Interpretacje » PIT » Możliwość zaliczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług do kosztów kwalifikowanych i skorzystania z odliczenia na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy ... - Interpretacja - 0113-KDIPT2-3.4011.143.2019.1.SJ

Możliwość zaliczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług do kosztów kwalifikowanych i skorzystania z odliczenia na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy ... - Interpretacja - 0113-KDIPT2-3.4011.143.2019.1.SJ

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 30.04.2019, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.143.2019.1.SJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Możliwość zaliczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług do kosztów kwalifikowanych i skorzystania z odliczenia na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2019 r. (data wpływu 6 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług do kosztów kwalifikowanych i możliwości skorzystania z odliczenia na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług do kosztów kwalifikowanych i możliwości skorzystania z odliczenia na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce X Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Spółka), w której pozostali wspólnicy to komandytariusz A oraz komplementariusz X Sp. z o.o. (reprezentowana przez Prezesa Zarządu A oraz Członka Zarządu B). Wnioskodawca, jako komandytariusz Spółki oraz podatnik podatku dochodowego, rozlicza przychody i koszty Spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm; dalej: ustawa o PIT).

Wnioskodawca występuje o indywidualną interpretację w swoim imieniu i na swoją rzecz, zadając pytania o czynności w ramach Spółki, gdyż rodzą one bezpośrednie skutki dla płaconego podatku dochodowego.

Spółka jest nowoczesną firmą z sektora technologii finansowych tworzącą nowatorskie produkty, którymi w głównej mierze są oprogramowania mobilne, dostarczając je przede wszystkim do sektora finansowego. Produkty Spółki odznaczają się innowacyjnością i dopasowaniem do indywidualnych potrzeb klientów i są tworzone zarówno na potrzeby poszczególnych zleceń, jak i inicjowane przez samą Spółkę.

Obecnie Spółka posiada kilka oryginalnych produktów opracowanych w wyniku Działalności B+R i rozwija kolejne. Innowacyjność jednego z nich została potwierdzona poprzez uzyskanie dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego. Jednakże najważniejszą częścią działalności Spółki jest praca nad spersonalizowanymi produktami pod potrzeby klientów docelowych, kiedy to każdy nowy produkt jest unikatowym rozwiązaniem technologicznym. W celu realizacji tej działalności, w szczególności opracowywania innowacyjnych produktów, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową (dalej: Działalność B+R), o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Na potrzeby prowadzonej Działalności B+R Spółka nabywa różnego rodzaju usługi, w szczególności ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne (dalej: Usługi B+R), świadczone lub wykonywane przez X Sp. z o.o. (dalej: Jednostka) w sposób ciągły na podstawie umowy zawartej między tymi podmiotami, wynikającej z nieprzerwanej współpracy Jednostki ze Spółką od 2014 r.

Świadczone przez Jednostkę Usługi B+R na rzecz Spółki są wyłącznie usługami będącymi Działalnością B+R Jednostki (w rozumieniu zarówno ustawy o PIT), jak i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm. dalej ustawa o CIT) definicje te są tożsame).

Usługi B+R obejmują prace koncepcyjne i programistyczne nad oprogramowaniem obejmujące jego tworzenie i ulepszanie, w tym w szczególności:

  • definiowanie problemów i zagadnień technologicznych,
  • opracowywanie specyfikacji i wytycznych dla nowych rozwiązań,
  • projektowanie i modelowanie prototypowego rozwiązania IT na podstawie opracowanej koncepcji,
  • działania programistyczne związane z tworzeniem oprogramowania oraz nowych rozwiązań IT.

Wyżej wymienione Usługi B+R są działalnością twórczą, których wyniki Spółka po zakupieniu od Jednostki wykorzystuje na potrzeby własnej działalności badawczo-rozwojowej, tworząc w ten sposób nowe produkty dla indywidualnych klientów. Powyższe Usługi B+R stanowią główną działalność Jednostki świadczoną systematycznie, co jednocześnie w przypadku Jednostki jest działalnością przeważającą, ponieważ generują one około 80% przychodów rocznych Jednostki, pochodzących z faktur wystawianych na usługi badawczo-rozwojowe. W konsekwencji, Jednostka spełnia warunki określone w art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 141, z późn. zm. dalej .). Jednostka natomiast nie jest podmiotem wpisanym do bazy .. W szczególności, Jednostka spełnia warunek określony w art. 17 ust. 2 ., określający zasady uzyskiwania statusu centrum badawczo-rozwojowego (Spółka rozważa wystąpienie o uzyskanie takiego statusu, niemniej na dzień złożenia wniosku nie rozpoczęła żadnych działań w tym zakresie).

Ze względu na zakres prowadzonej Działalności B+R przez Spółkę, Wnioskodawca, jako jej komandytariusz, zamierza dokonać odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, tj. dokonać odliczenia kosztów Działalności B+R zgodnie z art. 26e oraz 26f ustawy o PIT (dalej: Ulga B+R), w szczególności dokonać odliczenia kosztów na podstawie art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT.

Wnioskodawca w szczególności zaznacza, że:

  • prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 5a pkt 39 lit. a ustawy o PIT,
  • dopełniony zostanie obowiązek wskazany w art. 24a ust. 1b ustawy o PIT,
  • jeśli w 2018 r. i w latach następnych Wnioskodawca będzie uzyskiwać przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Wnioskodawca zamierza dokonywać tak, że kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3,
  • Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 5 ustawy o PIT,
  • Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1010 oraz z 2018 r., poz. 650 i 1162) oraz na jej rzecz nie została wydana decyzja o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U., poz. 1162),
  • Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 26e ust. 7 ustawy o PIT,
  • Wnioskodawca nie zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,
  • ani Wnioskodawca, ani Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Przedmiotem wniosku są przepisy art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT w związku z art. 26e ust. 1 ustawy o PIT w odniesieniu do przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, dalej: Prawo o SWiN w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jest On uprawniony do zaliczenia nabywanych przez Spółkę Usług B+R od Jednostki do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT i w konsekwencji do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest Jego stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia nabywanych przez Spółkę Usług B+R od Jednostki do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT i w konsekwencji do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 oraz 40 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., badania naukowe zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o PIT jako badania podstawowe i badania aplikacyjne należy rozumieć odpowiednio zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 Prawa o SWiN.

W konsekwencji, na gruncie znowelizowanego art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, badania naukowe to:

  1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
  2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast w myśl art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, znowelizowanego razem z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o SWiN. Tym samym, prace rozwojowe na gruncie ustawy o PIT oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W brzmieniu przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 2 UoINN, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., status centrum badawczo-rozwojowego może uzyskać przedsiębiorca, który spełnia poniższe warunki:

  1. przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej:
    1. 5 000 000 złotych oraz którego przychody netto ze sprzedaży wytworzonych przez siebie usług badawczo-rozwojowych klasyfikowanych do usług w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych, w rozumieniu przepisów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub praw własności przemysłowej, stanowią co najmniej 20% przychodów netto albo
    2. 2 500 000 złotych i są niższe niż 5 000 000 złotych oraz którego przychody netto ze sprzedaży wytworzonych przez siebie usług badawczo-rozwojowych klasyfikowanych do usług w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych, w rozumieniu przepisów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub praw własności przemysłowej, stanowią co najmniej 70% przychodów netto;
  2. stosuje przepisy o rachunkowości;
  3. nie zalega z zapłatą podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

    4. Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, koszty kwalifikowane obejmują ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

    W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o SWiN, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., do instytucji tworzących system szkolnictwa wyższego i nauki należą:

    1. uczelnie;
    2. federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki;
    3. Polska Akademia Nauk, działająca na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2018 r., poz. 1475);
    4. instytuty naukowe PAN, działające na podstawie ustawy, o której mowa w pkt 3, zwane dalej;
    5. instytuty badawcze, działające na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2018 r., poz. 736);
    6. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej;
    7. Polska Akademia Umiejętności;
    8. inne podmioty prowadzące głównie działalność naukową w sposób samodzielny i ciągły.

    W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca spełnia warunki skorzystania z Ulgi B+R określone w ustawie o PIT. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia w ramach Ulgi B+R kosztów określonych w art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o PIT.

    Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza odliczyć z tytułu Ulgi B+R koszty usług świadczonych lub wykonywanych przez Jednostkę koszty Usług B+R.

    Zdaniem Wnioskodawcy, Usługi B+R nabywane przez Spółkę od Jednostki mają charakter Działalności B+R, ponieważ świadczone w ramach nich prace programistyczne Jednostki są:

    1. działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe wykonywane prace programistyczne kwalifikują się do katalogu badań aplikacyjnych (zaliczanych do badań naukowych), gdyż polegają one wyłącznie na opracowywaniu nowych produktów pod spersonalizowane wymogi klientów, tworząc w ten sposób innowatorskie rozwiązania i zdobywając nową wiedzę;
    2. podejmowane w sposób systematyczny prace programistyczne realizowane przez Jednostkę są wykonywane regularnie, gdyż są one stałym elementem produktów programistycznych opracowywanych przez Spółkę zlecającą Usługi B+R, która to zważywszy na obszerną bazę klientów i stałe zlecenia, nieustannie pracuje nad nowymi rozwiązaniami. Oznacza to, że zlecane Usługi B+R również świadczone są w sposób systematyczny;
    3. podejmowane w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań z uwagi na spersonalizowane projekty, na bazie których wykonywane są prace programistyczne w ramach świadczonych dla Spółki Usług B+R, prace wykonywane przez Jednostkę nie zawierają czynności rutynowych i opierają się wyłącznie na tworzeniu nowych produktów, podczas których wykorzystywane są zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań (w celu zaspokojenia potrzeb klienta docelowego), oraz bezpośrednio zwiększane są zasoby wiedzy.

    Aby skorzystać z odliczenia Usług B+R w ramach Ulgi B+R, Usługi B+R kupowane od Jednostki przez Spółkę muszą zaliczać się do katalogu kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, tj. muszą obejmować one: ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

    Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe warunki określone w art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT są spełnione, ponieważ analizując kolejno poszczególne przesłanki:

    1. Usługi B+R powinny być ekspertyzami, opiniami, usługami doradczymi, usługami równorzędnymi do usług doradczych lub wynikami badań naukowych,
    2. Usługi B+R powinny być wykonywane na podstawie umowy,
    3. Usługi B+R powinny być nabywane na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej,
    4. Usługi B+R powinny być nabywane od podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

    Ad. 1

    Usługi B+R powinny być ekspertyzami, opiniami, usługami doradczymi, usługami równorzędnymi do usług doradczych lub wynikami badań naukowych usługi równorzędne nie zostały zdefiniowanie zarówno w ustawie o PIT, jak i w ustawie o CIT. Zgodnie z definicją przedstawioną w Słowniku Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/, dalej: SJP) słowo równorzędne to mający taką samą ważność, wartość lub jakość co oznacza, że do tego katalogu kosztów mogą być zakwalifikowane usługi, które mają dla danego podmiotu taką samą ważność, wartość lub jakość co usługi doradcze dla prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. W przypadku działań badawczo-rozwojowych w podmiotach, które nabywają ww. usługi od podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r., takie usługi stanowią kluczową rolę w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, co oznacza, że bez ich udziału niemożliwym byłoby ich wykonywanie. Zostało to potwierdzone w indywidualnej interpretacji z dnia 22 listopada 2017 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.443.2017.2.MBD), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że nabywane usługi (ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne) od podmiotów zewnętrznych, będące nieodłącznym elementem prowadzonych prac, mogą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym, która w zakresie kosztów kwalifikowanych jest tożsama z ustawą o PIT. Oznacza to, że koszty usług równorzędnych mogą być zakwalifikowane jeśli są nieodłącznym elementem prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. To zaś w przypadku Spółki zostało spełnione zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Usługi B+R zakupywane od Jednostki są elementem niezbędnym do wykonania dalszych prac będących Działalnością B+R Spółki, gdyż w realizowanych projektach stanowią jego podstawową część tzn. są podstawowym oprogramowaniem wykorzystywanym w finalnym produkcie.

    Ad. 2

    Usługi B+R powinny być wykonywane na podstawie umowy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, Usługi B+R świadczone przez Jednostkę na rzecz Spółki zakupywane są na podstawie umowy zawierającej dokładne dane zamówienia oraz przeniesienie praw autorskich.

    Ad. 3

    Usługi B+R powinny być nabywane na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej tak jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Usługi B+R świadczone przez Jednostkę są nabywane przez Spółkę na potrzeby własnej Działalności B+R.

    Ad. 4

    Usługi B+R powinny być nabywane od jednostki należącej do katalogu jednostek określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-8 Prawo o SWiN. Zdaniem Wnioskodawcy, również ten warunek został spełniony, ponieważ Jednostka zalicza się do podmiotów wymienionych w pkt 8 inne podmioty prowadzące głównie działalność naukową w sposób samodzielny i ciągły. Jednostka spełnia wymienione kryteria, gdyż:

    1. prowadzi głównie działalność naukową jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zdecydowana większość działalności prowadzonej przez Jednostkę to Działalność B+R, obejmująca Usługi B+R świadczone na rzecz Spółki, które są badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi w myśl art. 5a pkt 39 oraz 40 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r. (czyt. są badaniami aplikacyjnymi, rozumianymi jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń oraz pracami rozwojowymi, tj. działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń), co zostało opisane w ramach opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
    2. w sposób samodzielny Prawo o SWiN nie zawiera definicji terminu samodzielny, natomiast zgodnie z definicją przedstawioną w SJP samodzielny znaczy tworzący odrębną całość definicję tę Jednostka spełnia, ponieważ jest przedsiębiorcą w rozumieniu Kodeksu cywilnego (art. 431 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r., Dz. U. 2018 r., poz. 2073 do którego odwołuje się ustawa o CIT), tj. prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą i jednocześnie jest przedsiębiorstwem zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, tj. zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto Jednostka działa na własny rachunek i ryzyko w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będąc podatnikiem podatku dochodowego, natomiast same Usługi B+R są świadczone przez Jednostkę na podstawie dwustronnej umowy zawartej ze Spółką bez zaangażowania podmiotów trzecich;
    3. w sposób ciągły wykonywane Usługi B+R przez Jednostkę mają charakter ciągły i nieprzerwany, gdyż prace te nie są incydentalne oraz polegają na wykonywaniu szeregu czynności, które zmierzają do osiągnięcia zamierzonego celu, na podstawie zawartej umowy bezterminowej, wynikającej z nieprzerwanej współpracy Jednostki ze Spółką od 2014 r.

    W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia nabywanych przez Spółkę Usług B+R od Jednostki do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT i w konsekwencji do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o PIT.

    W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

    Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

    Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

    Zasady działania spółek prawa handlowego regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.).

    Z uwagi na fakt, że spółka z o.o. sp. k. jest osobową spółką prawa handlowego, która nie ma osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego na gruncie podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy takiej spółki, a nie sama spółka. Zatem to na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

    Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

    Zasady wyrażone w ust. 1 o czym stanowi art. 8 ust. 2 ww. ustawy stosuje się odpowiednio do:

    1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
    2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

    W myśl art. 5b ust. 2 powołanej ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

    Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem w Spółce z o.o. Sp. kom. (dalej: Spółka). Najważniejszą częścią działalności Spółki jest praca nad spersonalizowanymi produktami pod potrzeby klientów docelowych, kiedy to każdy nowy produkt jest unikatowym rozwiązaniem technologicznym. W celu realizacji tej działalności, w szczególności opracowywania innowacyjnych produktów, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową (dalej: Działalność B+R), o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na potrzeby prowadzonej Działalności B+R Spółka nabywa różnego rodzaju usługi, w szczególności ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne (dalej: Usługi B+R), świadczone lub wykonywane przez X Sp. z o.o. (dalej: Jednostka) w sposób ciągły na podstawie umowy zawartej między tymi podmiotami, wynikającej z nieprzerwanej współpracy Jednostki ze Spółką od 2014 r. Usługi B+R są działalnością twórczą, których wyniki Spółka po zakupieniu od Jednostki wykorzystuje na potrzeby własnej działalności badawczo-rozwojowej, tworząc w ten sposób nowe produkty dla indywidualnych klientów. Powyższe Usługi B+R stanowią główną działalność Jednostki świadczoną systematycznie, co jednocześnie w przypadku Jednostki jest działalnością przeważającą, ponieważ generują one około 80% przychodów rocznych Jednostki, pochodzących z faktur wystawianych na usługi badawczo-rozwojowe.

    Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

    Natomiast w myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

    1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
    2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

    Z kolei, prace rozwojowe zdefiniowane są w art. 5a pkt 40 ww. ustawy i oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

    Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

    1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
    2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

    Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

    Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

    Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3, odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

    W myśl art. 26e ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, za koszty kwalifikowane uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

    Z treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.) wynika, że system szkolnictwa wyższego i nauki tworzą:

    1. uczelnie;
    2. federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki, zwane dalej federacjami;
    3. Polska Akademia Nauk, działająca na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2018 r. poz. 1475), zwana dalej PAN;
    4. instytuty naukowe PAN, działające na podstawie ustawy, o której mowa w pkt 3, zwane dalej instytutami PAN;
    5. instytuty badawcze, działające na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2018 r., poz. 736);
    6. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej instytutami międzynarodowymi;
      6a) Centrum Łukasiewicz, działające na podstawie ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. poz. 534);
      6b) instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, zwane dalej instytutami Sieci Łukasiewicz;
    1. Polska Akademia Umiejętności, zwana dalej PAU;
    2. inne podmioty prowadzące głównie działalność naukową w sposób samodzielny i ciągły.

    Dokonując analizy art. 26e ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 26e ust. 1 ww. ustawy, należy zauważyć, że orzecznictwie oraz w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej. Zasada prymatu wykładni językowej szczególnego znaczenia nabiera, gdy interpretowane przepisy dotyczą ulg i zwolnień podatkowych. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

    Literalne brzmienie cytowanego powyżej art. 26e ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, jest jasne i wynika z niego, że warunkiem uznania wydatków na nabycie ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych jako kosztów kwalifikowanych jest ich świadczenie bądź wykonanie przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki (zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1,2 i 4-8 ustawy o prawie o szkolnictwie wyższym i nauce), na podstawie umowy, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych badań naukowych na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej. Wobec spełnienia tych warunków, należy uznać, że wydatki na nabywane od Jednostki usługi mogą stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w ww. przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

    W związku z powyższym, podnieść należy, że ponoszone przez Spółkę ww. koszty na nabycie różnego rodzaju usług od Jednostki muszą być wykorzystywane przez Spółkę bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych. Usługi B+R muszą być dostarczane Spółce na podstawie umowy z Jednostką. Jednostka musi spełniać warunek art. 7 ust. 1 pkt 1-8. Tylko wówczas, gdy przedmiotowe wydatki na Usługi B+R spełnią wyżej omówione kryteria, będą stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.

    Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jest On uprawniony do zaliczenia nabywanych przez Spółkę Usług B+R od Jednostki do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (stosownie do art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 ww. ustawy), i w konsekwencji do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ww. ustawy, należy uznać za prawidłowe.

    Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i w dniu wydania interpretacji.

    Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

    Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych wspólników.

    Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

    Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

    1. z zastosowaniem art. 119a;
    2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
    3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

    Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

    Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

    Stanowisko

    prawidłowe

    Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

    Źródło: INFOR
    Newsletter
    Drukuj
    Skopiuj link
    Zgłoś błąd na stronie