Interpretacja indywidualna z dnia 23.07.2008, sygn. IPPB2/415-706/08-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 09.04.2008 r. (data wpływu 23.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przysługującego żołnierzom zawodowym dodatku za rozłąkę jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przysługującego żołnierzom zawodowym dodatku za rozłąkę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie § 7a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poaz.1487, zm. 2007 r. Nr 192, poz.1389), żołnierze zawodowi pozostający w rozłące z rodziną, w związku z przeniesieniem służbowym, t. j. wyznaczeniem na stanowisko służbowe poza miejscowością, w której żołnierz zajmował ostatnie stanowisko służbowe, otrzymują dodatek za rozłąkę, przysługujący w dniach wykonywania zadań służbowych w wysokości diety, który wypłacany jest do 10 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (§ 10 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawcy:

Prawo podatkowe przewiduje zwolnienie dodatku za rozłąkę wypłacanego w przypadku czasowego przeniesienia.

Wyznaczenie na stanowisko służbowe poza miejscowością, w której żołnierz zajmował ostatnie stanowisko służbowe następuje w ramach kadencyjności na stanowiskach służbowych. Wiąże się ze zwolnieniem z dotychczasowego stanowiska służbowego, a ewentualny powrót na nie, wymaga ponownego wyznaczenia. Nie jest delegowaniem czasowym do wykonywania zadań w innej miejscowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Należności przysługujące żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego regulują od 01.07.2004 r. przepisy Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28.05.2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140 poz. 1487 z 2004 r.).

Stosownie do § 3 cytowanego aktu prawnego, z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi zawodowemu przysługują:

1. diety dla żołnierza i członków jego rodziny - za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1;
3. ryczałt z tytułu przeniesienia;
4. zasiłek osiedleniowy;
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego;
6. dodatek za rozłąkę.
   
   

Dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi zawodowemu w związku z przeniesieniem służbowym, zdefiniowanym w § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia, jako wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

W Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28.05.2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe określone zostały świadczenia pieniężne, jakie przysługują żołnierzom w związku z przeniesieniem. Zgodnie z § 5 i 6 ww. rozporządzenia podstawą obliczenia przedmiotowego zasiłku osiedleniowego oraz ryczałtu z tytułu przeniesienia ma być kwota najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, a podstawą prawną do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest art. 21 ust. 1 pkt. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl którego, wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Stosunek służbowy oznacza zawiązanie pomiędzy osobą fizyczną a jednostką organizacyjną (np. wojska) stosunku prawnego w drodze powołania lub mianowania. Termin stosunek służbowy pojawia się m.in. w ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie zawodowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 10, poz. 55 ze zm.). Natomiast zgodnie z kodeksem pracy, pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Tak więc pojęcie pracownik w rozumieniu ustawy różni się od definicji zawartej w kodeksie pracy i obejmuje obok zatrudnienia na podstawie umowy o pracę również świadczenie pracy w ramach stosunków pokrewnych. W art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawodawca określił osoby, które w rozumieniu ustawy są pracownikami. Jeżeli zatem w treści ustawy jakiś przepis odnosi się do pracownika, to ma on zastosowanie w stosunku do osób pozostających w stosunku służbowym.

Czasowo przeniesionym, w rozumieniu zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14.08.1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych (M.P. Nr 32, poz. 258 ze zm.), jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie go do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony:

1. w miejscowości stałego zamieszkania lub codziennie dojeżdżał do pracy z miejscowości stałego zamieszkania, bądź
2. w innej miejscowości niż miejscowość stałego zamieszkania i mieszkał w hotelu pracowniczym lub kwaterze wynajętej przez przedsiębiorstwo.
   
   

Wysokość diety, o której mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy, określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Z powyższego przepisu wynika, iż zwolnieniu podlega tylko i wyłącznie dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przeniesionym czasowo. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe. Wówczas bowiem dodatek za rozłąkę stanowi przychód ze stosunku służbowego, o którym mówi art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych razem z innymi przychodami.

Reasumując należy stwierdzić, że wypłacana kwota dodatku za rozłąkę żołnierzom zawodowym przeniesionym do nowego miejsca pełnienia służby, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.