Interpretacja indywidualna z dnia 31.07.2017, sygn. IPTPB2/415-204/14-3/17-S/KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Temat interpretacji
Czy rozszerzenie ustawowej wspólności majątkowej stanowi nabycie nieruchomości w rozumieniu art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni musi opłacić podatek dochodowy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości?
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późń. zm.) w związku z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późń. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 410/15 (data wpływu 15 maja 2017 r.) oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 546/14 (data wpływu 23 maja 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 marca 2014 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.
Dotychczasowy przebieg postępowania.
W dniu 26 czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację nr IPTPB2/415-204/14-2/KKu, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości stwierdzając, że odpłatne zbycie tego udziału nastąpiło przed upływem pięciu, lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni w wyniku rozszerzającej ustój ustawowej wspólności majątkowej, stała się jej współwłaścicielem. W związku z tym, zbycie tego udziału w nieruchomości stanowić będzie dla Niej źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 czerwca 2014 r., nr IPTPB2/415-204/14-2/KKu, pismem z dnia 8 lipca 2014 r. zostało wniesione wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 31 lipca 2014 r., nr IPTPB2/415W-40/14-2/KKu, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 czerwca 2014 r., nr IPTPB2/415-204/14-2/KKu, złożyła skargę z dnia 3 września 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 546/14, uchylił interpretację indywidualną z dnia 26 czerwca 2014 r., nr IPTPB2/415-204/14-2/KKu.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów po otrzymaniu nieprawomocnego wyroku sygn. akt I SA/Ke 546/14, złożył skargę kasacyjną z dnia 22 stycznia 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wyrokiem z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 410/15, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 546/14, uchylającego zaskarżoną interpretację oraz zasądził na rzecz Wnioskodawczyni zwrot kosztów postępowania sądowego. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości, stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Sąd uznał, że wykładnia tego przepisu dokonana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach jest prawidłowa i oddalił skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w dniu 23 maja 2017 r. zwrócił Organowi podatkowemu akta sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem sygn. akt I SA/Ke 546/14.
W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wskutek powyższego, w związku z wyrokami sądów administracyjnych, ponownego rozpatrzenia przez tutejszy Organ wymaga wniosek Strony z dnia 27 marca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidulanej w zakresie zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.
Zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
W dniu 19 listopada 1986 r. mąż Wnioskodawczyni nabył aktem darowizny od swojej ciotki nieruchomość - działkę nr 1510/1, stanowiącą rolę, łąkę, las i działkę zabudowaną o łącznej powierzchni 22 ha 29 arów 16m2. W dniu 15 lipca 1978 r. małżonkowie . zawarli związek małżeński. W dniu 26 sierpnia 2010 r. małżonkowie zawarli notarialnie umowę rozszerzającą wspólność ustawową na wszelki majątek nieruchomy, który został nabyty przez któregokolwiek z małżonków, zarówno w czasie trwania związku małżeńskiego, jak i przed jego zawarciem. W dniu 28 marca 2013 r. małżonkowie sprzedali nieruchomość leśną, tj. działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym 1510/4 o powierzchni 0,5 ha, która to nieruchomość wchodziła w skład działki, jaką . otrzymał w 1986 r. od swojej ciotki, a która następnie weszła w skład majątku wspólnego małżonków na podstawie ww. aktu notarialnego z 2010 r. Działka nr 1510/1 uległa dalszemu podziałowi na kolejne działki w dalszych latach.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Czy rozszerzenie ustawowej wspólności majątkowej stanowi nabycie nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.)?
Zdaniem Wnioskodawczyni, stosunki majątkowe między małżonkami uregulowane zostały w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. W myśl art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu, odrębny majątek każdego z małżonków stanowią przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkobierca lub darczyńca inaczej postanowił. Stosownie natomiast do art. 47 § 1 Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca jest czynnością organizacyjną, której przedmiotem jest regulacja majątkowo-prawnych stosunków małżonków. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym.
W związku z powyższym Wnioskodawczyni stwierdza, że włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Zdaniem Wnioskodawczyni, oznacza to, że datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków, na skutek zawarcia umowy rozszerzającej wspólność ustawową staje się data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. U małżonka, który stał się współwłaścicielem nieruchomości w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej, również nie powstanie z tego tytułu obowiązek podatkowy.
Ponieważ nabycie przedmiotowej nieruchomości miało miejsce w 1986 r., to zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, minęło już 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Z tej przyczyny, sprzedaż tej nieruchomości nie spowoduje u Wnioskodawczyni powstania obowiązku podatkowego.
Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawczyni stwierdza, że rozszerzenie ustawowej wspólności majątkowej nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w tym przypadku nie rodzi przychodu dla celów podatkowych. Zatem, po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości jest prawidłowe.
Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego 7 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 410/15 oraz prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 546/14.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej