Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm. ), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu, po rozpatrzeniu wniosku Pani z dnia 28 lipca 2005 r. dotyczącego interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stwierdza, iż stanowisko Pani w zakresie podatku dochodowego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U.Nr 8 z 2005 r.,poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pismem z dnia 28 lipca 2005 r. wystąpiła Pani o interpretację przepisów podatkowych.Wypełniając dyspozycje art. 14 a §2 powołanej ustawy przedstawiła Pani stan faktyczny sprawy. Wskazała, iż prowadzi działalność gospodarczą i samochód niezbędny jest do dojazdów na budowy . Pani zapytanie dotyczy możliwości rozliczenia kosztów eksploatacji samochodu osobowego zarejestrowanego na Pani męża.

Ponieważ w złożonym wniosku nie przedstawiła Pani własnego stanowiska w sprawie, tut. organ podatkowy pismem z dnia 12 sierpnia 2005r. wezwał Panią do usunięcia braków w w/w zakresie.W odpowiedzi na powyższe pismem z dnia 18 sierpnia 2005r. wskazała Pani, iż obowiązujące przepisy - w Pani ocenie- przewidują możliwość używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu zarejestrowanego na imię małżonka.

Ustosunkowując się do wniesionego zapytania, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,( Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz.176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu.

Z powyższego wynika zatem, iż dla uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodu, koniecznym jest spełnienie dwóch przesłanek, a mianowicie:- wykazanie związku poniesionego wydatku z przychodami uzyskanymi z prowadzonej działalności gospodarczej,- nie ujęcie przez ustawodawcę poniesionego wydatku w przepisach art. 23 powołanej ustawy, w których enumeratywnie wymieniono koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z regulacją zawartą w art.23 ust.1 pkt 46 powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu,

W myśl ust. 5 powołanego art. 23 przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane ( art. 23 ust. 7 ustawy).

Z powyższego wynika, iż wszystkie prawidłowo udokumentowane wydatki na eksploatację samochodu należy zaewidencjonować. Natomiast na koniec okresu rozliczeniowego, w celu określenia limitu wydatków podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów - jak wynika z powołanych przepisów - porównuje się wartość poniesionych wydatków oraz kwotę wynikającą z przemnożenia liczby przejechanych kilometrów i stawki za jeden km przebiegu pojazdu ( narastająco od początku rok).

W przypadku, gdy kwota poniesionych wydatków będzie niższa od wyliczonego limitu, za koszty uzyskania przychodu należy uznać kwotę faktycznie poniesionych wydatków. Jeżeli wydatki związane z używaniem samochodu do działalności przekroczą limit, do kosztów uzyskania przychodów można przyjąć poniesione wydatki wyłącznie do wysokości określonego limitu.

Jednocześnie tut. organ zauważą, iż w sytuacji, gdy między małżonkami istnieje wspólność małżeńska ( jest to współwłasność łączna) - dla zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów - nie ma znaczenia na którego z małżonków został wystawiony dowód rejestracyjny pojazdu.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, iż istnieje możliwość ewidencjonowania w podatkowej książce przychodów i rozchodów kosztów eksploatacji samochodu oraz poniesionych kosztów związanych z przebiegiem kilometrów stanowiącego Pani współwłasność małżeńską, a zarejestrowanego na Pani małżonka.

Zatem Pani stanowisko w w/w kwestii zawarte w powołanym na wstępie piśmie jest prawidłowe. Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pani w zapytaniu i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Pani wiąże ona natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podjęte w przedmiotowej sprawie postanowienie - stosownie do przepisu art. 14a § 4, w związku z art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego.W myśl art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia stronie.