Temat interpretacji

POSTANOWIENIENa podstawie art. 14a § 1 i 4 oraz art.216 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 8 z 2005r. poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.05.2005r. uzupełnionego w dniu 31.05.2005r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opolu Lub. postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIEW dniu 20.05.2005r. wpłynął do Urzędu Skarbowego w Opolu Lub Pana wniosek uzupełniony w dniu 31.05.2005r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży mebli. Część mebli stała długo jako ekspozycja sklepowa i w tym czasie uległy drobnym uszkodzeniom lub pobrudziła się tapicerka. W sytuacji gdy obroty w firmie drastycznie zmalały, nie chcąc zalegać z comiesięcznymi opłatami, uznał Pan za konieczne przecenić meble w niektórych przypadkach nawet o 50%.Przedmiotem wniosku jest pytanie czy podatek dochodowy od osób fizycznych należy naliczać od wartości sprzedaży.Zdaniem Pana, podatek dochodowy powinien być naliczony od faktycznie uzyskanego przychodu ze sprzedaży.

Postanawiając jak w sentencji Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opolu Lub. wziął pod uwagę co następuje. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.z 2000r. nr 14 poz. 176. z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. "Bonifikata" i "skonto" stanowią rodzaje rabatu, czyli obniżki ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażonej procentowo lub kwotowo. Przez "bonifikatę" (rabat) należy rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata (rabat) jest udzielona wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej cen.

Okolicznością taką może być min. uszkodzenie towaru. W sytuacji gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżkę lub gdy towar mógłby zostać nie sprzedany w ogóle, dopuszczalne jest obniżenie ceny nawet poniżej kosztów zakupu towaru. Nie ma tu znaczenia fakt, iż zastosowana w takim przypadku cena odbiega od przeciętnych cen stosowanych na rynku dla danych towarów. Taki zarzut mógłby mieć miejsce w sytuacji gdy zastosowana obniżka cen nie była w żaden racjonalny sposób uzasadniona np. zastosowano by obniżkę ceny do poziomu poniżej zakupu w stosunku do towarów, które cieszą się dużym zbytem bądź obniżono cenę wobec tylko niektórych klientów, bądź wobec klientów dokonujących zakupu w określonym czasie, bez wyraźnego uzasadnienia takiego postępowania. Należy zauważyć, że każdy podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Zdaniem tut. organu podatkowego fakt stosowania znacznych obniżek cen towarów z powodu np. ich uszkodzenia, należy dokumentować odpowiednimi dowodami w postaci protokołów na okoliczność uszkodzenia towaru. W związku z powyższym postanowiono jak w sentencjiInterpretację wydano w indywidualnej sprawie wg stanu faktycznego przedstawionego w piśmie oraz obowiązującego stanu prawnego w dacie zaistnienia zdarzenia .Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie do art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji. Zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1Ordynacji podatkowej na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu.