Temat interpretacji
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Państwo są właścicielami firmy transportowej. Prowadzą szeroką działalność marketingową w celu poszerzenia obszaru działalności gospodarczej. W związku z powyższym ponoszą dość wysokie koszty reprezentacyjne związane z pozyskiwaniem nowych kontrahentów i negocjowaniem kontraktów.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Stosownie do art. 23 ust.1 pkt 23 cytowanej wyżej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. W ustawie nie zdefiniowano w ujęciu rodzajowym wydatków na reklamę i kosztów reprezentacji, jednakże warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wskazania, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.
Bogate orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego pozwala wskazać na kilka grup wydatków, które z całą pewnością nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu przedsiębiorcy, gdyż obiektywnie nie mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu działalności gospodarczej. Do takich należą przede wszystkim wydatki, np. na zakup ubrań, a w tym spodni, koszul itp., które stanowią wydatek związany w ogóle z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Niezależnie zatem od zagadnienia prowadzenia działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i posiadać ubrania, które zużywają się przez sam fakt funkcjonowania danej osoby w życiu społecznym. Dlatego też zakup tych rzeczy stanowi spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą. Nie ulega wątpliwości, że odpowiedni wygląd może mieć wpływ na wzajemny stosunek kontrahentów. Nie przesądza to jednak, że wydatek na zakup ubrania jest wydatkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej. Obowiązujące bowiem zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące swoje interesy w ramach działalności gospodarczej posiadały schludny wygląd, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach.
Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej. Prowadzi to do wniosku, że wydatek danej osoby fizycznej na zakup odpowiedniej odzieży osobistej (garnitury) nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż jego poniesienie uwarunkowane jest głównie innymi względami, aniżeli uzyskiwanie przychodu z tej działalności.
Wydatki na zakup odzieży mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w ramach wydatków na reprezentację, jeżeli podatnik wykaże, że odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej np. z uwagi na wyposażenie jej w charakterystyczne cechy firmy ( barwy, krój, logo ).
Natomiast do kosztów reprezentacji i reklamy objętej limitem można zaliczyć m.in. wydatki związane z organizowaniem przyjęć, posiedzeń oraz poczęstunków - z niewielką ilością alkoholu - o ile poniesienie tych wydatków wiąże się z uzyskiwanym przychodem. Podatnik wówczas musi wykazać nie tylko fakt ich poniesienia, przedstawiając w tym zakresie faktury i rachunki, ale także celowość i racjonalność tych wydatków.