Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew uznaje za nieprawidłowe Pani stanowisko przedstawione w złożonym wniosku z dn. 14.03.2006r.

We wniosku złożonym w dniu 14.03.2006r. wystąpiła Pani o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii ulgi rehabilitacyjnej. Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że mąż Pani w okresie 19.07.2005 - 27.10.2005 przebywał w Centrum Rehabilitacyjno - Opiekuńczym w Łodzi z orzeczoną grupą inwalidzką, a koszty pobytu w tej placówce ponoszone były z emerytury męża, jak również z Pani dochodów wyrównując średni miesięczny koszt utrzymania w tej placówce a pobraną należnością wnoszoną przez męża.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie uważa Pani, że może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu ponoszonych wydatków za pobyt w Ośrodku Rehabilitacyjnym.

Na podstawie przedłożonych dokumentów stwierdzono, iż wydana decyzja przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej z dn. 08.07.2005r. Nr MOPS.DPS.8232.03/SKiUM-MŁ/II/276/2005 związana była z umieszczeniem Pani męża w domu pomocy społecznej uwagi na wiek, choroby i niepełnosprawność powodującą ograniczenie w samodzielnym funkcjonowaniu w codziennym życiu i wymagającego całodobowej opieki.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm. w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2005 r. cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu między innymi wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W świetle art. 26 ust. 7 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się między innymi wydatki poniesione na: odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki te podlegają odliczeniu w całości od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, przy czym maksymalną ich wysokość wyznacza dochód do opodatkowania. Odliczenie dokonywane jest na podstawie dowodu potwierdzającego poniesienie wydatków /rachunków, faktur VAT, dowodów wpłaty itp. (art. 26 ust. 7 c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia i Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo finansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek innych środków.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 7 d pkt 1) cytowanej wcześniej ustawy o podatku dochodowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Należy zauważyć, że rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1977 r. Nr 123, poz. 776 ze zm.).

Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć zakład opiekuńczo-leczniczy, czy zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy. Dlatego należy odnieść się do ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 roku o Zakładach Opieki Zdrowotnej /ZOZ/ (Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.) zgodnie z którą w art. 1 ust. 1, ust. 2 pkt 1 tejże ustawy zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonych i utrzymywanych w celu udzielenia świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Zakład opieki zdrowotnej może być również utworzony i utrzymywany w celu prowadzenia badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia.

Zakładem opieki zdrowotnej jest szpital, zakład opiekuńczo-leczniczy, oraz zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, sanatorium, prewentorium, inny nie wymieniony z nazwy zakład przeznaczony dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, przychodnia, ośrodek zdrowia, poradnia, pogotowie ratunkowe, medyczne laboratorium diagnostyczne, pracownia protetyki stomatologicznej i ortodoncji, zakład rehabilitacji leczniczej, żłobek, inny zakład, spełniający warunki określone w ustawie.

Zakład opiekuńczo-leczniczy w rozumieniu art. 32c ustawy o zakładach opieki zdrowotnej udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także opiekę w czasie organizowanych zajęć kulturalno-rekreacyjnych.

Natomiast w świetle art. 32d ustawy o ZOZ, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im kontynuację leczenia farmakologicznego, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną tych osób i członków ich rodzin.

Działania prowadzone przez zakłady opieki zdrowotnej na rzecz osób niepełnosprawnych mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej, poprawę jakości życia, przystosowanie do nowych warunków, integracji w społeczeństwie.

Dom Pomocy Społecznej w którym przebywa Pani mąż jako mieszkaniec działa w oparciu o ustawę z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998r. Nr 64, poz. 414 ze zm.), a nie w oparciu o ustawę o zakładach opieki zdrowotnej, i zajmuje się zapewnieniem całodobowej opieki, zaspakajaniem potrzeb w zakresie zamieszkania, wyżywienia, niezbędnych usług medycznych. Działania te nie służą, więc leczeniu, rehabilitacji, przywracaniu sprawności fizycznej i psychicznej jak w przypadku zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego, ale mają na celu zapewnienie opieki w stopniu umożliwiającym godne życie osobom tam przebywającym.

Dom Pomocy Społecznej nie jest, więc zakładem opieki zdrowotnej, tym samym opłaty poniesione za pobyt w tym Domu w żadnym wypadku nie można traktować jako opłaty za pobyt w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, pielęgnacyjno-opiekuńczym.

Zdaniem organu podatkowego nie jest to pobyt związany z rehabilitacją, która stanowi zorganizowany system działania obejmujący usprawnienie lecznicze, psychiczne, społeczne, zawodowe a proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie następstwa nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanym przywrócić ich społecznie przydatną sprawność.

Zatem w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego i prawnego w zakresie odliczeń od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne, wydatki związane z pobytem w Domu Pomocy Społecznej, gdy jest on związany z koniecznością sprawowania całodobowej opieki z powodu wieku lub choroby, nie spełniają wymogów cytowanego art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają odliczeniu od dochodu.