokona Pani wpłaty, od Pani dochodu stanowiącego podstawę obliczenia podatku dochodowego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Potwierdzenie dokonania płatności w formie wiadomości SMS, pochodzące od operatora płatności, nie jest wystarczającym dowodem na zawarcie i wykonanie umowy darowizny między Panią a Parafią, jako obdarowanym. W związku z powyższym, nie przysługuje Pani prawo do odliczenia wskazanych wpłat od podstawy opodatkowania w rocznym zeznaniu podatkowym.

Wobec tego Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.