Temat interpretacji

Pytanie podatnika

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 ze zm.),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z w sprawie dotyczącej prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Norwegii.

UZASADNIENIE

Z treści złożonego wniosku wraz z uzupełnieniem wynika, że Podatnik od dnia 03.06.2004 r. zarejestrował w Polsce działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu robót ogólnobudowlanych związanych z wznoszeniem budynków, wykonywaniu konstrukcji dachowych, wykonywaniu pozostałych robót budowlanych wykończeniowych, itp.

Faktycznym miejscem wykonywania usług od dnia rozpoczęcia działalności jest Norwegia. Zakres wykonywanych usług w okresie od 01.08.2004 r. do 09.09.2005 r. nie dotyczył budowy, a działalność polegała na wykonywaniu usług remontowych na istniejących nieruchomościach i polegała na położeniu glazury, izolacji wewnętrznej i zewnętrznej, montażu płyt gipsowych, obsadzeniu stolarki drzwiowej i okiennej, przełożeniu dachu, montażu paneli, malowaniu, stawianiu ścianek działowych. Żaden z kontraktów zawartych na poszczególne roboty remontowe i ich faktyczne wykonanie nie przekroczyły okresu 18 miesięcy.

Ponadto w celu rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Norwegii Podatnik podał adres do korespondencji w Norwegii dla celów uzyskiwania informacji dla potrzeb przedsiębiorstwa, reklamy i zbierania zamówień na usługi. Jest to adres zamieszkania czasowego służący do otrzymywania informacji z instytucji takich jak bank, urząd skarbowy oraz do odbioru odpowiedzi na wysyłane oferty do potencjalnych kontrahentów. Pod adresem tym nie działa biuro firmy i nikt nie świadczy pracy na jego rzecz.

Firma X posiada także przedstawiciela działającego na terytorium Norwegii, zatrudnianego doraźnie na umowę zlecenia w razie wystąpienia takiej potrzeby. Przedstawiciel ten nie posiada pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu firmy X, a jego działalność ogranicza się do pełnienia roli tłumacza, kontaktów w urzędach skarbowych, administracyjnych, bankach, itp.

Strona zwraca się z prośbą o udzielenie informacji, czy w okresie od 01.08.2004 r. do 09.09.2005 r. posiadała na terytorium Norwegii zakład, co zobowiązywałoby do płacenia podatków w Norwegii.

W ocenie Podatnika stała placówka w Norwegii określona dla potrzeb rozliczania podatku VAT, reklamy firmy i zbierania zamówień na usługi nie jest równoznaczna z istnieniem zakładu przedsiębiorstwa na terytorium Norwegii.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 ze zm.) "zakład" oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

W myśl. art. 5 ust. 2 umowy określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat,
6. kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
7. budowę albo montaż, które trwają przez okres dłuższy niż 18 miesięcy.

Przepis art. 5 ust. 3 stanowi natomiast, że określenie "zakład" nie będzie uważane za obejmujące:

1. placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa,
2. zapasy dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania,
3. zapasy dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
4. stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa,
5. stałe placówki utrzymywane przez przedsiębiorstwo wyłącznie w celu reklamy, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze dla przedsiębiorstwa.

Za stanu faktycznego przedstawionego w sprawie wynika, iż działalność prowadzona przez Podatnika na terytorium Norwegii ogranicza się jedynie do wykonywania usługach remontowych polegających na położeniu glazury, izolacji wewnętrznej i zewnętrznej, montażu płyt gipsowych, obsadzeniu stolarki drzwiowej i okiennej, przełożeniu dachu, montażu paneli, malowaniu, stawianiu ścianek działowych. Podkreślono ponadto, iż żaden z kontraktów zawartych na poszczególne roboty remontowe i ich faktyczne wykonanie nie przekroczyły okresu 18 miesięcy.

Ponadto w celu rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Norwegii Podatnik podał adres do korespondencji w Norwegii dla celów uzyskiwania informacji dla potrzeb przedsiębiorstwa, reklamy i zbierania zamówień na usługi. Jest to adres zamieszkania czasowego służący do otrzymywania informacji z instytucji takich jak bank, urząd skarbowy oraz do odbioru odpowiedzi na wysyłane oferty do potencjalnych kontrahentów. Pod adresem tym nie działa biuro firmy i nikt nie świadczy pracy na jego rzecz.

Firma X posiada także przedstawiciela działającego na terytorium Norwegii, zatrudnianego doraźnie na umowę zlecenia w razie wystąpienia takiej potrzeby. Przedstawiciel ten nie posiada pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu firmy X, a jego działalność ogranicza się do pełnienia roli tłumacza, kontaktów w urzędach skarbowych, administracyjnych, bankach, itp.

Biorąc pod uwagę powyższe, Minister Finansów stwierdza, iż firma X nie prowadzi działalności na terytorium Norwegii przez położony tam zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 cytowanej umowy. Dochody z tytułu tej działalności podlegają zatem opodatkowaniu w Polsce zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Minister Finansów