Skutki podatkowe otrzymania jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 13 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowych środków pieniężnych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 grudnia 2023 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Otrzymała Pani dotację na założenie działalności z PFRON-u.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

Działalność gospodarczą założyła Pani (...) 2023 r., prowadzi ją Pani na podstawie PKPiR, forma opodatkowania podatek progresywny wg skali podatkowej 12%. Środki z PFRON-u na podjęcie działalności otrzymała Pani (...) 2023 r. i stanowią one pomoc de minimis. Otrzymane środki przeznaczyła Pani na zakup (...) potrzebnego do (...). Zakupiony program i komputer zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i WNiP natomiast pozostałe towary i materiały biurowe trwałe i nietrwałe są poniżej 10 tys. zł i zostały wpisane do księgi jako pozostałe koszty. Związek przyczynowo skutkowy - poniesienie, zaliczenie do kosztów ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów; otrzymana dotacja pozwoli Pani na prowadzenie działalności projektowej gdzie bez zakupionego programu i komputera nie mogłaby Pani prowadzić, kontynuować działalności gospodarczej wydatek przyczynił się do osiągnięcia, zachowania, zabezpieczenia przychodu.

Pytanie

Czy otrzymana dotacja z PFRON-u będzie zwolniona z podatku wg art. 21 ust. 1 pkt 27 ustawy o PIT, a koszty sfinansowane z tej dotacji niebędące środkami trwałymi będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że

•otrzymana z PFRON dotacja na rozpoczęcie działalności gospodarczej:

1)nie stanowi przychodu podatkowego – w zakresie w jakim została lub zostanie wydatkowana na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych,

2)stanowi przychód zwolniony od podatku dochodowego – w pozostałym zakresie.

•wydatki sfinansowane ze środków otrzymanych ze wskazanej dotacji mogą być zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów (nie dotyczy to wydatków na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych; w zakresie tym ze względu na brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być również zaliczane odpisy amortyzacyjne).

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są między innymi dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej PFRON), z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Dodała Pani, że nie ma przepisu wyłączającego możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów sfinansowanych z przychodów zwolnionych od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy o PIT. W szczególności nie wynika to z treści art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o PIT (przepis ten wyłącza możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów

(przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy o PIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również: dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa (art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyjaśniam zatem na podstawie powołanych powyżej przepisów, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

-dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

-ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Tym samym, środki otrzymane jednorazowo z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej – z wyjątkiem przeznaczonych na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – będą stanowić dla podmiotu, któremu są wypłacone przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Zakres zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym świadczeń, o których mowa w ww. przepisie określa ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 100 ze zm.).

 Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Stosownie do treści art. 12a ust. 1 tej ustawy:

Osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 11 ust. 1, może otrzymać ze środków Funduszu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na podjęcie działalności w formie spółdzielni socjalnej na jednego członka założyciela spółdzielni oraz na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu, w wysokości określonej w umowie zawartej ze starostą:

1)nie wyższej niż sześciokrotność przeciętnego wynagrodzenia, w przypadku zobowiązania do prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej lub członkostwa w spółdzielni socjalnej nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy,

2)wynoszącej od sześciokrotności do piętnastokrotności przeciętnego wynagrodzenia, w przypadku zobowiązania do prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej lub członkostwa w spółdzielni socjalnej nieprzerwanie przez okres co najmniej 24 miesięcy

–jeżeli nie otrzymała bezzwrotnych środków publicznych na ten cel.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że:

•otrzymała Pani środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych;

•ww. środki przeznaczyła Pani na zakup (...) potrzebnego do (...). Zakupiony program i komputer zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i WNiP natomiast pozostałe towary i materiały biurowe trwałe i nietrwałe są poniżej 10 tys. zł i zostały wpisane do księgi jako pozostałe koszty.

Na podstawie powyższego stwierdzam, że otrzymane przez Panią z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych środki na podjęcie przez nią działalności gospodarczej – w części w której zostały przeznaczone na zakup wyposażenia firmy i składników majątku firmowego nieujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych – stanowią dla Pani przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże środki te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast środki w zakresie w jakim zostały przez Panią wydatkowane na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zauważyć należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu powinien zgodnie z ww. przepisem spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 cytowanej ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia sfinansowanego ze środków otrzymanych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Urzędu Pracy. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 tej ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Tym samym, w przypadku, gdy wartość jednostkowa składnika majątku nie przekracza kwoty 10 000 zł, podatnik może wybrać jedną z następujących możliwości:

1)zaliczyć ww. składniki do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ww. ustawy),

2)nie zaliczyć ww. składników do środków trwałych (lecz potraktować je jako wyposażenie), a wydatki poniesione na ich nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d ust. 1 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe stwierdzam, że wydatki sfinansowane przez Panią ze środków pochodzących z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej, przeznaczone na zakup wyposażenia firmy i składników majątku firmowego nieujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).