Interpretacja indywidualna z dnia 15.06.2012, sygn. IPPB4/415-316/12-4/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Należy stwierdzić, iż, jeżeli wydatki na dojazd do pracy udokumentowane biletem miesięcznym są wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, a jednocześnie Wnioskodawczyni wykaże, że ich poniesienie przyczynia się do zwiększenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście lub zabezpieczenia albo zachowania tego źródła przychodów, to w rocznym zeznaniu podatkowym może uwzględnić koszty faktycznie poniesione, w myśl art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13.04.2012 r. (data wpływu 16.04.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 09.06.2012 r. (data nadania 09.06.2012 r., data wpływu 11.06.2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 31.05.2012 r. Nr IPPB4/415-316/12-2/JK (data nadania 01.06.2012 r., data doręczenia 04.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia faktycznie poniesionych kosztów uzyskania przychodów z tytułu realizacji umowy zlecenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia faktycznie poniesionych kosztów uzyskania przychodów z tytułu realizacji umowy zlecenia.

Z uwagi na braki formalne, pismem dnia 31.05.2012 r. Nr IPPB4/415-316/12-2/JK (data nadania 01.06.2012 r., data doręczenia 04.06.2012 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia ww. wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania.

Pismem z dnia 09.06.2012 r. (data nadania 09.06.2012 r., data wpływu 11.06.2012 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest studentką studiów stacjonarnych. W 2011 r. pracowała na podstawie trzech umów zleceń u trzech pracodawców. Wykonywanie pracy zgodnie z jedną z umów związane było z codziennym dojazdem do pracy koleją (ok. 100 km w jedną stronę). Na okres tej pracy Wnioskodawczyni zakupiła imienny bilet miesięczny na kwotę 170, 08 zł, który posiada. Pracodawca Sp. z o.o. w PIT-11 określił: przychód 548, 42 zł, koszty uzyskania przychodu 109,69 zł; dochód 438,73 zł; zaliczka pobrana przez płatnika 79 zł. Składek na ubezpieczenie nie było.

Z pozostałych dwóch umów dochody i zaliczki przedstawiały się następująco:

1. przychód 2336,00 zł; koszty uzyskania przychodu 467,20 zł; dochód 1868,80 zł; zaliczka pobrana przez płatnika 336 zł. Składek na ubezpieczenie nie było.
2. przychód 1008,00 zł; koszty uzyskania przychodu 201,60 zł; dochód 806,40 zł; zaliczka pobrana przez płatnika 145 zł. Składek na ubezpieczenie nie było.

Pracodawca w rozliczeniu określił koszty uzyskania przychody w wysokości 20% uzyskanego przychodu. Faktycznie poniesione koszty (cena biletu) były wyższe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w wyżej opisanej sytuacji można skorzystać z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zastosować wyższe (faktycznie poniesione, udokumentowane imiennym biletem miesięcznym) koszty uzyskania przychodu niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6...

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2,4,6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) i których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Natomiast w myśl art. 22 ust. 10 cytowanej ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu dokumentowania ponoszonych wydatków, jednakże w myśl generalnej zasady ustalania kosztów faktycznie poniesionych, kosztami z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Katalog przychodów zaliczanych do tego źródła przychodów określa art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Sp. z o.o. to przedsiębiorca osoba prawna i uzyskiwanie przychodu z tytułu umowy zlecenia wykonywanej na jego rzecz spełnia przesłankę pkt a) powyżej.

Zgodnie z ogólną definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wskazany art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera katalog wydatków definitywnie wyłączonych z kosztów uzyskania oraz wydatków, co do których istnieją szczególne uregulowania. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jednakże w świetle art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Powyższy przepis stanowi o udowodnieniu poniesienia kosztów, a więc udowodnieniu poniesienia wydatków w związku z uzyskaniem przychodu (realizacją umowy), przy czym takich wydatków, które zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Związek przyczynowo skutkowy pomiędzy wydatkami związanymi z wydatkiem na zakup imiennego biletu miesięcznego pozwalającego na dojazd do miejsca wykonywania umowy zlecenia (wynikającego z treści umowy), a uzyskanymi przychodami jest oczywisty, to w konsekwencji prowadzi do uznania tego rodzaju wydatków za uzasadnione i związane z danym przychodem (zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła).

Bezsprzecznie obiektywnym dowodem dokumentującym poniesienie wydatku jest imienny bilet miesięczny, który Wnioskodawczyni posiada.

Naczelny Sąd Administracyjny już w wyroku z 11 maja 1995 sygn. akt SA/Po 2125/94 Opubl: Glosa rok 1996, Nr 10, poz. 46 (Legalis) uznał, że zleceniobiorca może także udowodnić, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 i wtedy jest podstawa do przyjęcia kosztów uzyskania w wysokości faktycznie poniesionych.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni uważa, iż jej stanowisko jest uzasadnione koszty uzyskania przychodu mogły zostać zwiększone do wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jednakże w sytuacji kiedy podatnik realizuje konkretną umowę zlecenia i udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ww. ustawy), przy czym udokumentowane wydatki muszą być nierozerwalnie związane z konkretną, realizowaną ww. umową.

Przewidziana tym przepisem możliwość uwzględnienia kosztów dotyczy bowiem wyłącznie takich kosztów, które faktycznie poniesione zostały w celu uzyskania przychodów z tej umowy, zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że działania podatnika muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód nakierowane. Nie tworzą kosztów, działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu ewentualnie zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2011 r. Wnioskodawczyni pracowała na podstawie trzech umów zleceń u trzech pracodawców. Wykonywanie pracy zgodnie z jedną z umów związane było z codziennym dojazdem do pracy z Siedlec do Warszawy koleją (ok. 100 km w jedną stronę). Na okres tej pracy Wnioskodawczyni zakupiła imienny bilet miesięczny na kwotę 170, 08 zł, który posiada.

Zauważyć należy, że koszt dojazdu do pracy udokumentowany imiennym biletem miesięcznym pozostaje w związku z wykonywaniem przedmiotowej umowy zlecenia.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż, jeżeli wydatki na dojazd do pracy udokumentowane biletem miesięcznym są wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, a jednocześnie Wnioskodawczyni wykaże, że ich poniesienie przyczynia się do zwiększenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście lub zabezpieczenia albo zachowania tego źródła przychodów, to w rocznym zeznaniu podatkowym może uwzględnić koszty faktycznie poniesione, w myśl art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 230 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie