Temat interpretacji

Czy świadczenia otrzymane przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniach organizowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i w celu realizacji zadań w tej ustawie określonych, finansowane ze środków Funduszu Pracy, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, czy też koszty tych nieodpłatnych szkoleń stanowią przychód ich uczestników i nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania, w związku z czym należy naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2012 r. (data wpływu do Biura 16 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wojewódzki Urząd Pracy (dalej WUP) jest, zgodnie ze statutem, jednostką budżetową samorządu województwa nieposiadającą osobowości prawnej, wykonującą zadania określone w art. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Na realizację ustawowych zadań w zakresie polityki rynku pracy WUP otrzymuje środki z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Otrzymane środki Funduszu Pracy WUP przeznacza m. in. na finansowanie kosztów szkoleń pracowników WUP oraz częściowe pokrycie kosztów szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy (dalej PUP); możliwość taka wynika z art. 108 ust. 1 pkt 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Na początku każdego roku dyrektorzy PUP ustalają, jakie szkolenia i dla jakich pracowników będą częściowo finansowane ze środków Funduszu Pracy będących w dyspozycji WUP. Na podstawie powyższych ustaleń zawierane są porozumienia pomiędzy dyrektorem WUP i dyrektorami PUP określające tematykę szkoleń oraz zasady ich finansowania. Szkolenia te mają na celu doskonalenie umiejętności i podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników potrzebnych do wykonywania pracy.

W dalszej kolejności WUP organizuje przedmiotowe szkolenia lub zleca to firmie zewnętrznej. Dyrektorzy PUP sami w nich uczestniczą lub kierują na nie swoich pracowników. Koszty szkolenia ponosi WUP, a następnie są one refundowane w 50% przez PUP. Organizacja szkoleń może obejmować m. in. koszty zakwaterowania, wyżywienia, wynajmu sal, transportu, wynagrodzenia wykładowcy oraz ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenia otrzymane przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniach organizowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i w celu realizacji zadań w tej ustawie określonych, finansowane ze środków Funduszu Pracy, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, czy też koszty tych nieodpłatnych szkoleń stanowią przychód ich uczestników i nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania, w związku z czym należy naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych - otrzymanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z definicją określoną w art. 2 ust. 1 pkt 37 tej ostatniej ustawy przez szkolenie rozumie się pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia.

Charakter szkoleń organizowanych przez WUP dla pracowników PUP odpowiada powyższej definicji. Koszty poniesione na organizację tych szkoleń stanowią przychód pracowników biorących w nich udział, jednakże z uwagi na fakt, iż szkolenia tej grupy pracowników organizowane są na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawca zauważa, iż art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ogranicza kręgu podmiotów zwolnionych z podatku wyłącznie do osób bezrobotnych.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca wskazał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 1541/11, który dotyczył co prawda szkoleń członków powiatowej rady zatrudnienia finansowanych przez PUP, jednakże ich szkolenia również są organizowane na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W wyroku tym Sąd wprost stwierdził, iż nieodpłatne szkolenia dla członków powiatowych rad zatrudnienia na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wolne są od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co powoduje, że organizujące je urzędy pracy nie mają obowiązku z tego tytułu pobierania zaliczek na podatek dochodowy. Nie mają też obowiązku ujmowania w imiennych informacjach PIT-11 lub PIT-8C wartości tego typu świadczeń przekazywanych uczestnikom szkoleń. Powyższe wynika, zdaniem Sądu, przede wszystkim z braku zawarcia przez ustawodawcę w treści ww. przepisu wyraźnego ograniczenia podmiotowego zwalnianych z podatku świadczeń jedynie w stosunku do osób bezrobotnych.

Ponadto, Wnioskodawca nadmienił, iż podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. IPTPB1/415-252/11-2/AG. Podlegający interpretacji stan faktyczny dotyczył kwestii finansowania przez WUP szkoleń pracowników PUP. Dyrektor Izby Skarbowej wyraził w niej stanowisko, iż koszty poniesione przez WUP na zorganizowanie szkoleń dla dyrektorów i pracowników powiatowych urzędów pracy stanowić będą przychód tych osób z tytułu uczestnictwa w szkoleniu. Przychód ten, jako otrzymany na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zwolniony będzie z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodwym od osób fizycznych. W związku z tym WUP nie będzie obowiązany naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca wykonuje zadania określone w art. 8 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Na realizację ustawowych zadań w zakresie polityki rynku pracy otrzymuje środki z Funduszu Pracy. Otrzymane środki przeznacza między innymi na finansowanie kosztów szkoleń swoich pracowników (Wojewódzkiego Urzędu Pracy) oraz częściowe pokrycie kosztów szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy. Szkolenia te mają na celu doskonalenie umiejętności i podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników potrzebnych do wykonywania pracy. Dyrektorzy powiatowych urzędów pracy sami w nich uczestniczą bądź kierują na nie swoich pracowników. Koszty szkolenia ponosi Wnioskodawca, jednakże koszty te są refundowane w 50% przez powiatowe urzędy pracy. Organizacja szkoleń może obejmować m. in. koszty zakwaterowania, wyżywienia, wynajmu sal, transportu, wynagrodzenia wykładowcy oraz ubezpieczenia.

Wnioskodawca uważa, iż świadczenia dotyczące sfinansowania szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

1. studiów podyplomowych,
2. szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,
3. egzaminów lub licencji,
4. badań lekarskich lub psychologicznych,
5. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

-otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Powołana wyżej ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) w art. 8. ust. 1 pkt 14 stanowi, iż do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Z kolei, na podstawie art. 99b ww. ustawy pracownicy publicznych służb zatrudnienia, o których mowa w art. 91 pkt 1-6 (tj. pośrednicy pracy, doradcy zawodowi, specjaliści do spraw rozwoju zawodowego, specjaliści do spraw programów, liderzy klubów pracy, doradcy EURES i asystenci EURES), są obowiązani doskonalić kwalifikacje zawodowe, w szczególności przez uczestnictwo w szkoleniach z wykorzystaniem modułowych programów szkoleń dla kadr publicznych służb zatrudnienia dostępnych w bazach danych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Stosownie do art. 108 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie kosztów szkolenia kadr publicznych służb zatrudnienia i kadr Ochotniczych Hufców Pracy.

Zgodnie z art. 103¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

W myśl art. 103³ Kodeksu pracy pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

W świetle powyższego, udział pracowników powiatowych urzędów pracy w szkoleniach organizowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy, z inicjatywy pracodawcy, wypełnia przesłanki definicji podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o której mowa ww. art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Powyższy przepis zwalnia od podatku wartość świadczeń przyznanych pracownikowi, zgodnie z odrębnymi przepisami, na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W niniejszej sprawie, odrębnymi przepisami są zarówno przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przewidujące m. in. organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników publicznych służb zatrudnienia, jak i przepisy ustawy Kodeks pracy (Rozdział III Kwalifikacje zawodowe pracowników w Dziale IV Obowiązki pracodawcy i pracownika).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż pracownicy powiatowych urzędów pracy z tytułu udziału w szkoleniach organizowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy uzyskują nieodpłatne świadczenia, których wartość korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, na mocy tegoż przepisu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania i odprowadzania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Skoro do przyznanych przez pracodawcę świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników ustawodawca przewidział zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, to nie mogą one równocześnie korzystać z innego zwolnienia przedmiotowego, w tym przywołanego przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż przyznane świadczenia na podnoszenie kwalifikacji zawodowych korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku Sądu wskazać należy, iż dotyczy on konkretnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Nie może on stanowić źródła praw i obowiązków dla innych wnioskodawców.

Natomiast odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, iż dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast Organ podatkowy mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach