Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.05.2006, sygn. US.III/415-32/06, Urząd Skarbowy w Kętrzynie

Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy zawarte w piśmie z 28.03.2006 r., jako nieprawidłowe.

Z przedstawionych okoliczności faktycznych wynika, iż Pan jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą dokonuje amortyzacji środków trwałych.
Wątpliwości Pana dotyczą kwestii, czy począwszy od 1 stycznia 2006 r. dla środków trwałych zapisanych w ewidencji i nowo przyjmowanych można nadal stosować podwyższony współczynnik 3,0 przewidziany w art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana zdaniem, możliwość amortyzacji według zasad określonych w art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadal istnieje.

Tutejszy organ podatkowy nie podziela Pana poglądu.

W myśli art. 22k ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w przypadku używania maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, w zakładzie danego podatnika położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo w gminie zagrożonej recesją i degradacją społeczną, których wykaz na podstawie odrębnych przepisów ustala Rada Ministrów, można dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych środków trwałych w pierwszym roku podatkowym ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 3,0, a w następnych latach podatkowych - od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania.

Wspomniany wyżej wykaz gmin został zawarty w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie określenia powiatów (gmin) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 110, poz. 1264 ze zm.). Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 ze zm.), która straciła moc po wejściu w życie (01.06.2004 r.) ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (j. t. Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.).

Na podstawie art. 149 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Rozporządzenie Rady Ministrów określające wykaz powiatów (gmin) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym zachowuje moc do dnia 31 grudnia 2005 r. Do dnia dzisiejszego nie ogłoszono nowego aktu prawnego, który dokonywałby klasyfikacji gmin wymienionej w art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, od dnia 01.01.2006 r. nie można stosować preferencyjnej stawki amortyzacji podwyższonej współczynnikiem nie wyższym niż 3,0, określonej w art. 22k ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, w myśl art. 22k ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, podatnicy mają prawo stosować stawki amortyzacyjne podwyższone współczynnikiem nie wyższym niż 2,0.

Ponadto tutejszy organ informuje, iż:
- interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia,
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwy organ podatkowy i organ kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia,
- interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie w terminie 7 dni od daty doręczenia - art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie - art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej.

W przypadku złożenia zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5,- zł i po 0,50 zł od każdego załącznika.