Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 05.04.2004, sygn. SD-K-415/9/04, Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu
Temat interpretacji
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu informuje, że zgadza się z przedstawionym stanowiskiem, o ile przedstawiony w piśmie stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym, a podatnik jest w stanie wykazać, że poniesione wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła, zgodnie z treścią art. 22 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 z późniejszymi zmianami ), są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Wydatki na dobrowolne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej nie zostały przez ustawodawcę wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
W związku z powyższym, przy kwalifikowaniu poniesionego przez podatnika wydatku jako kosztu uzyskaniu przychodu, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim jego przeznaczenie, czyli cel, rozumiany jako dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w tym przypadku przychodu.
Jeżeli zatem podatnik potrafi wykazać, że zawarta umowa ubezpieczenia uczyni np. prowadzoną przez podatnika firmę bardziej wiarygodną, a tym samym poniesione wydatki posłużyły bądź posłużą uzyskaniu przychodów z tej działalności, wydatki te jako mające związek z prowadzoną działalnością, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.
Jednocześnie tutejszy urząd wskazuje, że o tym czy poniesione wydatki winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu grudniu 2003 r. czy styczniu 2004r., decyduje rodzaj prowadzonej przez podatnika dokumentacji podatkowej oraz sposób jej prowadzenia.
Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Odstępstwo od tej zasady wynika z przepisów ust. 5 i 6 tego artykułu. Ustęp 5 art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, iż u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objęte tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone są co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.Zasada określona w ust. 5 ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.