Interpretacja indywidualna z dnia 08.08.2008, sygn. IPPB2/415-774/08-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 05 maja 2008 r. (data wpływu 09 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki przez osobę fizyczna mającą miejsce zamieszkania w Polsce jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki przez osobę fizyczna mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski, jednakże kilka lat temu wyjechał do Stanów Zjednoczonych w celu wykonywania pracy. Od momentu wyjazdu do Stanów Zjednoczonych wykonuje pracę na rzecz pracodawców amerykańskich i odprowadza tam wszystkie podatki. Wnioskodawca nie posiada żadnych rachunków bankowych w Polsce, nie ma też miejsca zamieszkania na terytorium Polski. W Stanach Zjednoczonych ma rachunki bankowe, wynajmuje mieszkanie i jest objęty amerykańskim programem medycznym. Samochód i telefon Wnioskodawcy są zarejestrowane na niego w Stanach Zjednoczonych. Od momentu zamieszkania w Stanach Zjednoczonych nie osiągał żadnych dochodów na terytorium Polski. Co prawda Wnioskodawca ma żonę i dzieci w Polsce, jednakże od momentu wyjazdu wogóle nie przyjeżdżał do Polski, gdyż cały jego ośrodek gospodarczy znajduje się w Stanach Zjednoczonych. Ponadto nie posiada NIP-u, gdyż w momencie wyjazdu nie obowiązywała ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem pełnomocnika Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych. Oznacza to, że powinien zostać uznany od momentu zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych za osobę nie posiadającą w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, t. j. osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ponieważ dochody za pracę w Stanach Zjednoczonych nie stanowią polskiego źródła uzyskania przychodu a Wnioskodawca jako nierezydent dla celów podatkowych, nie jest zobowiązany do wykazywania ich i opodatkowania w Polsce. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ustawy). Zgodnie z art. 3 Umowy miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w takim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. Natomiast określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakakolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taka osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych.

W świetle powyżej wskazanych przepisów pełnomocnik Wnioskodawcy stwierdza, iż dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Stanów Zjednoczonych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce albowiem Wnioskodawca od momentu wyjazdu do Stanów Zjednoczonych stale przebywa i zamieszkuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczy o tym fizyczne przebywanie Wnioskodawcy na terytorium Stanów Zjednoczonych oraz przeniesienie do Stanów Zjednoczonych jego centrum życiowej, zawodowej działalności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku Wnioskodawcy pierwszy z wymienionych warunków jest spełniony, gdyż w Polsce mieszka najbliższa rodzina Wnioskodawcy (żona i dzieci) wobec czego można uznać, że Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych. Zatem Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Jednakże zgodnie z art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) umowy, między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 08 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) zwanej dalej umową, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest obywatelem Polski, od kilku lat mieszkającym i pracującym w Stanach Zjednoczonych gdzie płaci wszystkie podatki, ma rachunki bankowe, wynajmuje mieszkanie, ma zarejestrowany na siebie samochód, telefon i jest objęty amerykańskim programem medycznym. W Polsce Wnioskodawca ma żonę i dzieci, nie posiada żadnych rachunków bankowych, nie ma też miejsca zamieszkania. Od momentu zamieszkania w Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca nie przyjeżdżał do Polski, nie osiągał żadnych dochodów na terytorium Polski, gdyż cały jego ośrodek gospodarczy znajduje się w Stanach Z jednoczonych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Stanach Zjednoczonych.

Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ww. umowy polsko amerykańskiej. Zgodnie z literą a) ww. artykułu, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy należy uznać, iż ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączą go z Polską. W Polsce bowiem mieszka najbliższa rodzina Wnioskodawcy (żona i dzieci).

Sam fakt, że Wnioskodawca w Stanach Zjednoczonych mieszka i pracuje, nie przesądza o tym, iż z tym państwem ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

W związku z powyższym Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, t. j. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy tu zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.