Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 05.04.2004, sygn. US.I-1-415-29/04, Urząd Skarbowy w Giżycku

Temat interpretacji

W odpowiedzi na wniosek z dnia 25 marca 2004 r. o udzielenie informacji dot. zasad ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku działając w oparciu o przepisy art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) - uprzejmie informuje:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zmianami) w brzmieniu obowiązującym w 1998 r. (tj. w roku nabycia środka trwałego), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego dokonywanych według zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 roku w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 ze zmianami) w części ustalonej od wartości przewyższającej równowartość 10.000 ECU, przeliczonej na złote według kursów walut obcych ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia zakupu w kraju albo z dnia przekazania samochodu do używania i mających zastosowanie przy sprzedaży walut.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi ujętymi w ewidencji środków trwałych.
Ten szczególny tryb ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego znalazł odzwierciedlenie w art. 24 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy podatkowej. Zgodnie z jego brzmieniem dochodem z odpłatnego zbycia wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej środka trwałego, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków.

Ustosunkowując się zatem do pytania przedstawionego przez Panią we wniosku z dnia 25 marca 2004 roku należy stwierdzić, że dla celów ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego nie ma znaczenia sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem postanowień art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej dot. zaliczenia w ciężar kosztów prowadzonej działalności gospodarczej tych odpisów amortyzacyjnych, które są ustalone od wartości środka trwałego nie przewyższającego równowartość 10.000 ECU w roku nabycia środka trwałego).

Dochód z odpłatnego zbycia środka trwałego winien być ustalony jako algebraiczna różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży środka trwałego, a jego wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków.

Sposób ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego, o którym mowa we wniosku z dnia 25 marca 2004 roku można przedstawić za pomocą następującej formuły:

D = (Pz -Wp) + Sa, gdzie:

D - dochód z odpłatnego zbycia środka trwałego,
Pz - przychód uzyskany z odpłatnego zbycia środka trwałego,
Wp - wartość początkowa wykazana w ewidencji środków trwałych (wartość wynikająca z dowodu zakupu środka trwałego - cena jego nabycia),
Sa - suma odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków.