Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 29.12.2003, sygn. PD 415-20/03, Urząd Skarbowy w Lubaniu

Temat interpretacji

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 23 cytowanej wyżej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba, że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Pojęcia reklama i reprezentacja nie zostały zdefiniowane ani w ustawach o podatku dochodowym, ani też w aktach wykonawczych wydanych na podstawie zawartych w nich delegacji. W związku z tym, w celu wyjaśnienia ich znaczenia należy sięgnąć do określeń słownikowych, orzecznictwa NSA, wyjaśnień Ministra Finansów.
Słownik języka polskiego pod red. Mieczysława Szymczaka określa, że reklama jest to rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi. Przymiotnik "publiczny" definiuje natomiast jako dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny. Ogólnie zatem ujmując celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach), nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących aby skłonić jak największą ilość potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe, telewizyjne, a także opisana plansza, plakat czy afisz stały.
Ministerstwo finansów w piśmie z dnia 23 kwietnia 1996 r. nr PO3-MD-722-131/96 wyjaśniło: reklama prowadzona publicznie ma miejsce wówczas, gdy jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter. W odniesieniu do całokształtu działalności podatnika niewątpliwie można również do reklamy zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowanej firmy, a więc takie działania, które mając na celu zwiększenie "przychodów".
O uznaniu prowadzonej reklamy za publiczną decyduje forma jej dotarcia do adresatów, tzn. kierowanie do nieograniczonego, anonimowego kręgu odbiorców.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zakupiona tablica informacyjna zostanie postawiona w centrum miasta, a umieszczone na niej informacje będą obejmowały m. in. nazwę firmy, jej adres oraz informacje o zaletach firmy, reklamy oferowanych towarów. Można więc uznać, iż będzie to reklama adresowana do nieokreślonego kręgu anonimowych odbiorców, będzie przekazywała wiedzę o zaletach firmy, a tym samym będzie miała charakter reklamy publicznej. W związku z czym poniesiony wydatek może zostać zaliczony w całości do kosztów uzyskania przychodów.
Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubaniu, podziela stanowisko podatnika dotyczące zakwalifikowania ponoszonego kosztu jako kosztu reprezentacji i reklamy.