Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w sprawie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu używania samochodów służbowych na cele prywatne

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka zamierza udostępnić pracownikom samochody służbowe do używania w celach prywatnych, tj. jako środek transportu na przejazdy z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem oraz podczas dni wolnych od pracy.

Spółka stoi na stanowisku, iż wykorzystywanie samochodu służbowego do celów prywatnych jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymanym od pracodawcy. Zatem na Spółce jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa obowiązek określenia w prawidłowej wysokości wartości przychodu pracownika.

Zdaniem Spółki prawidłowym sposobem ustalenia przychodu pracownika z tytułu używania samochodu służbowego jako środka transportu w przejazdach do pracy i z powrotem jest przyjęcie równowartości biletu miesięcznego w cenie obowiązującej w komunikacji miejskiej na trasie z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem.

Natomiast dla ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego w dni wolne od pracy (soboty, niedziele i święta) należy przyjąć cenę rynkową za wynajem samochodu określonej marki w danej miejscowości za każdą dobę, tj. przy zastosowaniu art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawę ilości dni korzystania stanowić będzie pisemne oświadczenie pracownika o sposobie i czasie korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych. Oświadczenie winno być przedkładane Spółce jako pracodawcy miesięcznie przed sporządzeniem listy płac celem obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca nie zdefiniował co prawda w ustawie podatkowej pojęcia ?nieodpłatnego świadczenia?, ograniczając się jedynie w art. 11 ust. 2a do wskazania sposobów ustalenia jego wartości, tym niemniej zarówno doktryna jak i orzecznictwo zgodne są co do tego, iż pojęcie to należy rozumieć szerzej niż w prawie cywilnym, a obejmuje ono te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku korzyść, jaką uzyskają osoby fizyczne, będące pracownikami Spółki wiąże się z postawieniem do ich dyspozycji samochodów będących własnością pracodawcy. Zatem wniosek, iż otrzymane świadczenie będzie miało charakter nieodpłatny jest jak najbardziej uzasadniony. Wartość tego nieodpłatnego świadczenia pracodawca powinien dodać do innych przychodów pracownika ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobrać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z cudzego mienia ? w tym przypadku samochodów Spółki - ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy z dnia 26.07.1991r., tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnieniu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ustalając zatem przychód z udostępniania samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika należy wziąć pod uwagę markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na tym samym terenie co Spółka, firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodowi wykorzystywanemu przez pracownika. Realizacja dyspozycji zawartej w przytoczonym powyżej art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że w omawianej sytuacji - w celu ustalenia wartości świadczenia ? pracodawca, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług najmu samochodów powinien uwzględnić również ceny rynkowe stosowane przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów tej samej marki.

Przychodem dla pracownika będzie również wartość zużytego paliwa, w sytuacji gdy płaci za nie pracodawca. Obliczenie wartości finansowanego przez pracodawcę zużytego paliwa nie powinno sprawiać dla Spółki trudności, gdyż dany pracownik używać będzie samochodu służbowego do celów prywatnych na stałej trasie stanowiącej odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem wykonywania pracy.

Ww. zasady należy stosować przy ustalaniu wartości nieodpłatnego świadczenia zarówno w sytuacji wykorzystywania samochodu służbowego przez danego pracownika jako środka transportu na przejazdy z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem, w trakcie udzielonego urlopu wypoczynkowego oraz podczas weekendów bądź dni świątecznych.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w sytuacji, gdy samochód służbowy wykorzystywany jest przez pracownika jako środek transportu na przejazdy z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem, należy dla ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia przyjąć równowartość biletu w komunikacji miejskiej.

Zatem sposób, w jaki pracownik Spółki wykorzystuje samochód służbowy dla swoich prywatnych celów, tj. czy wyłącznie jako środek transportu na przejazdy z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem, czy też wykorzystuje pojazd również w trakcie dni wolnych od pracy pozostaje bez wpływu na sposób ustalania przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Reasumując powyższe, przychodem pracownika ze stosunku pracy będą:

• świadczenia polegające na nieodpłatnym udostępnieniu samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych, których wartość należy ustalić kierując się ceną rynkową stosowaną przez firmy zajmujące się wynajmowaniem samochodów tej samej marki oraz
• wartość paliwa w przypadku, gdy płaci za nie pracodawca.