Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. W odpowiedzi na wezwania uzupełnił go Pan 15 i 27 sierpnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pana wątpliwości dotyczą możliwości skorzystania z ulgi na powrót w oparciu o posiadaną w chwili przeprowadzki Kartę Polaka. Pod koniec 2021 r. przyjechał Pan do Polski na kurs zawodowy (...) w miejscowości A. (kurs dla osób, (...) — na co ma Pan potwierdzenie w postaci białoruskiej książeczki pracy oraz ciągłej pracy na Białorusi do 2022 r.). W tym okresie wynajął Pan samochód i po zajęciach pracował Pan jako (...) na podstawie umowy zlecenia.

Na początku stycznia 2022 r. wrócił Pan do swojego miejsca zamieszkania w B. na Białorusi i rozpoczął Pan zdalne poszukiwanie pracy. Dopiero pod koniec lutego 2022 r. znalazł Pan pracodawcę – firmę X w C., w której był Pan zatrudniony jako kierowca ciężarówki (co potwierdza kopia umowy o pracę z dnia 21 lutego 2022 r.). Pracował Pan tam na podstawie wizy (cel wydania - 18 - posiadacz Karty Polaka) w systemie rotacyjnym: 8-6 tygodni pracy i 3-4 tygodnie bezpłatnego urlopu. Mając tak długie przerwy między kadencjami, pomimo służbowego mieszkania, często wyjeżdżał Pan na Białoruś, gdzie mieszka większość Pana rodziny.

Taka sytuacja trwała faktycznie do końca 2022 r., kiedy zdecydował się Pan złożyć wniosek o pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej. Swój zamiar do stałego przeprowadzenia się do Polski potwierdził Pan podczas rozmowy w Urzędzie Wojewódzkim w E. oraz wnioskiem o przyznanie świadczenia pieniężnego dla posiadaczy Karty Polaka.

W sierpniu 2023 r. dostał Pan pozytywną decyzję o udzielenie stałego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej. Poszukiwanie pracy w miejscu zamieszkania Pana przyszłej żony, w D., przeciągnęło się do października 2023 r. Od tego czasu mieszka Pan w D., gdzie obecnie przebywa, mając ciężarną żonę, z którą planuje Pan dalsze życie i pracę w Polsce oraz uzyskanie obywatelstwa polskiego.

Po raz pierwszy skorzystał Pan z ulgi na powrót w lutym 2025 r. przy rozliczeniu PIT-11 za rok 2024 oraz dokonując korekty PIT za rok 2023. Wcześniej umówił się Pan na konsultację w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w D., gdzie po przeanalizowaniu dokumentów poinformowano Pana, że może Pan skorzystać z przedmiotowej ulgi. Po zaksięgowaniu środków na koncie bankowym, pod koniec marca 2025 r. skontaktował się z Panem pracodawca i poinformował, że otrzymał telefon z urzędu skarbowego z prośbą o dokonanie korekty deklaracji podatkowej oraz zwrot środków. Po rozmowie telefonicznej z Panią z Urzędu Skarbowego został Pan poinformowany, że jej zdaniem nie może skorzystać z ulgi, ponieważ przeprowadził się Pan do Polski wcześniej niż 31 grudnia 2021 r. i złożył Pan deklarację podatkową za 2021 r.

Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że w latach 2019-2021 nie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni. Nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających lata 2019-2021. Nie miał Pan nieprzerwanie miejsca zamieszkania w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki. Do Polski przyjechał Pan (…) listopada 2021 r. w celu udziału w kursach szkolenia zawodowego. W 2021 r. spędził Pan w Polsce 58 dni. Nie miał Pan żadnych powiązań osobistych które łączyły Pana z Polską w okresie od przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. Do 31 grudnia 2021 r. centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się na Białorusi, gdzie mieszka cała rodzina. Nie miał Pan żadnych powiązań gospodarczych, które łączyły Pana z Polską do 31 grudnia 2021 r. Praca podczas kursów szkolenia zawodowego nie miała charakteru stałego. Podczas kursów szkolenia zawodowego w 2021 r. zamieszkiwał Pan w hostelu. Do 31 grudnia 2021 r. na Białorusi był Pan zatrudniony na stanowisku inżyniera budownictwa i ta praca była głównym źródłem dochodów w ciągu 10 lat, miał Pan także konta bankowe, kredyty.

Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w 2021 r. znajdowało się na Białorusi, gdzie do 31 grudnia 2021 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania.

Do 31 grudnia 2021 r. aktywności społeczne, kulturalne, sportowe prowadził Pan na Białorusi.

Do Polski – w związku z rozpoczęciem pracy przyjechał Pan (..) lutego 2022 r. W 2022 r. przebywał Pan w Polsce 214 dni, a w 2023 r. 271 dni.

W latach 2022 i 2023 miejscem Pana stałego zamieszkania dla celów podatkowych była Polska. W 2022 r. pracował Pan w systemie rotacyjnym 6-8 tygodni pracy i 3-4 tygodni bezpłatnego urlopu, podczas którego wracał Pan na Białoruś.

W 2023 r. stałe miejsce zamieszkania miał Pan w Polsce. W 2022 r. zaczął Pan budować relacje z przyszłą żoną i planować wspólne zamieszkanie. W 2023 r. przeprowadzi się Pan z C. do D. żeby zamieszkać razem. W latach 2022-2023 jeździł Pan na Białoruś tylko w celu odwiedzin rodziny i dla zabrania osobistych rzeczy do Polski.

W 2022 r. zatrudnił się Pan i miał stałą pracę w Polsce, od 2023 r. wynajmował Pan mieszkanie wspólnie z partnerką. Na Białorusi miał Pan konto bankowe, z którego płacił Pan alimenty na córkę. W 2022 r. miejscem Pana zamieszkania była kwatera pracownicza w C., a od 2023 r. wynajmował Pan mieszkanie w D. razem z przyszłą żoną. Do 2022 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych miał Pan na Białorusi.

Rok 2022 był dla Pana „okresem przejściowym”, aktywność społeczną i kulturalną prowadził Pan pomiędzy wyjazdami do pracy, i w Polsce i na Białorusi.

W 2023 r. aktywności społeczne, kulturalne, sportowe prowadził Pan w Polsce. Posiada Pan wyłącznie białoruskie obywatelstwo. Posiadał Pan Kartę Polaka do momentu otrzymania karty stałego pobytu w 2023 r. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Posiada Pan certyfikaty rezydencji za lata 2019-2021 wydane przez białoruską administrację podatkową, tłumaczenia przysięgłe karty pracy z Białorusi za okres 2001-2021 r., zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy za okres (…) lutego 2021 r. – (…) października 2021 r.

Pana córka, na którą płacił Pan alimenty zamieszkuje na Białorusi od urodzenia, tj. (...) 2018 r.

Odpowiadając na pytanie – czy w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi – zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa oraz czy posiada Pan dokumenty potwierdzające tę okoliczność wyjaśnił Pan, że zgodnie z wewnętrznym prawem Białorusi od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi co potwierdza zaświadczenie inspekcji podatkowej Białorusi za 2022 r. (Decyzja o odmowie wydania zaświadczenia o rezydencji podatkowej za 2022 r. z powodu przebywania na terytorium Białorusi krócej niż 183 dni).

Od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. stałe miejsce zamieszkania miał Pan na Białorusi, a od 21 lutego 2022 r. w Polsce.

W okresie – od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. powiązania osobiste z Białorusią to córka, rodzice i znajomi. Na Białorusi miał Pan również kredyt i konto bankowe. Z Polską w tym okresie nie miał Pan powiązań osobistych i gospodarczych.

Ponadto w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r.:

·przebywał Pan na Białorusi,

·aktywność społeczną, kulturalną, sportową, polityczną prowadził Pan na Białorusi,

·prowadził Pan swoje gospodarstwo domowe na Białorusi,

Od przyjazdu do Polski w dniu 21 lutego 2022 r. centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Polsce (zgodnie z wewnętrznym prawem Polski i Białorusi).

Pytanie

Czy przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że spełni wszystkie warunki do skorzystania z ulgi na powrót w 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza więc o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Określenie, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinno być dokonane w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyższe potwierdza treść Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT.

Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Przy czym centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste.

Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W odniesieniu do centrum interesów gospodarczych, Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Jak wskazano w ww. Objaśnieniach, zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego.

W opisie zdarzenia wskazał Pan m.in., że w 2021 r. przebywał Pan w Polsce jedynie 58 dni w celu odbycia kursu, w trakcie którego również pracował Pan na podstawie umowy-zlecenia. Ponadto do 31 grudnia 2021 r. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się na Białorusi, gdzie:

·zamieszkiwała Pana rodzina w tym małoletnia córka,

·był Pan zatrudniony,

·miał Pan stałe miejsce zamieszkania,

·posiadał konto bankowe i kredyt,

·prowadził Pan aktywności społeczne, kulturalne, sportowe

·miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Wyjaśnił Pan również, że w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. na Białorusi nadal Pan:

·miał stałe miejsce zamieszkania na Białorusi i przebywał Pan w tym kraju,

·miał rodzinę, w tym małoletnią córkę,

·posiadał konto bankowe i kredyty,

·prowadził aktywność społeczną, kulturalną, sportową,polityczną, jak też prowadził Pan swoje gospodarstwo domowe

a ponadto oświadczył Pan, że nie miał w tym okresie powiązań osobistych i gospodarczych z Polską.

Natomiast 21 lutego 2022 r. przyjechał Pan do Polski w celu podjęcia stałej pracy i jak Pan wskazał, od tego dnia centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Polsce (zgodnie z wewnętrznym prawem Polski i Białorusi).

Powyższe oznacza, że zarówno w 2021 r., jak i w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Nie spełnił Pan bowiem w tym okresie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu należy Pana uznać od dnia 21 lutego 2022 r., tj. od dnia w którym – jak wynika z wniosku – przeniósł Pan do Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych.

Zatem uznać należy, że spełnił Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 1 i pkt 2 lit. a i b ustawy, bowiem w latach 2019-2021 oraz w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce, jak też w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ponadto na moment przeprowadzki posiadał Pan Kartę Polaka, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Tym samym jedną z przesłanek zastosowania ulgi na powrót w Pana sytuacji jest warunek posiadania dokumentów potwierdzających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Polska państwie, w odniesieniu do okresu niezbędnego do ustalenia prawa do zwolnienia.

W celu skorzystania z ulgi na powrót powinien zatem Pan posiadać certyfikat, lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych za lata 2019-2021 oraz za okres od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Polskę.

We wniosku wyjaśnił Pan, że miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi w latach 2019-2021 co potwierdzają m.in. posiadane certyfikaty rezydencji. Wyjaśnił Pan także, że zgodnie z wewnętrznym prawem Białorusi od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi – co potwierdza zaświadczenie inspekcji podatkowej Białorusi za 2022 r.

Skoro zatem Białoruś w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. nie traktowała Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym kraju, w związku z czym nie posiada Pan dokumentów potwierdzających posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi w tym okresie – to uznać należy, że nie spełnia Pan warunków niezbędnych do skorzystania z ulgi na powrót.

Nie posiada Pan bowiem certyfikatu rezydencji lub innego dowodu dokumentującego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi w odniesieniu do części okresu niezbędnego do ustalenia prawa do tego zwolnienia, tj. do okresu od 1 stycznia 2022 r. do 20 lutego 2022 r. Okresem niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia jest bowiem zarówno okres:

a)trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i

b)okres od początku roku, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Pana stanowisko w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na powrót w 2022 r. uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.