Interpretacja indywidualna z dnia 26 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.61.2023.4.DK
Temat interpretacji
Obowiązki płatnika po likwidacji jednostki samorządu terytorialnego.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika po likwidacji jednostki samorządu terytorialnego. Uzupełnili go Państwo– w odpowiedzi na wezwania – pismami z 21 września 2023 r. (wpływ 21 września 2023 r.) i 6 października 2023 r. (wpływ 6 października 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Zgodnie z Uchwałą nr 1 Rady Powiatu z dnia (…) października 2022 r. w sprawie likwidacji X oraz Uchwałą 2 z dnia (…) listopada 2022 r. w sprawie zmiany uchwały w sprawie likwidacji X z dniem 31 grudnia 2022 r. jednostka uległa likwidacji. Pracownicy zatrudnieni w ww. placówce zostali na mocy porozumienia stron przeniesieni do Y oraz 3 pracowników zakończyło stosunek pracy w trakcie roku. Obsługę finansowo księgową Y przejęło Z.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami do dnia 31 marca należy naliczyć oraz wypłacić dodatkowe wynagrodzenie roczne za rok poprzedni. W tym przypadku, Z będące jednostką prowadzącą obsługę księgowo finansową Y od dnia 1 stycznia 2023 r., naliczyło oraz wypłaciło dodatkowe wynagrodzenie roczne dla pracowników zlikwidowanej jednostki. Zarówno dla pracowników, którzy przesunięci zostali do Y oraz dla osób z którymi zakończono stosunek pracy w trakcie roku. Z uwagi na naliczenie dodatkowego wynagrodzenia rocznego naliczono i przekazano do Urzędu Skarbowego podatek od osób fizycznych od ww. wynagrodzenia.
Urząd Skarbowy w związku zaistniałą sytuacją zgłosił swoje stanowisko, że:
- Z nie jest prawnym organem do odprowadzania podatku dochodowego od byłych pracowników zlikwidowanej jednostki,
- należności i zobowiązania zlikwidowanej jednostki przejmuje organ prowadzący – Starostwo Powiatowe
- rozliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych – PIT 11 przejmuje organ prowadzący Starostwo Powiatowe,
- podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzony do Urzędu Skarbowego z tytułu wypłacenia DWR należy przeksięgować na mikrorachunek Starostwa Powiatowego.
W odpowiedzi na pierwsze wezwanie wskazali Państwo następujące informacje:
a)Kto był stroną umów o pracę wymienionych we wniosku pracowników do momentu likwidacji X? Czy było to ww. X czy Państwo?
Stroną umów o pracę wymienionych we wniosku pracowników do momentu likwidacji X było X.
b)Czy X stanowiło Państwa jednostkę budżetową?
X stanowiło jednostkę budżetową Starostwa Powiatowego.
c)Co rozumieją Państwo pod pojęciem przeniesienia pracowników i na jakiej podstawie do niego doszło?
Przeniesienie pracowników nastąpiło na zasadzie porozumienia pomiędzy X a Y, o zgodnym postanowieniu, że przenoszą pracownika zatrudnionego w X do pracy w Y.
d)Jeśli po pojęciem przeniesienia rozumieją Państwo przejęcie pracowników to proszę wskazać czy:
-do przejęcia pracowników doszło na podstawie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 1465 ze zm.),
-kto był podmiotem przejmującym, a tym samym jest stroną umowy o pracę?
Do przejęcia pracowników nie doszło na podstawie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 1465 ze zm.). Podmiotem przejmującym, a tym samym stroną umowy o pracę jest Y. Przejęcie nastąpiło z dniem 01 stycznia 2023 rok.
e)Na jakiej podstawie zostało wypłacone dodatkowe wynagrodzenie roczne pracownikom przeniesionym i pracownikom, z którymi został rozwiązany stosunek pracy?
Dodatkowe wynagrodzenie roczne dla byłych pracowników X przeniesionych do Y i pracowników, z którymi został rozwiązany stosunek pracy, zostało wypłacone zgodnie z ustaleniami ze Skarbnikiem Powiatu na etapie planowania (…) i zatwierdzonym planem budżetowym w § 4040 Y na 2023 rok.
f)Czy to Państwo byliście podmiotem zobowiązanym do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego (tj. czy na Państwu zgodnie z odrębnymi przepisami ciążył obowiązek poniesienia kosztu/ ciężaru dodatkowego wynagrodzenia rocznego) w stosunku do:
-pracowników, których stosunek pracy został zakończony w trakcie istnienia X,
-pracowników przeniesionych do Y?
Zgodnie z zatwierdzonym planem finansowym Y, sporządzonym na podstawie wytycznych Skarbnika Powiatu, podmiotem zobowiązanym do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego została jednostka Y. Inne przepisy nie obligowały nas do wypłaty DWR.
g)Na jakiej podstawie to Z naliczyło i wypłaciło dodatkowe wynagrodzenie roczne dla pracowników zlikwidowanej jednostki? Czy to ta jednostka wypłaciła ww. świadczenie czy tylko pośredniczyła w jego wyliczeniu i przekazaniu (kto był faktycznym podmiotem wypłacającym świadczenie, tzn. z czyich środków zostało wypłacone)?
Od 01 stycznia 2023 roku obsługę księgowo-płacową jednostki Y prowadzi Z. Dane pracowników zostały zmigrowane przez firmę A z Płac X do Płac Z. Na podstawie zmigrowanych danych pracownik Z naliczył, sporządził listy płac i wypłacił DWR dla pracowników zlikwidowanej jednostki. Składki na ubezpieczenia społeczne w ZUS oraz podatek w US zostały rozliczone na kontach zlikwidowanej jednostki X, ale opłacone zgodnie z planem budżetowym na 2023 rok przez Y.
h)Kto naliczył i przekazał do Urzędu Skarbowego pobrany od wynagrodzenia podatek (kto wystąpił jako płatnik)?
Podatek dochodowy od osób fizycznych został naliczony i przekazany do Urzędu Skarbowego przez pracownika Z. Płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest Y (dotyczy pracowników przeniesionych z X do Y) i X (dotyczy byłych pracowników X, których umowy zostały rozwiązane do 31.12.2022 rok).
i)Kiedy została rozwiązana umowa o pracę z pracownikami X?
Umowa o pracę z trzema pracownikami X została rozwiązana w trakcie roku z dniem: 01.08.2022 rok, 05.09.2022 rok, 31.10.2022 rok. Dodatkowo również z dwoma pracownikami została rozwiązana umowa o pracę z dniem 31.12.2022 rok.
W drugim uzupełnieniu wniosku doprecyzowali Państwo opis sprawy i wskazali następujące informacje:
a)Zobowiązane do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla byłych pracowników X przeniesionych do Y i pracowników, z którymi został rozwiązany stosunek pracy było Starostwo Powiatowe zgodnie z uchwałą nr 1 oraz 2 Rady Powiatu należności i zobowiązania likwidowanej jednostki przejmuje Starostwo Powiatowe, również w zakresie wystawienia PIT 11 za 2023 rok, a środki z tytułu PIT powinny wpłynąć na mikrorachunek organu, który podjął decyzję o likwidacji. W tym przypadku Starostwo Powiatowe.
b)Wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego dokonało Z z rachunku Y. Wypłata dodatkowego wynagrodzenia rocznego przez Z, wynikała z Uchwały Nr 3 Rady Powiatu z dnia (…) października 2022 r. w sprawie zmiany uchwały w sprawie utworzenia jednostki budżetowej „(…)” oraz nadania jej statutu, zgodnie z którą, Y jest jednostką do obsługi finansowo-księgowej jednostek (…). Zatem była to czynność techniczna, wykonana z rachunku i budżetu jednostki tj. Y. Natomiast, Y została wyznaczona jako jednostka obsługująca placówki opiekuńczo-wychowawcze Powiatu na podstawie Uchwały Nr 4 Rady Powiatu z dnia (…) listopada 2022 r. w sprawie wyznaczenia jednostki obsługującej placówki opiekuńczo-wychowawcze Powiatu, po likwidacji dotychczasowego X (…).
Podsumowując wypłata dodatkowego wynagrodzenia rocznego została wypłacona z rachunku i budżetu Y, czynności techniczne i księgowe dokonało Z, które jest wyznaczone do obsługi finansowo-księgowej jednostek. Dlatego, z uwagi na błąd powstały przy wyznaczeniu Y jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych należy dokonać przeksięgowania z mikrorachunku Y na mikrorachunek Starostwa Powiatowego, który zgodnie z Uchwałą nr 1 Rady Powiatu z dnia (…) października 2022 r. w sprawie likwidacji X od 01.01.2023 rok przejął zobowiązania po likwidowanej Placówce, a tym samym stał się płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (…).
Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach wniosku)
1)Czy Starostwo Powiatowe jest zobowiązane do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącego wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego?
2)Czy zapłata zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych, która została odprowadzona przez Z z rachunku Y, powinna być dokona na mikrorachunek podatkowy Starostwa Powiatowego?
3)Czy Starostwo Powiatowe przejmuje zobowiązania za wszystkich pracowników zlikwidowanej jednostki samorządu terytorialnego, czy tylko za pracowników, z którymi zakończony został stosunek pracy w dniu likwidacji jednostki samorządu terytorialnego?
Państwa stanowisko w sprawie (wynikające z wniosku i jego uzupełnień)
W związku z likwidacją jednostki X, zagadnienie dotyczące obowiązków płatnika powinno zostać zrealizowane w danym roku podatkowym (tj. 2022). Tzn. likwidując jednostkę organizacyjną na dzień 31 grudnia 2022 r. powinno zostać rozliczone, wypłacone dodatkowe wynagrodzenie roczne dla pracowników ww. jst. Podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z powstaniem dochodu od dodatkowego wynagrodzenia rocznego powinien był uregulowany w dniu 31 grudnia 2022 r.
Z uwagi na stan faktyczny oraz brak rozliczenia oraz odprowadzenia podatku w odpowiednim terminie Placówka, która przejęła obsługę księgowo finansową nowo utworzonej placówki nie powinna rozliczać DWR oraz naliczać podatku nie będąc płatnikiem podatników.
W związku z tym, zgodnie ze stanowiskiem Urzędu Skarbowego Starostwo Powiatowe zgodnie z uchwałą Rady Powiatu nr 1 Rady Powiatu z dnia (…) października 2022 r. w sprawie likwidacji X oraz Uchwałą 2 z dnia (…) listopada 2022 r. w sprawie zmiany uchwały w sprawie likwidacji X z dniem 31 grudnia 2022 r. jednostka X uległa likwidacji. W związku z powyższym wszelkie zobowiązanie przejmuje organ prowadzący tj. Starostwo Powiatowe.
Własne stanowisko do pytania nr 1: Zgodnie z uchwałą nr 1 Rady Powiatu z dnia (…).10.2022 rok w sprawie likwidacji jednostki samorządu terytorialnego należności i zobowiązania przejmuje Starostwo Powiatowe.
Własne stanowisko do pytania nr 2: Płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od dnia (…).01.2023 rok stało się Starostwo Powiatowe. Z uwagi na powyższe, Państwa zdaniem powinno nastąpić przeksięgowanie na mikrorachunek podatkowy Starostwa Powiatowego.
Własne stanowisko do pytania nr 3: Zgodnie z uchwałą nr 1 Rady Powiatu z dnia (…).10.2022 rok w sprawie likwidacji jednostki samorządu terytorialnego należności i zobowiązania przejmuje Starostwo Powiatowe dla pracowników z którymi został zakończony stosunek pracy w dniu likwidacji jednostki.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Z ww. przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wśród źródeł przychodów wymienia się m. in. przychody ze stosunku pracy i z innych źródeł.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.
Pojęcie przychodów ze stosunku pracy definiuje art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy:
Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Z kolei zgodnie z art. 20 ust. 1 omawianej ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na użyty powyżej zwrot „w szczególności”, który oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty.
Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.
Skoro definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty to nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:
a)obliczenie,
b)pobranie,
c)wpłacenie
– podatku, zaliczki lub raty.
W myśl art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Art. 38 ust. 1a omawianej ustawy:
W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 32-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.
Art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Z kolei zgodnie z art. 42a omawianej ustawy
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że z dniem 31 grudnia 2022 r. jednostka X uległa likwidacji.
Pracownicy zatrudnieni w ww. placówce zostali na mocy porozumienia stron przeniesieni do Y oraz 3 pracowników zakończyło stosunek pracy w trakcie roku. Stroną umów o pracę wymienionych we wniosku pracowników do momentu likwidacji X było X. Do przejęcia pracowników nie doszło na podstawie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 1465 ze zm.). Podmiotem przejmującym, a tym samym stroną umowy o pracę jest Y. Przejęcie nastąpiło z dniem 1 stycznia 2023 rok.
Zobowiązane do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla byłych pracowników X przeniesionych do Y i pracowników, z którymi został rozwiązany stosunek pracy było Starostwo Powiatowe zgodnie z uchwałą Rady Powiatu należności i zobowiązania likwidowanej jednostki przejmuje Starostwo Powiatowe.
Wypłata dodatkowego wynagrodzenia rocznego została wypłacona z rachunku i budżetu Y, czynności techniczne i księgowe dokonało Z, które jest wyznaczone do obsługi finansowo-księgowej jednostek.
Podkreślenia wymaga fakt, że (zgodnie z przedstawionym przez Państwa opisem) podmiotem, który przejął wszystkie zobowiązania zlikwidowanej jednostki samorządowej byli Państwo, tj. Starostwo Powiatowe, jednakże wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego (poniósł ciężar ekonomiczny) dla pracowników zlikwidowanej jednostki dokonał inny podmiot.
W opisanej sprawie należy rozważyć skutki podatkowe wypłaty przez Y dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla osób:
a)które były zatrudnione w zlikwidowanej jednostce, ale z Y nie łączy ich żaden stosunek prawny,
b)które zostały przeniesione z zlikwidowanej jednostki do Y, ale do przeniesienia nie doszło na podstawie art. 23¹ § 1 Kodeks pracy (nie ma kontynuacji zatrudnienia).
Z wyżej przedstawionych przepisów wynika, że obowiązki płatnika spoczywają na podmiocie, który dokonuje wypłaty danych świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych. Obowiązki te nie są uzależnione od faktu czy dany podmiot faktycznie powinien wypłacić te świadczenia. Zatem dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych istotne jest kto dokonał wypłaty danych świadczeń (kto poniósł ich ciężar ekonomiczny, nie chodzi tu np. o techniczne wykonanie płatności).
W związku z powyższym nie będą Państwo, tj. Starostwo Powiatowe, pełnić obowiązków płatnika. Nie będą Państwo zobowiązani do wyliczenia, poboru i wpłaty zaliczki na podatek oraz wystawienia informacji PIT-11. Kluczowe znaczenie w tej sprawie ma fakt, że to nie Państwo dokonali wypłaty dodatkowego wynagrodzenia.
Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja odnosi się jedynie do kwestii ustalenia płatnika w opisanej we wniosku sytuacji. Natomiast analizie nie podlegało zagadnienie kto – w świetle odrębnych przepisów, niebędących przepisami prawa podatkowego, był zobowiązany do wypłaty dodatkowych wynagrodzeń pracownikom zlikwidowanej jednostki. Rozstrzygnięcie oparto zatem na przedstawionym we wniosku opisie przebiegu sprawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.
W związku z załączeniem przez Państwa do wniosku dokumentów informujemy, że wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie przeprowadzamy postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonujemy analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opieramy się na przedstawionym we wniosku opisie sprawy.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).