Temat interpretacji
Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W dniu 28.12.2006 r. do Urzędu Skarbowego w Myśliborzu wpłynął wniosek zawierający zapytanie o stosowanie przepisów z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że podatnik ponosi wydatki na urządzenia nadawczo odbiorcze będące własnością Firmy, użytkowane bezpośrednio przez firmę jak również użytkowane bezpośrednio przez klientów (np. urządzenia pracujące w trybie access point client).
W związku z powyższym podatnik formułuje pytanie:
- Czy wydatki ponoszone na zakup sprzętu klienckiego są kosztem w momencie ich poniesienia i powinny być ujęte w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jeżeli wartość jednej instalacji to koszt od 150,00 zł do 250,00 zł netto, czy też z ww. urządzeń powinien być stworzony środek trwały poddany w dalszym okresie amortyzacji?
- W przypadku stworzenia środka trwałego, jak rozliczyć zwrot urządzenia zdemontowanego od klienta po rezygnacji ze świadczonych usług?
Na tle takich okoliczności podatnik przedstawia własne stanowisko w przedmiotowej sprawie z którego wynika, że wydatki poniesione na zakup urządzeń instalowanych u klientów, a także wydatki związane z podłączeniem tych urządzeń (np. kable, złączki, opaski itp.) winny być w kosztach działalności operacyjnej firmy, natomiast centralne urządzenia nadawcze podlegają amortyzowaniu. W przypadku zwrotu urządzenia zdemontowanego od klienta po rozwiązaniu umowy, zostaną one zinwentaryzowane na koniec roku podatkowego i wyłączone z kosztów.
Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:
- Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r. kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
- Z dniem 01.01.2007 r. art. 22 ust. 1 ww. ustawy otrzymał brzmienie zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ....
Użyte w ww. przepisie sformułowanie w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega zaliczeniu w ciężar kosztów firmy. W opisanym przez Podatnika stanie rzeczy ponoszone wydatki na zakup urządzeń instalowanych u klientów (np. Access Point Client, antena odbiorcza, radiowa karta sieciowa), a także wydatki związane z podłączeniem tych urządzeń (np. kable, złączki, opaski itp.) stanowią bezpośrednio koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia i powinny być ujęte w kolumnie 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako pozostałe wydatki. Również w przypadku zwrotu urządzenia zdemontowanego u klienta po rozwiązaniu umowy, wszystkie związane z tym wydatki zaliczane są w ciężar kosztów i nie podlegają wyłączeniu. Przyłącza te nie mogą być traktowane jako środki trwałe ze względu na brak kompletności (działają w sieci). Nie mogą też urządzenia te działać samodzielnie, jednak mogą być z sieci odłączone po rezygnacji klienta i nie ma to wpływu na kompletność i zdatność do użytku pozostałych środków trwałych działających w sieci. Traktowanie ich więc jako nakłady inwestycyjne jest zatem niezasadne.
Mając na uwadze obecnie obowiązujące przepisy podatkowe tutejszy organ podatkowy uznał, iż przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Myśliborzu działając w oparciu o art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) informuje, że interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Myśliborzu.