Możliwość odliczenia strat podatkowych poniesionych w latach ubiegłych przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.772.2023.2.MJ

Temat interpretacji

Możliwość odliczenia strat podatkowych poniesionych w latach ubiegłych przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 3 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia strat z lat ubiegłych na potrzeby obliczenia daniny solidarnościowej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 października 2023 r. (data wpływu 13 października 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Jest Pan belgijskim rezydentem podatkowym i podlega w Belgii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W 2021 r. osiągnął Pan w Polsce przychód z tytułu działalności gospodarczej (wykazany w deklaracji PIT-36L). Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania, pomniejszył Pan dochód o straty poniesione z tego źródła przychodów w latach ubiegłych.

Powyższy przychód stanowił podstawę do obliczenia podstawy tzw. daniny solidarnościowej, o której mowa w art. 30h ust. 1 i 2 ustawy o PIT („danina solidarnościowa”).

Za rok 2021 dokonał Pan obliczenia i wpłaty daniny solidarnościowej w oparciu o kwoty wskazanego powyżej dochodu bez odliczenia strat z lat ubiegłych z tych źródeł przychodu.

Podobnie w 2022 r. osiągnął Pan w Polsce przychód z tytułu działalności gospodarczej (wykazany w deklaracji PIT-36L). Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania, pomniejszył Pan dochód o straty poniesione z tego źródła przychodów w latach ubiegłych.

Za rok 2022 również dokonał Pan obliczenia i wpłaty daniny solidarnościowej w oparciu o kwoty wskazanego powyżej dochodu bez odliczenia strat z lat ubiegłych z tych źródeł przychodu.

W ślad za orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych, rozważa Pan zmianę sposobu kalkulacji daniny solidarnościowej poprzez uwzględnianie przy jej kalkulacji strat z lat ubiegłych podlegających odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym z działalności gospodarczej (odliczenie nastąpi zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o PIT, tzn. odliczeniu podlegać będą straty z lat ubiegłych, które zostały odliczone dla celów ustalenia podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 30c ust. 2 ustawy o PIT).

Przykładowo, zakładając, że w roku 202X osiągał Pan dochód z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach artykułu 30c ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za rok 202X+1, zamierza Pan dokonywać następującego działania arytmetycznego: dochód z działalności gospodarczej za rok 202X - strata z lat ubiegłych z działalności gospodarczej odliczona od dochodu z działalności gospodarczej dla celów ustalenia podstawy opodatkowania za rok 202X (zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o PIT) - kwoty podlegające odliczeniu na podstawie art. 30h ust. 2 - 1.000.000 zł

Powyżej opisany sposób kalkulacji podstawy obliczenia daniny solidarnościowej zamierza zastosować Pan w rozliczeniu za rok 2021 i 2022 (poprzez złożenie korekty wcześniej złożonej deklaracji DSF-1 i wystąpienie o nadpłatę) oraz stosować go w rozliczeniu za lata przyszłe.

W związku z powyższym, podjął Pan wątpliwości, co do prawidłowości sposobu ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej.

Uzupełnienie

Wskazał Pan, że w 2021 r. osiągnął Pan w Polsce przychody z działalności gospodarczej (wykazane w deklaracji PIT-36L).

Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania z działalności gospodarczej wykazanej w deklaracji PIT-36L pomniejszył Pan dochód o straty z działalności gospodarczej poniesione w latach 2019, 2018 i 2017.

Przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej do zapłaty w roku 2022, uwzględnił Pan dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30c ustawy o PIT i nie uwzględnił Pan strat poniesionych w latach wcześniejszych.

Podobnie, w 2022 r., osiągnął Pan w Polsce przychody z działalności gospodarczej (wykazanych w deklaracji PIT-36L).

Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania z działalności gospodarczej wykazanej w deklaracji PIT- 36L pomniejszył Pan dochód o straty z działalności gospodarczej poniesione w latach 2019, 2018 i 2017.

Przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej do zapłaty w roku 2023 uwzględnił Pan dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30c ustawy o PIT i nie uwzględnił strat poniesionych w latach wcześniejszych.

Obecnie, mając na uwadze stanowisko wyrażane w orzecznictwie sądów administracyjnych, najnowszych interpretacjach indywidualnych, a także stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w odpowiedzi na interpelację, zamierza Pan uwzględniać przy kalkulacji daniny solidarnościowej straty podatkowe z lat ubiegłych w zakresie w jakim obniżają podstawę opodatkowania z danego źródła przychodów.

W szczególności, odnosząc się do daniny solidarnościowej zapłaconej w roku 2022 i 2023 zamierza Pan uwzględnić dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30c ustawy o PIT i pomniejszyć ten dochód o straty poniesione z tego źródła przychodów (działalności gospodarczej) w latach 2017, 2018 i 2019 w takim zakresie, w jakim pomniejszył dochód z działalności gospodarczej odpowiednio za rok 2021 i 2022 wykazany w deklaracjach PIT-36L za te lata dla celów ustalenia podatku za te lata.

Planuje Pan także zmianę dotychczasowego sposobu ustalania podstawy daniny solidarnościowej na rok 2024 i w latach kolejnych, tak, że w przypadku odliczenia straty z tego samego źródła przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania z tego źródła, strata ta zostanie uwzględniona także przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej i zmniejszać będzie podstawę ustalenia daniny solidarnościowej z tego źródła przychodów.

Oznacza to przykładowo, że jeżeli Pan, zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o PIT, w rozliczeniu za 2023 r. odliczy stratę z działalności gospodarczej (opodatkowanej na zasadach art. 30c ustawy o PIT) poniesioną w latach ubiegłych (np. w roku 2019 i 2020), to dochody z tego źródła, pomniejszone o tak odliczone straty będą stanowiły podstawę do obliczenia podstawy ustalenia daniny solidarnościowej na rok 2024.

Wskazał Pan, że Pana wątpliwości dotyczą zarówno stanu faktycznego (uwzględnienia strat z lat ubiegłych przy ustalaniu wysokości daniny solidarnościowej na rok 2022 i 2023), jak i zdarzenia przyszłego (uwzględnienia strat z lat ubiegłych przy ustalaniu wysokości daniny solidarnościowej w przyszłości począwszy od daniny na rok 2024).

Pytania

1.Czy prawidłowe jest Pana stanowisko, że dla potrzeb ustalenia wysokości daniny solidarnościowej na rok 2022 i 2023 mógł Pan pomniejszyć podstawę jej obliczenia o straty podatkowe z lat ubiegłych w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego?

2.Czy prawidłowe jest Pana stanowisko, że dla potrzeb ustalenia wysokości daniny solidarnościowej na rok 2024 i lata kolejne będzie Pan mógł pomniejszać podstawę jej obliczenia o straty podatkowe z lat ubiegłych w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego?

Pana stanowisko

Ad. 1

Stoi Pan na stanowisko, że dla potrzeb ustalenia wysokości daniny solidarnościowej na rok 2022 i 2023 mógł Pan pomniejszyć podstawę jej obliczenia o straty podatkowe z lat ubiegłych w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego.

Ad. 2

Stoi Pan na stanowisko, że dla potrzeb ustalenia wysokości daniny solidarnościowej na rok 2024 i lata kolejne będzie Pan mógł pomniejszać podstawę jej obliczenia o straty podatkowe z lat ubiegłych w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego.

Uzasadnienie Pana stanowiska

Zgodnie z art. 30h ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne są zobowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny. Zgodnie natomiast z art. 30h ust. 2 ustawy o PIT podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o (i) kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz (ii) kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 - odliczone od tych dochodów.

Wskazuje Pan, że z powyższego wynika zatem, że ustalenie podstawy obliczenia daniny solidarnościowej polega na zsumowaniu dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych:

a) w art. 27 ust. 1, 9, 9a ustawy o PIT (dochody opodatkowane według skali podatkowej, m.in. ze stosunku pracy, działalności gospodarczej, rent i emerytur, umów o dzieło i umów zlecenia);

b) art. 30b ustawy o PIT (zyski kapitałowe opodatkowane według stałej stawki 19%);

c) art. 30c ustawy o PIT (dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowane podatkiem liniowym według stawki 19%);

d) art. 30f ustawy o PIT (dochody zagranicznej spółki kontrolowanej opodatkowane według stałej stawki 19%)

- pomniejszonych o możliwe do odliczenia od tych dochodów składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o PIT oraz o kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o PIT, tj. z tytułu uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej spółki kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania.

Pana zdaniem odsyłając do konkretnych jednostek redakcyjnych ustawy o PIT (art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f), na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, ustawodawca zdecydował się, aby poszczególne jej elementy składowe były ustalane na zasadach właściwych dla tychże elementów składowych. Oznacza to, że ustalając na przykład podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów z działalności gospodarczej opodatkowanych podatkiem liniowym powinno stosować się zasady opodatkowania tych dochodów wyrażone w art. 30c ustawy o PIT, a zatem całość zasad ukonstytuowanych art. 30c ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30c ust. 2 ustawy o PIT podstawą obliczenia podatku liniowego jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust., 2-3b i 5, art. 24 ust. 1, 2,3b-3e i ust. 4 ustawy o PIT. Zatem, z powołanego art. 30c ust. 2 ustawy o PIT wynika, że punktem wyjścia do ustalenia podstawy obliczenia podatku jest m.in. dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 ustawy o PIT. Oznacza to, że ustalając dochód na potrzeby art. 30h ust. 2, należy posłużyć się zasadami opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 30c, natomiast z uwagi na fakt, że w art. 30c zasady opodatkowania odwołują się do zasad określonych w art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 - należy odnieść się do tych przepisów.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 3 ustawy PIT o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tymże kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tymże kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Wskazuje Pan, że w art. 30h ust. 2 ustawy o PIT ustawodawca odwołał się do całego art. 30c ustawy, nie zaś do konkretnej jednostki redakcyjnej. Co więcej, Pana zdaniem uniemożliwienie przez ustawodawcę kompensowania dochodu z jednego źródła przychodów stratą z innego źródła przychodów, nie stanowi zakazu odliczenia straty w ramach jednego źródła przychodu.

Skoro w art. 30c ust. 2 ustawy o PIT odwołano się między innymi do art. 9 ust. 2 i 3 ustawy, jak również w art. 30h ust. 2 brak jest zastrzeżenia, że na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie stosuje się art. 9 ust. 3 ustawy o PIT - to brak jest podstaw do przyjęcia, że ustalając podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów z działalności opodatkowanej podatkiem liniowym nie można obniżyć dochodu z danego źródła o stratę z lat poprzednich. W przeciwnym wypadku, odmienne zasady stosowałoby się do obliczenia dochodu do podstawy opodatkowania podatkiem liniowym, a inne do obliczenia dochodu do podstawy obliczenia daniny solidarnościowej od dochodu opodatkowanego podatkiem liniowym, co w Pana ocenie byłoby sprzeczne z powyższej wskazanymi przepisami. Skoro bowiem podstawę obliczenia daniny solidarnościowej ustala się na podstawie zasad określonych m.in. w art. 30c ustawy o PIT, to zastosowanie znajduje art. 9 ust. 3 ustawy o PIT dotyczący prawa podatnika do obniżenia dochodu o straty z lat ubiegłych z danego źródła.

Podkreślił Pan, że prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w orzecznictwie sądów administracyjnych.

W wyroku NSA z dnia 19 lipca 2022 r., II FSK 452/22, NSA stwierdził, że:

(…) sposób sformułowania art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f. wskazuje, że ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania dochodu z poszczególnych źródeł przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej. Nie można bowiem przyjąć, że przepisy regulujące zasady ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, stanowią przepisy szczególne, określające możliwe do zastosowania przy tej daninie odliczenia i stanowią autonomiczne regulacje odrębne od przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca regulując kwestię sposobu ustalania dochodu przy obliczaniu daniny solidarnościowej odwołał się bowiem do całego art. 30c u.p.d.o.f. regulującego opodatkowanie dochodów podatkiem liniowym, który z kolei odwołuje się bezpośrednio m.in. do art. 9 ust. 3 u.p.d.o.f. traktującego o możliwości odliczenia straty. Brak jest zatem podstaw do wyłączenia zastosowania poszczególnych regulacji odnoszących się do opodatkowania dochodów podatkiem liniowym. Należy podkreślić, że Organ w uzasadnieniu swojego stanowiska analizując treść art. 30h ust. 2 i 3 u.p.d.o.f. pominął jego wykładnię językową oraz jego korelację z art. 30c ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. w zw. z art. 9 ust. 2 i 3 u.p.d.o.f. Bezpodstawnie zatem zawęził zakres przedmiotowych regulacji wbrew ich literalnemu brzmieniu. Gdyby intencją racjonalnego ustawodawcy było uniemożliwienie odliczenia straty z lat ubiegłych przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej to taka regulacja zostałaby wprost wskazana w przepisach u.p.d.o.f. Takiego zastrzeżenia ustawodawca jednak nie zawarł określając zasady opodatkowania daniną solidarnościową. Rolą ustawodawcy jest natomiast respektowanie zasad prawidłowej legislacji, w tym unikanie zbędnych powtórzeń.

W Pana opinii, podobnie orzekł NSA w wyroku z 7 grudnia 2022 r., II FSK 1172/22 oraz w wyroku z 13 grudnia 2022 r., II FSK 1072/22.

Wskazał Pan również, że analogiczne stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych w przedmiocie możliwości odliczenia strat z lat ubiegłych, przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej. Pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, że:

gdyby intencją racjonalnego ustawodawcy było uniemożliwienie odliczenia straty z lat ubiegłych przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, to taka regulacja zostałaby wprost wskazana w przepisach u.p.d.o.f. Takiego zastrzeżenia ustawodawca jednak nie zawarł

- został zaprezentowany m.in. w następujących wyrokach:

wyrok WSA w Gliwicach z 26 lipca 2022 r., I SA/Gl 242/22,
wyrok WSA w Krakowie z 10 sierpnia 2022 r., I SA/Kr 1458/21,
wyrok WSA w Gliwicach z 19 września 2022 r., I SA/Gl 243/22,
wyrok WSA w Krakowie z 29 września 2022 r., I SA/Kr 404/22,
wyrok WSA w Krakowie z 20 października 2022 r., I SA/Kr 786/22,
wyrok WSA w Krakowie z 9 listopada 2022 r., I SA/Kr 759/22,
wyrok WSA w Poznaniu z 22 listopada 2022 r., I SA/Po 454/22,
wyrok WSA we Wrocławiu z 27 kwietnia 2023 r., I SA/Wr 511/22,
wyrok WSA w Kielcach z 2 marca 2023 r., I SA/Ke 423/22,
wyrok WSA w Krakowie z 8 marca2023 r., I SA/Kr 2/23,
wyrok WSA w Krakowie z 5 maja 2023 r., I SA/Kr 1120/22,
wyrok WSA w Poznaniu z 10 maja 2023 r., I SA/Po 203/23,
wyrok WSA we Wrocławiu z 18 maja 2023 r., I SA/Wr 616/22,
wyrok WSA we Wrocławiu z 22 czerwca 2023 r., I SA/Wr 318/22,
wyrok WSA w Olsztynie z 12 lipca 2023 r., I SA/Ol 184/23.

Wskazał Pan, że wątpliwości interpretacyjne podatników co do sposobu ustalania podstawy daniny solidarnościowej były także przedmiotem interpelacji poselskiej nr 42274, w której zadano pytanie czy strata z lat poprzednich powinna pomniejszać wymiar dochodów liczonych do podstawy obliczania daniny solidarnościowej.

W odpowiedzi z dnia 27 lipca 2023 r. na tę interpelację , znak sprawy DD2.054.20.2023, Minister Finansów wprost przyznał, iż strata z działu przychodów powinna podlegać uwzględnieniu przy kalkulacji podstawy obliczenia daniny solidarnościowej oraz podzielił przywołane we wniosku stanowisko sądów administracyjnych, zgodnie z którym „gdyby intencją racjonalnego ustawodawcy było uniemożliwienie odliczenia straty z lat ubiegłych przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, to taka regulacja zostałaby wprost wskazana w przepisach ustawy PIT”.

Jednocześnie Minister Finansów zapowiedział także uzupełnienie objaśnień podatkowych, dotyczących stosowania przepisów o daninie solidarnościowej zawartych w ustawie o PIT, o kwestię możliwości uwzględnienia strat z lat ubiegłych przy obliczeniu podstawy daniny solidarnościowej.

Także zauważył Pan, że w najnowszych interpretacjach indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej prezentuje ww. stanowisko, zgodnie z którym uwzględnianie strat z lat ubiegłych w ramach tego samego źródła przychodów, zostało uznane za prawidłowy sposób ustalania podstawy daniny solidarnościowej (interpretacja indywidualna z 8 sierpnia 2023 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.472.2023.1.NM, z 7 sierpnia 2023 r., nr 0115-KDIT3.4011.348.2023.1.AWO).

Ponadto, pragnie Pan zwrócić uwagę, że przyjęcie przeciwnego stanowiska, tj. braku możliwości uwzględnienia strat z lat ubiegłych, przy ustalaniu podstawy daniny solidarnościowej, stałoby w sprzeczności z zasadą sprawiedliwości opodatkowania. Sytuacja, w której pomimo poniesienia przez podatnika straty pomniejszającej podstawę opodatkowania, zostałoby nałożone na niego dodatkowe zobowiązanie podatkowe, w postaci daniny solidarnościowej, jest niedopuszczalna. Taki stan rzeczy, nie odpowiadałby zasadzie równomierności opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe względy, Pana zdaniem, podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów zdeklarowanych do opodatkowania na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f ustawy o PIT, pomniejszonych o kwotę możliwych do dokonania odliczeń, tj. o stratę z lat ubiegłych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 9 ust. 2 i 3 ustawy o PIT oraz składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.);

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy,

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2b pkt 3 ww. ustawy stanowi, że:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). Z treści wniosku wynika, że jest Pan belgijskim rezydentem podatkowym i podlega Pan w Belgii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, natomiast w Polsce w latach 2021-2022 osiągnął Pan dochody z działalności gospodarczej.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139 ze zm.; dalej: „Konwencja”), zmieniona Protokołem podpisanym w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1094).

Ponadto wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Belgia notyfikowały Konwencję polsko-belgijską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r. Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., natomiast przez Belgię 27 czerwca 2019 r. Dniem wejścia w życie i stosowania postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Belgii 1 października 2019 r. Tekst Konwencji MLI w języku polskim został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2018 r., poz. 1369.

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Zasady stosowania postanowień Konwencji MLI w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 lit. b) i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji przez Polskę:

w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz
w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2020 r.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 Konwencji:

Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a)siedzibę zarządu;

b)filię;

c)biuro;

d)fabrykę;

e)warsztat;

f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ww. Konwencji:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. Umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD), (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1), fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin „przedsiębiorstwo” należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 9 ust. 3 cyt. ustawy:

O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

W świetle art. 9 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2022 r.:

Przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat:

1) z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8;

2) z odpłatnego zbycia walut wirtualnych;

3) z niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da;

4) ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego.

Na mocy art. 18 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265 ze zm.), która weszła w życie 1 lipca 2022 r., do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. stosuje się art. 9 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w następującym brzmieniu:

Przepis ust. 3 nie ma jednak zastosowania do strat:

1) z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8,

2) z odpłatnego zbycia walut wirtualnych;

3) z niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da;

4) ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego, z wyjątkiem strat:

a) z odpłatnego zbycia akcji, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 105a,

b) związanych z przychodami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 647 ze zm.) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano rozdział 6a (przepisy art. 30h-30i), który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2019 r.

W myśl art. 30h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny.

Natomiast na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o Funduszu Solidarnościowym:

Przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art. 21, wykazywane w:

1)rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21,

2)zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21,

- których termin złożenia upływa w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r.

Stosownie do art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2021 r.:

Podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o:

1) kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a,

2) kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5

- odliczone od tych dochodów.

Natomiast na mocy ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265 ze zm.), która weszła w życie 1 lipca 2022 r., do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. stosuje się art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w następującym brzmieniu:

1) kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek, o których mowa w art. 30c ust. 2 pkt 2,

2) kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5

- odliczone od tych dochodów.

Stosownie do art. 30h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w:

1) rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym,

2) zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa

- których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.

Na podstawie art. 30h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1, są obowiązane składać urzędom skarbowym deklarację o wysokości daniny solidarnościowej, według udostępnionego wzoru, w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego i w tym terminie wpłacić daninę solidarnościową. Przepisy art. 45 ust. 1b i 1c stosuje się odpowiednio.

Do zapłaty daniny solidarnościowej obowiązane są więc osoby fizyczne, których dochód przekroczył 1 000 000 zł. Osoby te, oprócz podatku dochodowego, są obowiązane zapłacić dodatkowo daninę solidarnościową w wysokości 4% podstawy obliczenia oraz złożyć we właściwym urzędzie skarbowym deklarację o wysokości tej daniny solidarnościowej w terminie do 30 kwietnia roku kalendarzowego. W tym samym terminie upływa termin zapłaty daniny.

Podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych:

w art. 27 ust. 1, 9, 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody opodatkowane według skali podatkowej, m.in.: ze stosunku pracy, działalności gospodarczej, rent i emerytur, umów o dzieło i umów zlecenia itd.),
art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zyski kapitałowe opodatkowane według stałej stawki 19%),
art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowane podatkiem liniowym według stawki 19%), oraz
art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody zagranicznej jednostki kontrolowanej opodatkowane według stałej stawki 19%)

- pomniejszonych o możliwe do odliczenia od tych dochodów składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz o kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z tytułu uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej jednostki kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania).

We wniosku wskazał Pan m.in., że zamierza Pan uwzględniać przy kalkulacji daniny solidarnościowej straty podatkowe z lat ubiegłych w zakresie, w jakim obniżają podstawę opodatkowania z danego źródła przychodów. I tak:

w zakresie daniny solidarnościowej zapłaconej w latach 2022 i 2023 podkreślił Pan, że zamierza Pan uwzględnić dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30c ustawy o PIT i pomniejszyć ten dochód o straty poniesione z tego źródła przychodów (działalności gospodarczej) w latach 2017, 2018 i 2019 w takim zakresie, w jakim pomniejszył dochód z działalności gospodarczej odpowiednio za rok 2021 i 2022 wykazany w deklaracjach PIT-36L za te lata dla celów ustalenia podatku za te lata.
planuje Pan zmianę dotychczasowego sposobu ustalania podstawy daniny solidarnościowej na rok 2024 i w latach kolejnych, tak, że w przypadku odliczenia straty z tego samego źródła przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania z tego źródła, strata ta zostanie uwzględniona także przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej i zmniejszać będzie podstawę ustalenia daniny solidarnościowej z tego źródła przychodów. Oznacza to przykładowo, że jeżeli Pan, zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o PIT, w rozliczeniu za 2023 r. odliczy stratę z działalności gospodarczej (opodatkowanej na zasadach art. 30c ustawy o PIT) poniesioną w latach ubiegłych (np. w roku 2019 i 2020), to dochody z tego źródła, pomniejszone o tak odliczone straty będą stanowiły podstawę do obliczenia podstawy ustalenia daniny solidarnościowej na rok 2024.

Z uwagi na wskazane przez Pana we wniosku źródło Pana przychodów, wskazuję, że zgodnie z art. 30c ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2022 r.:

1. Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

2. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 23o. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a, wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b oraz o darowiznę, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. d, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Natomiast na mocy ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265 ze zm.), która weszła w życie 1 lipca 2022 r., do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. stosuje się art. 30c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w następującym brzmieniu:

1) składki na ubezpieczenia społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a;

2) składki na ubezpieczenie zdrowotne zapłacone w roku podatkowym na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych:

a) z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej zgodnie z ust. 1,

b) za osoby współpracujące z podatnikiem opodatkowanym w sposób określony w ust. 1

- przy czym łączna wysokość tych składek zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów lub odliczonych od dochodu nie może przekroczyć w roku podatkowym 8700 zł;

3) wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b;

4) darowiznę, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. d, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Przepis art. 30c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się m.in. do art. 9 ust. 2 i 3 tej ustawy. Regulacja art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala więc na przyjęcie, że ustalając podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów opodatkowanych podatkiem liniowym, nie można tego dochodu obniżyć o stratę z lat poprzednich.

Przepis art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera szczególnych zasad ustalania dochodu z poszczególnych źródeł przychodów przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej. Nie można zatem przyjąć, że przepisy regulujące zasady ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej stanowią:

przepisy szczególne, określające możliwe do zastosowania przy tej daninie odliczenia i zarazem,
autonomiczne regulacje, odrębne od przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Innymi słowy, jeżeli podstawę obliczenia daniny solidarnościowej ustala się na podstawie zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - co ma miejsce w opisanych przez Pana okolicznościach - to zastosowanie (do obliczenia tej podstawy) znajduje również art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - dla potrzeb ustalenia wysokości daniny solidarnościowej na rok 2022 i 2023 mógł Pan pomniejszyć podstawę jej obliczenia o straty podatkowe z lat ubiegłych w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego.

Również dla potrzeb ustalenia wysokości daniny solidarnościowej na rok 2024 i lata kolejne będzie Pan mógł pomniejszać podstawę jej obliczenia o straty podatkowe z lat ubiegłych w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie