Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że dla opodatkowania samochodów osobowych w ramach ryczałtu od dochodów spółek istotny jest faktyczny sposób wykorzystywania tych samochodów.

Wprawdzie art. 16 ust. 5f ustawy o CIT stanowi, że w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika, to jednak należy podkreślić, że w przypadku gdy podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek wykorzystuje samochody osobowe wyłącznie dla celów działalności gospodarczej, wówczas nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, bowiem liczy się faktyczny sposób wykorzystania tych samochodów.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest zapis art. 28m ust. 5 ustawy o CIT, który stanowi o tym, że ciężar dowodu, że składniki majątku są wykorzystywane na cele działalności gospodarczej, spoczywa na podatniku. Tak więc podatnik ma pełną dowolność co do wyboru rodzaju środków dowodowych. W przypadku Spółki dowodami są między innymi raporty GPS, z których jednoznacznie wynika, że samochody wykorzystywane są tylko w działalności gospodarczej .

Należy zaznaczyć, iż nieprowadzenie przez podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek ewidencji przebiegu pojazdu określonej w art. 16 ust. 5f ustawy o CIT nie oznacza automatycznie, że jest on obowiązany rozpoznać dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Intencją ustawodawcy było bowiem opodatkowanie wydatków dotyczących tylko tych samochodów osobowych, które są faktycznie wykorzystywane do celów mieszanych. Zatem, jeśli podatnik posiada inne środki dowodowe świadczące o wykorzystywaniu samochodów osobowych tylko w działalności gospodarczej to nie ma podstaw do rozpoznania dochodu z tytułu wydatków nie związanych z działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania), tj. ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę wydatki lub odpisy amortyzacyjne (…) nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, będących przedmiotem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

W związku z powyższym wskazać należy, że ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2122) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych – stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy weszły w życie 1 stycznia 2021 r. Następnie, ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), wprowadzono zmiany w ryczałcie od dochodów spółek, obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) zatytułowanym od 1 stycznia 2022 r. „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o CIT wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.

Na podstawie bowiem art. 28j ustawy o CIT, opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.

Opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód, którego rodzaje wymieniono w art. 28m ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

W myśl art. 28m ust. 4a ustawy o CIT:

do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie zalicza się wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku:

Przy czym, zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy CIT:

Podstawę opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek stanowi suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku.

Ponadto zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Podatnik jest obowiązany do zapłaty ryczałtu od dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą – do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty, wydatku lub wykonania świadczenia.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości wydatków o których mowa w art. 28m ust. 4a ustawy o CIT.

W przypadku wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca jedynie w art. 28m ust. 4a ustawy o CIT doprecyzował, że wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą są wydatki i odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości m.in. od samochodów osobowych, które są wykorzystywane w celach mieszanych.

Ryczałt od dochodów spółek będący alternatywną formą opodatkowania dedykowaną podatnikom podatku CIT, nie posługuje się takimi pojęciami jak koszty uzyskania przychodów czy koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek dokonuje wyliczenia oraz zapłaty podatku w oparciu o przepisy Rozdziału 6b ustawy CIT.

W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z nieodłącznych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą możną uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Sposób kwalifikacji dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje Spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego.

Wprawdzie pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie, wskazać należy, że dla opodatkowania wydatków związanych z używaniem samochodów w ramach ryczałtu od dochodów spółek istotny jest sposób wykorzystywania samochodów.

W przypadku gdy podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek wykorzystuje samochody osobowe wyłącznie dla celów działalności gospodarczej, wówczas nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Pamiętać jednakże należy, że zgodnie z art. 28m ust. 5 ustawy o CIT,

W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. a oraz ust. 4a pkt 1, ciężar dowodu, że składnik majątku jest wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej, spoczywa na podatniku.

Podatnik ma przy tym pełną dowolność co do formy i wyboru środków dowodowych.

Jeśli zatem podatnik opodatkowany ryczałtem nie posiada środków dowodowych świadczących o wykorzystywaniu składników majątku wyłącznie na cele działalności gospodarczej, wtedy jest on zobowiązany zaliczyć odpowiednio do dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem składników majątku, w wysokości 50%.

Należy zaznaczyć, iż nieprowadzenie przez podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek ewidencji określonej w art. 16 ust. 5f ustawy o CIT, w myśl którego 

w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika nie oznacza automatycznie, że jest on obowiązany rozpoznać dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Jeżeli pomimo nieprowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu podatnik jest w stanie udowodnić, że samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, to w takiej sytuacji wydatki z tego tytułu nie będą opodatkowane jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Natomiast jeżeli podatnik nie będzie w stanie udowodnić, że samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, to w takim przypadku 50% wydatków z tego tytułu będzie stanowić wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą – w przypadku wykorzystywania samochodu przez podmiot niebędący wspólnikiem, podmiotem powiązanym bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym wspólnikiem.

Z wniosku wynika w szczególności, że Spółka w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody osobowe, które użytkuje na podstawie umów leasingu operacyjnego lub które zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości spełniają warunki uznania ich za środek trwały. Ww. samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej przez pracowników Wnioskodawcy m.in. w celu transportu materiałów, transportu pracowników do miejsca realizacji zlecenia, wykonania prac serwisowych u klienta, wizyt handlowych, obsługi technicznej klientów.  Pojazdy po zakończonej pracy pozostawiane są w siedzibie firmy, co wyklucza ich wykorzystanie do celów prywatnych. Samochody te nie są wykorzystywane, ani przez wspólników, ani do celów prywatnych pracowników. Wnioskodawca dopuszcza możliwość odpłatnego udostępnienia pojazdu pracownikowi, jednak są to sporadyczne sytuacje.  Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Od wydatków związanych z ww. samochodami osobowymi odliczane jest 50% VAT. Wnioskodawca posiada system monitoringu GPS dla wszystkich samochodów służbowych, który umożliwia wygenerowanie raportu dla każdego samochodu za każdy dzień. Pojazdy nie są powierzane konkretnym pracownikom, pracownicy korzystają z tych pojazdów, które aktualnie są dostępne. Każdy pracownik posiada urządzenie służące do logowania w każdym samochodzie Wnioskodawcy, które umożliwia identyfikację kierowcy, dzięki któremu Wnioskodawca ma możliwość zweryfikowania, który pracownik wykorzystywał w danym dniu konkretny pojazd służbowy i jaką pokonał trasę.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę wydatki lub odpisy amortyzacyjne związane z samochodami osobowymi dla których nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, a które są wykorzystywane przez pracowników Spółki wyłącznie do działalności gospodarczej nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, będących przedmiotem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że ponoszone przez Państwa wydatki dotyczące transportu materiałów, transportu pracowników do miejsca realizacji zlecenia, wykonania prac serwisowych u klienta, wizyt handlowych, obsługi technicznej klientów oraz odpisy amortyzacyjne od ww. samochodów nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, ponieważ jak wynika z opisu sprawy samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie przez pracowników Spółki do celów działalności gospodarczej, co – jak wynika z wniosku - jesteście Państwo w stanie jednoznacznie udowodnić. Tym samym powyższe wydatki nie rodzą po Państwa stronie obowiązku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Reasumując, wskazane przez Państwa wydatki lub odpisy amortyzacyjne związane z samochodami osobowymi, które są wykorzystywane przez Państwa wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej, mimo braku prowadzenia ewidencji zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, nie będą przedmiotem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że mają Państwo pełną dowolność co do formy i wyboru środków dowodowych, co oznacza, że skoro nie prowadzicie Państwo ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 5f ustawy CIT, możecie w dowolny inny sposób dowodzić, że składniki majątku są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).