Interpretacja indywidualna z dnia 25.08.2011, sygn. IPTPB2/415-274/11-2/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Jakie konsekwencje w podatku dochodowym od osób fizycznych wywołuje uczestnictwo w szkoleniu (kilkudniowym) organizowanym przez Wnioskodawcę, w celu realizacji zadań wynikających z ustawy o promocji zatrudnienia, finansowanym ze środków Funduszu Pracy, dla członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wojewódzkiego Urzędu Pracy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia świadczeń otrzymanych przez członków Rady Zatrudnienia w związku z udziałem w szkoleniu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia świadczeń otrzymanych przez członków Rady Zatrudnienia, pracowników: powiatowych urzędów pracy i innych wojewódzkich urzędów pracy, Akademickich Biur Karier, organizacji pozarządowych w związku z udziałem w szkoleniu, oraz świadczeń otrzymanych przez młodzież, studentów w związku z udziałem w konkursie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną samorządu województwa, prowadzoną w formie jednostki budżetowej, nie posiadającą osobowości prawnej. Wykonuje zadania określone w art. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm. - dalej ustawa o promocji zatrudnienia ()).

Na podstawie art. 8 ust. 1:

1. pkt 4 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 6 oraz art. 23 ust 7 ustawy o promocji zatrudnienia (...);
2. pkt 9 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 31 a ustawy o promocji zatrudnienia (...);
3. pkt 14 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 38 ustawy o promocji zatrudnienia (...),

na realizację przez wojewódzkie urzędy pracy ustawowych zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy Minister Pracy i Polityki Społecznej przyznaje środki: Funduszu Pracy, Grantu EURES (Porozumienie zawarte pomiędzy Ministrem Pracy a samorządem województwa, zasady określone w dokumencie Komisji Europejskiej), przeznaczone m.in. na finansowanie organizacji szkoleń (kilkudniowych) kadr publicznych służb zatrudnienia (pracowników: powiatowych i innych wojewódzkich urzędów pracy) oraz członków wojewódzkich rad zatrudnienia.

Wnioskodawca zamierza w ramach realizacji zadań swojej działalności organizować szkolenia w oparciu o przytoczone na wstępie przepisy ustawy o promocji zatrudnienia odpowiednio:

1. dla członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia,
2. pracowników: powiatowych urzędów pracy i innych wojewódzkich urzędów pracy (w tym: kierowników liniowych, doradców i asystentów EURES, pośredników pracy), Akademickich Biur Karier czy też organizacji pozarządowych.

Organizacja szkoleń może obejmować koszty: zakwaterowania, wyżywienia (cateringu), wynajmu sali, transportu dla grupy uczestników oraz ubezpieczenia, przy czym nie od wszystkich składników kosztów istnieje możliwość precyzyjnego ustalenia indywidualnego przychodu uczestnika.

Na podstawie art. 8 ust. 1:

a) pkt 9 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 31 a ustawy o promocji zatrudnienia (...);

c) pkt 14 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 30 ustawy o promocji zatrudnienia (...),

na realizację przez wojewódzkie urzędy pracy ustawowych zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy Minister Pracy i Polityki Społecznej przyznaje środki: Funduszu Pracy, Grantu EURES (Porozumienie zawarte pomiędzy Ministrem Pracy a samorządem województwa, zasady określone w dokumencie Komisji Europejskiej), przeznaczone m.in. na finansowanie organizacji: szkoleń (jednodniowych), spotkań informacyjnych, konferencji dla pracowników powiatowych urzędów pracy i innych wojewódzkich urzędów pracy, a także Akademickich Biur Karier czy też organizacji pozarządowych

Organizacja wspomnianych przedsięwzięć może dotyczyć m.in.: wynajmu Sali, usług gastronomicznych i cateringu lub zakupionych artykułów spożywczych, przy czym nie istnieje możliwość precyzyjnego ustalenia indywidualnego przychodu uczestnika od wspomnianych składników kosztów.

Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 14 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 33 ustawy o promocji zatrudnienia () wojewódzkie urzędy pracy przeprowadzają konkursy wiedzy nt. rynku pracy adresowane m.in. do młodzieży uczącej się w tym także do osób niepełnoletnich oraz studentów. Wnioskodawca ze środków Funduszu Pracy dokonuje zakupu nagród dla uczestników konkursu m.in. w postaci akcesoriów komputerowych np.: odtwarzaczy MP3, pamięci USB (PenDrive) o wartości jednostkowej ok. 200,00 zł. Praktykuje się przekazywanie nagród bezpośrednio laureatom lub za pośrednictwem współorganizatora, z którym Wnioskodawca stosownie do przepisów ustawy o promocji zatrudnienia () zawarł stosowne porozumienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jakie konsekwencje w podatku dochodowym od osób fizycznych wywołuje uczestnictwo w szkoleniu (kilkudniowym) organizowanym przez Wnioskodawcę, w celu realizacji zadań wynikających z ustawy o promocji zatrudnienia, finansowanym ze środków Funduszu Pracy, dla członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1, natomiast wniosek w zakresie pytania oznaczonego nr 2, 3 i 4 zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania nr 1, w następstwie uznania kosztów przedmiotowych przedsięwzięć - niezbędnych z punktu widzenia realizacji przez samorząd województwa ustawowych zadań, jako źródeł przychodu, a następnie konieczności przekazania zaliczki od ich wartości - zainteresowanie podnoszeniem kwalifikacji zawodowych (przez pracowników powiatowych urzędów pracy i innych wojewódzkich urzędów pracy) oraz współpracy na rzecz aktywizacji zawodowej (z udziałem przedstawicieli Akademickich Biur Karier czy też organizacji pozarządowych) znacznie się obniży. Wobec powyższego alternatywą będzie udział w szkoleniu oferowanym przez zewnętrzne instytucje szkoleniowe i bezpośrednio finansowanym przez pracodawcę (np. Dyrektora PUP/ WUP), co z kolei spowoduje dodatkowe zaangażowanie znacznie większych środków publicznych.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszty szkolenia (kilkudniowego) finansowanego ze środków Funduszu Pracy dla członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia nie stanowią źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, i tym samym nie będą rodziły obowiązku wystawienia deklaracji PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wojewódzka Rada Zatrudnienia jest organem opiniotwórczo-doradczym marszałka województwa w zakresie polityki rynku pracy.

Funkcjonowanie Rad Zatrudnienia reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z 6 października 2004 r. w sprawie Rad Zatrudnienia (Dz. U. z 2004 r. Nr 224, poz. 2281).

Ustawa stanowi, że polityka rynku pracy, realizowana przez władze publiczne, oparta jest na dialogu i współpracy z partnerami społecznymi. Jedną z form takiej współpracy jest działalność rad zatrudnienia, podejmowana na szczeblu centralnym (Naczelna Rada Zatrudnienia), województwa (wojewódzkie rady zatrudnienia) i powiatu (powiatowe rady zatrudnienia).

Zgodnie z brzmieniem art. 23 ust. 2 ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w skład wojewódzkiej rady zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez marszałka województwa spośród działających na terenie województwa:

• wojewódzkich struktur każdej organizacji związkowej reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych,

• wojewódzkich struktur każdej organizacji pracodawców reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych,

• społeczno-zawodowych organizacji rolników, w tym związków zawodowych rolników indywidualnych i izb rolniczych,

• organizacji pozarządowych zajmujących się statutowo problematyką rynku pracy,

• przedstawicieli nauki - delegowanych przez Komitet Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk,

• przedstawiciel wojewody.

W myśl § 8 ww. rozporządzenia Rada Zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Natomiast zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków Powiatowych Rad Zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje zadania określone w art. 8 ustawy dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Na realizację przez wojewódzkie urzędy pracy ustawowych zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy Minister Pracy i Polityki Społecznej przyznaje środki z: Funduszu Pracy, Grantu EURES (Porozumienie zawarte pomiędzy Ministrem Pracy a samorządem województwa, zasady określone w dokumencie Komisji Europejskiej), przeznaczone m.in. na finansowanie organizacji szkoleń (kilkudniowych) kadr publicznych służb zatrudnienia (pracowników: powiatowych i innych wojewódzkich urzędów pracy) oraz członków wojewódzkich rad zatrudnienia. W ramach realizacji zadań Wnioskodawca zamierza organizować szkolenia dla członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż członkowie Rady Zatrudnienia uzyskają nieodpłatne świadczenie w postaci możliwości uczestnictwa w szkoleniach, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji, powstanie u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

W celu ustalenia, czy powyższe przysporzenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy przeanalizować przepisy dotyczące zwolnień, o których mowa w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Stosownie do treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Dla zastosowania powołanego przepisu konieczne jest zaistnienie dwóch przesłanek, a mianowicie:

1. wypłata świadczenia, które będzie dietą lub kwotą stanowiącą zwrot kosztów;
2. wypłata tego świadczenia na rzecz osób, które wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich.

Jeśli zatem nie zostaną spełnione obie przesłanki łącznie, to świadczenie takie nie korzysta ze zwolnienia.

Podkreślenia wymaga, iż w tym zakresie nie mieszczą się świadczenia nieodpłatne, które otrzymują członkowie Rady Zatrudnienia, gdyż nie stanowią one ani diet ani też zwrotu kosztów.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zwolnił od podatku dochodowego wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Z powołanego przepisu wynika jednoznacznie, iż ma on zastosowanie jedynie do pracowników, a więc przepisy te nie dotyczą podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa wartość 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 118 wyżej powołanej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

1. studiów podyplomowych,
2. szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,
3. egzaminów lub licencji,
4. badań lekarskich lub psychologicznych,
5. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

- otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Mając na uwadze powyższy zapis stwierdzić należy, iż wszelkie świadczenia niepieniężne przeznaczone na cele inne, niż wskazane wyżej, nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania.

Ponadto w myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ma ona zastosowanie do obywateli polskich poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową za granicą u pracodawców zagranicznych.

Reasumując, również ten przepis nie ma zastosowania do podatników osiągających przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego świadczenia wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Reasumując, w myśl powołanych wyżej przepisów Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie pobierać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. przychodu uzyskanego przez członków Rady Zatrudnienia.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB2/415-274/11-3/KR, interpretacja indywidualna
IPTPB2/415-274/11-4/KR, interpretacja indywidualna
IPTPB2/415-274/11-5/KR, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi