Interpretacja indywidualna z dnia 29.01.2009, sygn. IPPB2/415-1533/08-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Czy w informacji podatkowej PIT-11 wystawionej pracownikom po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca, jako płatnik powinien wykazać za 2008 r. koszty uzyskania przychodu faktycznie zastosowane tzn. za jedenaście miesięcy, czy też w związku z przepracowaniem pełnego roku, za dwanaście miesięcy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2008 r. (data wpływu 17.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów w informacji PIT -11 za rok 2008 w wysokości faktycznie zastosowanej, tj. za 11 m-cy pracownikom, którzy przepracowali w zakładzie pracy cały 2008 rok podatkowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów w informacji PIT -11 za rok 2008 w wysokości faktycznie zastosowanej, tj. za 11 m-cy pracownikom, którzy przepracowali w zakładzie pracy cały 2008 rok podatkowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. dokonał przesunięcia terminu wypłaty dla grupy pracowników na termin późniejszy, tzn. z końca miesiąca, na początek miesiąca następującego po miesiącu którego dotyczy wypłata.

Konsekwencją zaistniałej sytuacji jest fakt, że pracownicy Wnioskodawcy otrzymają w roku 2008 jedenaście wypłat pomimo ciągłości zatrudnienia. Tym samym Wnioskodawca, jako płatnik do ustalenia wysokości potrąconych w 2008 r. zaliczek na podatek dochodowy zastosuje koszty uzyskania przychodu jedenaście razy, a nie dwanaście razy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w informacji podatkowej PIT-11 wystawionej pracownikom po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca, jako płatnik powinien wykazać za 2008 r. koszty uzyskania przychodu faktycznie zastosowane tzn. za jedenaście miesięcy, czy też w związku z przepracowaniem pełnego roku, za dwanaście miesięcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnik powinien wykazać w informacji PIT-11 koszty uzyskania przychodu faktycznie zastosowane. W związku z wypłatą w roku 2008 jedenastu wynagrodzeń, w informacji powinny zostać wykazane koszty uzyskania przychodu za 11 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wysokość kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy ustawodawca określił w sposób zryczałtowany w art. 22 ust. 2 ww. ustawy.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217 poz. 1588), zmieniono zapisy art. 22 ust. 2, jednakże w art. 8 ust. 1 tej ustawy zawarto zastrzeżenie, iż do obliczenia dochodów uzyskanych w latach 2007-2008 nie mają zastosowania przepisy art. 22 ust. 2 i ust. 9 pkt 5, ust. 11, 12 i 13 znowelizowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 pkt 1-4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw do obliczenia dochodu uzyskanego w 2008 r. z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej koszty uzyskania przychodów:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr, za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr, za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Zatem wysokość kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest limitowana, i to zarówno w skali miesiąca, jak i całego roku. Powyższe znajduje również swoje odzwierciedlenie w treści art. 32 ust. 2 ustawy, który to przepis określa zasady poboru zaliczki na podatek dochodowy m.in. od przychodów ze stosunku pracy. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów mogą być uwzględnione przez płatnika jedynie w miesiącu, w którym pracownik otrzymuje przychody ze stosunku pracy, przy czym ich wysokość nie może przekroczyć w 2008 r. kwoty 111 zł 25 gr miesięcznie, lub kwoty 139 zł 06 gr, w sytuacji opisanej w cyt. powyżej pkt 3.

Tym samym, jeżeli pracownik, np. z powodu przyjętego w zakładzie pracy systemu wypłaty wynagrodzeń, nie uzyskał w danym miesiącu przychodów ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodów za ten miesiąc nie mogą być odliczone przez płatnika. W konsekwencji, przy sporządzaniu informacji PIT-11, o której mowa w art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik zobowiązany jest do wykazania kosztów uzyskania przychodów faktycznie uwzględnionych w trakcie roku, tj. za 11 miesięcy w przypadku dokonania w roku 11 wypłat.

Pracownicy mają jednak prawo uwzględnić pełne koszty uzyskania przychodów, należne za wszystkie przepracowane miesiące, tj. w sytuacji opisanej we wniosku za 12 miesięcy, w zeznaniu podatkowym - PIT-37 lub PIT-36 (art. 45 ust. 1 ww. ustawy). Również w przypadku dokonania rocznego obliczenia podatku przez płatnika (PIT-40), na podstawie art. 37 ustawy - płatnik uwzględnia przysługujące koszty uzyskania przychodów za wszystkie miesiące, w których pracownik świadczył pracę.

Koszty uzyskania przychodów przysługują bowiem pracownikowi za 12 miesięcy, bez względu na regulamin wynagradzania w części dotyczącej systemu wypłaty wynagrodzeń, o ile tylko w tym okresie pracownik zgodnie z umową świadczył pracę na rzecz zakładu pracy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane przepisy prawa podatkowego należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w informacji PIT-11 o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za dany rok podatkowy należy wykazać koszty uzyskania przychodu w wysokości faktycznie zastosowanej, tj. za 11-mcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie