Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pani X. Y. zam. Radom, ul. Z. z dnia 19.03.2006r. (data wpływu 21.03.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zasądzonego na podstawie art. 47¹ Kodeksu pracy odszkodowania wraz z odsetkami,
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe lecz oparte na błędnej podstawie prawnej.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 19.03.2006r. (data wpływu 21.03.2006r.) Pani X. Y. wystąpiła do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę oraz stanowisko w sprawie:

Prawomocnym wyrokiem z dnia 13 grudnia 2005r. Sąd Okręgowy w Radomiu w sprawie VI Pa 144/05, zasądził mi w pkt I wyroku kwotę 12.414,96zł. Na stronie 19 uzasadnienia wyroku Sąd stwierdził, że powyższa kwota została zasądzona tytułem odszkodowania na podstawie art. 47 ¹ Kodeksu pracy. Jest to odszkodowanie w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia.
Przedmiotem postępowania był mój pozew o uznanie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy za bezskuteczne oraz wynagrodzenie za pracę. W moim pozwie wnosiłam o przywrócenie mnie do pracy na poprzednich warunkach i na poprzednio zajmowane stanowisko w Powiatowej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Radomiu. Wydział V Pracy wyrokiem z dnia 14.06.2005r. w sprawie IV P 748/03 w całości oddalił moje powództwo. Na skutek złożonej przeze mnie apelacji od tego wyroku wskazanym wyżej wyrokiem Sąd Okręgowy w Radomiu zmienił wyrok Sądu I instancji i uznał dokonanie wypowiedzenia zmieniającego za naruszające prawo w tym art. 45 § 1 K. p. - (strona 19 akapit 2 uzasadnienia wyroku).
Ponadto Sąd stwierdził, że nie istnieją jednak możliwości przywrócenia mnie do pracy na dotychczas zajmowane stanowisko pracy i z związku z tym w oparciu o art. 47¹ K. p. zasądził na moją rzecz odszkodowanie w kwocie 12.414,96zł wraz z odsetkami od dnia 13 grudnia 2005r. w wysokości 11,5% w stosunku rocznym.
Powyższa kwota została mi zapłacona w następujący sposób:
1. 10.090,99zł w dniu 22.12.2005r.,
2. 2.387,20zł w dniu 06.02.2006r.
Z czego wynika, że tytułem odszkodowania wraz z odsetkami otrzymałam kwotę 12.478,19zł.
W dniu 28.12.2005r. otrzymałam kwotę 315,00zł tytułem zwrotu kosztów procesu z pkt III wyroku po potrąceniu należności z punktu IV wyroku.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku do wysokości określonej w tym wyroku są wolne od podatku dochodowego.
W związku z powyższym z uwagi na fakt, że do odszkodowania zasądzonego mi w wyżej wskazanym wyroku nie znajdują, moim zdaniem zastosowania, ograniczenia wymienione w lit. a i b art. 21 ust. 1 pkt 3b, tj.
a) dotyczące odszkodowań w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą , ponieważ takiej nie prowadziłam i nie prowadzę,
b) dotyczące korzyści, które mogłabym osiągnąć gdyby mi szkody nie wyrządzono, gdyż o takie odszkodowanie nie ubiegałam się w prowadzonej sprawie.
Uważam, że zasądzone na moją rzecz odszkodowanie w pkt I wyroku z dnia 13 grudnia 2005r. w całej zasądzonej kwocie 12.414,96zł wraz z odsetkami od 13.12.2005r. do dnia zapłaty jest wolne od podatku dochodowego zgodnie z powołanym przepisem.
Ponadto uważam, że jako wolne od podatku odszkodowanie nie podlega wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym.

Stanowisko organu podatkowego:

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21. ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1,
g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Ponadto zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 95 cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 10 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści przepisu art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast w myśl ust. 4 powołanego przepisu, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że do przychodów ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych należy zaliczyć wszystkie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika świadczenia, które może otrzymać jako pracownik w związku z łączącym go z pracodawcą stosunkiem pracy (również otrzymane lub postawione do dyspozycji po ustaniu stosunku pracy).

Tym samym powracając do treści wskazanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 95 uznać należy, iż ustawodawca zwolnił od podatku dochodowego odsetki otrzymywane przez podatnika w związku z nieterminową wypłatą wynagrodzeń oraz świadczeń wynikających m. in. ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, emerytury i renty.

Użycie określenia "wynagrodzeń i świadczeń" wskazuje, iż zwolnieniem objęto wszystkie odsetki, których podstawę stanowiły przychody kwalifikowane do powyższych źródeł przychodów. Zauważyć należy, że ustawodawca nie definiuje użytego w treści przepisu pojęcia "świadczenia".

Skoro zatem odszkodowanie wypłacone na podstawie przepisów Kodeksu Pracy otrzymać może wyłącznie pracownik (lub były pracownik) to należałoby uznać, że jest to przychód ze źródła jakim jest stosunek pracy. Taka kwalifikacja wskazuje w konsekwencji, iż odsetki od tego odszkodowania są świadczeniem z tytułu nieterminowej wypłaty świadczeń, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że Sąd Okręgowy w Radomiu wydał wyrok, w którym uznał dokonanie wypowiedzenia zmieniającego Pani warunki pracy i płacy za naruszające prawo, w tym art. 45 § 1 Kodeksu pracy. Jednocześnie orzekł, że nie istnieją możliwości przywrócenia Pani do pracy na dotychczas zajmowane stanowisko pracy w związku z czym w oparciu o przepis art. 47¹ Kodeksu pracy zasądził na Pani rzecz odszkodowanie wraz z odsetkami od dnia 13 grudnia 2005r. w wysokości 11,5% w stosunku rocznym.

Powyższe odszkodowanie wynikające z przepisów Kodeksu pracy, zdaniem tut. organu podatkowego należy kwalifikować jako odszkodowanie, którego wysokość (zasady ustalania) wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw. Zatem objęte jest zwolnieniem od opodatkowania, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy. Jednocześnie nie jest żadnym z odszkodowań wymienionych od lit. a do lit. g wymienionego przepisu.

Natomiast zasądzone odsetki, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym, tj. jako odsetki za nieterminową wypłatę świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Natomiast wskazany przez Panią w piśmie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalniający z opodatkowania inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:
a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono,
dotyczy odszkodowań innych niż wymienione w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, czyli takich, których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw i nie ma zastosowania w Pani sprawie.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Pouczenie:

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z przepisem art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00zł uiszczanej w znakach opłaty skarbowej

Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b ust. 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.