Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.03.2007, sygn. PF/415-24/I/07/ES, Drugi Urząd Skarbowy w Gdańsku
Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa /jedn. tekst Dz. U. Nar. 8, poz. 60 z 2005r. z późna. Zmian./ Po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.01.2007R. o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, że:
Uzasadnienie
W 2001 roku Podatnik zawarł z pracodawcą umowę o zakazie konkurencji na czas określony, obejmującą okres całego zatrudnienia u tego pracodawcy oraz 12 miesięcy po rozwiązaniu tego stosunku pracy. W 2003 roku na mocy porozumienia stron został rozwiązany stosunek pracy. Podatnik reprezentowany przez Kancelarię Radców Prawnych wniósł pozew do Sądu Rejonowego xxx o wypłatę odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji za okres od dnia 01.12.2003R do dnia 01.02.2004R. W roku 2006 na podstawie ugody zawartej między stronami pracodawca wypłacił na rzecz byłego pracownika kwotę 115.000 Zł z tytułu należnego odszkodowania w rozumieniu przepisów art. 1012. Kodeksu pracy. Od wypłaconego odszkodowania płatnik pobrał 19% zaliczkę na podatek dochodowy.
Zdaniem Podatnika w koszty uzyskania przychodu wynikającego z tytułu zakazu konkurencji można zaliczyć faktycznie poniesiony koszt obsługi prawnej potwierdzony fakturą VAT wystawioną przez Kancelarię Radców Prawnych.
Przepisy o zakazie konkurencji wprowadzone zostały do Kodeksu pracy w wyniku jego nowelizacji w 1996 r. na podstawie ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy.
Klauzule konkurencyjne uzgodnione w umowach o pracę zawartych przed dniem wejścia w życie ww. ustawy nowelizacyjnej tj. przed dniem 2 czerwca 1996r. mają charakter wyłącznie cywilnoprawny.
Natomiast umowy o zakazie konkurencji zawarte po tym dniu, wynikają wprost z przepisów art. 101 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1996 r., nr 24 poz. 110 ze zm.). Zatem wypłacone przez pracodawcę przedmiotowe odszkodowanie wynikające z przepisów prawa pracy, jest ściśle związane z zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy. Wobec powyższego odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji wypłacone przez pracodawcę na podstawie art. 1012 Kodeksu pracy należy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy (także, gdy wypłata następuje po ustaniu stosunku pracy), skoro podstawą do wypłaty jest umowa zawarta pomiędzy pracodawcą i pracownikiem. Zakład pracy zobowiązany jest do pobrania zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy.
Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy zostały określone w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000r z późn. zm.). Jak wskazuje powyższy przepis, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy, gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy wynoszą 102 zł 25 gr. miesięcznie (rocznie 1227 zł).
Obowiązek uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 22 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy nie uzależnia ich naliczania od faktu świadczenia pracy w momencie uzyskiwania przychodu, lecz od samego faktu uzyskiwania przychodów ze stosunku pracy.
Reasumując powyższe, odszkodowanie wypłacone na podstawie przepisów o zakazie konkurencji stanowi wypłatę pieniężną mającą swe źródło w stosunku pracy. Spełnia, więc przesłanki do zastosowania kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy, czyli nie więcej niż 1227 zł. Powyższy przychód należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym za 2006 rok.