Temat interpretacji

W odpowiedzi na pismo z dnia 12.11.2003 r. (data wpływu do tut. Urzędu Skarbowego - 19.11.2003 r.) uzupełnione pismem z dnia 12.12.2003 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach uprzejmie wyjaśnia:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z pisma wynika, iż Jednostka umorzyła pożyczkę mieszkaniową sfinansowaną z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z uwagi na śmierć pracownika, któremu tę pożyczkę przyznano.

W myśl art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

W przypadku udzielenia pożyczki pracownikowi pieniądze postawione zostają do jego dyspozycji i przez niego zostają spożytkowane.

W sytuacji, gdy pracodawca umarza spłatę udzielonej pracownikowi pożyczki, niespłacona kwota staje się jego przychodem

Jeżeli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pracownika nie powstaje zobowiązanie określone w cytowanym wyżej art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Na pracodawcy, który umarza kwotę pożyczki udzielonej zmarłemu pracownikowi nie ciąży obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy i sporządzenia informacji o wysokości umorzonej pożyczki.

Ustosunkowując się do drugiego zapytania w piśmie dot. określenia pojęcia "długotrwała choroba", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tut. Urząd wyjaśnia, co następuje.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 26 w/w ustawy wolne od podatku dochodowego są zapomogi wypłacone w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:
a) z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
b) z innych źródeł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79 - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują pojęcia "długotrwałej choroby", ale tylko stwierdzają, że chodzi o choroby leczone przez dłuższy okres czasu. Z uwagi na to, iż pojęcie "długotrwała" należy do kategorii pojęć nieostrych, każdy przypadek powinien być analizowany indywidualnie przez pracodawcę.