Temat interpretacji

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownikom Spółki jeśli w danym roku kalendarzowym pozostawali w stosunku pracy przez co najmniej 1 miesiąc a stosunek pracy został z nimi rozwiązany w związku z przejściem na emeryturę bądź rentę, albo na podstawie odrębnych przepisów do 15 grudnia każdego roku wypłacany jest indywidualny bonus roczny. Spółka wysyła tym osobom, jak również właściwym urzędom skarbowym informacje PIT-11 w myśl art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka. Ostateczny termin przesłania informacji upływa zdaniem Spółki z dniem 15 stycznia następnego roku - nawet gdy stosunek pracy zostaje rozwiązany w trakcie roku podatkowego. Jest to spowodowane normami wewnętrznymi Spółki, a podstawie których określić można, że w związku z otrzymaniem bonusa rocznego do 15 grudnia danego roku ostatnia zaliczka na podatek od dochodów byłego pracownika, będzie pobrana właśnie w tym miesiącu.

Odrębną jest sytuacja, gdy po wystawieniu informacji PIT-11 zwolniony pracownik, który nie spełnia wymogów otrzymania wspomnianej wyżej nagrody rocznej otrzymuje inny dodatkowy dochód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spółka jako płatnik sporządza w takich przypadkach korektę PIT-11 obejmującą dochody i zaliczki na podatek za okres od miesiąca, w którym pobrano pierwszą zaliczkę, do miesiąca, w którym zaliczkę w związku z otrzymaniem przez byłego pracownika dodatkowego świadczenia pobrano po raz ostatni, dołączając do korekty informację dotyczącą przyczyn jej sporządzenia.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż postępuje prawidłowo:

1.wystawiając roczną informację PIT-11 dla pracowników, z którymi stosunek pracy zostaje rozwiązany w ciągu roku w związku z ich przejściem na emeryturę lub rentę, albo też na podstawie odrębnych przepisów, do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu wypłaty bonusa rocznego, czyli do 15 stycznia następnego roku;

2.wystawiając korektę PIT-11 obejmującą przychody i pobrane zaliczki za okres od miesiąca, w którym pobrano pierwszą zaliczkę do miesiąca, w którym zaliczkę pobrano po raz ostatni w przypadku gdy zwolniony pracownik nie spełnia warunków do otrzymania nagrody rocznej i otrzymał PIT-11 po pobraniu ostatniej zaliczki na podatek, po czym Spółka dokonała kolejnej wypłaty, od której pobrała zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Postanowieniem nr 1472/DPC/415-43/07/PK z dnia 12.06.2007r. Naczelnik tut. Urzędu uznał ww. stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, iż bonus roczny wypłacany emerytom i rencistom podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wobec czego nie należy go uwzględniać w informacji rocznej PIT-11. W pozostałym zakresie Naczelnik tut. Urzędu podzielił stanowisko Spółki. Po wniesieniu przez Spółkę zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją 1401/BFII/415-86/07/KK z dnia 31.08.2007r. odmówił zmiany tego postanowienia. Na decyzję tę Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 29.01.2008r. (Sygn. akt III SA/Wa 1914/07) uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające je postanowienie. W uzasadnieniu do wyroku Sąd wskazał, iż naruszone zostały przepisy dotyczące procedury wydawania interpretacji, poprzez zawarcie w sentencji postanowienia określenia, że stanowisko jest uznawane za nieprawidłowe podczas gdy z uzasadnienia wynika, iż stanowisko zawarte we wniosku tylko w części jest uznawane za nieprawidłowe. Ponadto Sąd odniósł się do merytorycznego uzasadnienia postanowienia, wskazując, iż w jego ocenie bonus roczny wypłacany na rzecz emeryta lub rencisty nie mieści się w dyspozycji art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lecz powinien być traktowany tak, jak świadczenie ze stosunku pracy, w ramach dyspozycji art. 12 ust. 1 tej ustawy.

W pozostałym zakresie Sąd nie dokonał merytorycznej oceny postanowienia, wskazując, iż nie mógł przystąpić w tym zakresie do rozważań w zakresie prawa materialnego ze względu na rozbieżność pomiędzy sentencją postanowienia a jego uzasadnieniem. W swoim orzeczeniu Sąd wskazał, iż w ponownie prowadzonym postępowaniu organ podatkowy powinien dokonać ponownej oceny stanowiska Spółki w zakresie sporządzania imiennych informacji podatkowych w stosunku do emerytów i rencistów w sytuacji wypłacania im bonusu rocznego, przyjmując, iż bonus ten wyłączony jest z zakresu art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, a mieści się w dyspozycji art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Dokonując ponownej oceny wniosku, z uwzględnieniem ww. orzeczenia WSA, Naczelnik tut. Urzędu postanawia uznać stanowisko Spółki w całości za prawidłowe. W tym także w zakresie do jakiego Sąd nie odniósł się merytorycznie ze względu na stwierdzone uchybienia proceduralne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W zakresie dochodów osób, z którymi stosunek pracy zostaje rozwiązany w ciągu roku z innych powodów niż przejście na emeryturę lub rentę (np. jak Spółka wskazuje na podstawie odrębnych przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy) należy stwierdzić, iż podlegają one opodatkowaniu na zasadach ogólnych dla przychodów ze stosunku pracy. Zgodnie z ww. orzeczeniem Sądu dotyczy to także bonusów rocznych wypłacanych na rzecz emerytów i rencistów.

Z tytułu wypłacania tych przychodów, na Spółce poza obowiązkiem obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek ciąży obowiązek wskazany w art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (obecnie ten wzór został określony na formularzu PIT-11). Art. 39 ust. 2 ww. ustawy stanowi zaś iż jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy są zobowiązani sporządzić informację określoną w art. 39 ust. 1 ustawy i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka.

Odnosząc się do przypadku gdy pomimo ustania stosunku pracy, zgodnie z wewnętrznymi regulacjami Spółki, byłemu pracownikowi zostanie wypłacony w danym roku przychód ze stosunku pracy to zdaniem Naczelnika tut. Urzędu w takim przypadku nie może być mowy o ustaniu obowiązku poboru zaliczek przed wypłatą tego bonusu. W związku z tym należy uznać, iż w tym zakresie obowiązek poboru zaliczek ustanie po wypłaceniu byłemu pracownikowi tego dodatkowego świadczenia. Jeśli więc zakład pracy posiada wiedzę, iż wypłacone wynagrodzenie nie będzie ostatnim w danym roku to pomimo ustania stosunku pracy nie ustaje obowiązek poboru zaliczek o którym mowa w art. 39 ust. 2 ww. ustawy. Obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 w takim przypadku powstanie w miesiącu następującym po miesiącu, w którym dokonano wypłaty ostatniego, zaplanowanego przez zakład pracy świadczenia ze stosunku pracy.

W drugim przypadku Spółka nie przewiduje żadnych wypłat na rzecz byłego pracownika w danym roku (pracownikowi nie przysługuje ww. bonus roczny), a mimo to Spółka dokonuje nieplanowanej wypłaty na jego rzecz. W takiej sytuacji Spółka po rozwiązaniu stosunku pracy sporządza informację PIT-11 a po dokonaniu tej nieprzewidzianej wypłaty składa korektę tej informacji. Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu postępowanie takie jest prawidłowe, gdyż Spółka nie zamierzając dokonywać na rzecz byłego pracownika żadnych świadczeń ma obowiązek sporządzić i przesłać informację w terminie wskazanym w art. 39 ust. 2 ww. ustawy, a po dokonaniu nieplanowanej wypłaty, konieczne jest złożenie korekty tej informacji wraz z uzasadnieniem przyczyn tej korekty. Wynika to z faktu, iż informacja o której mowa w art 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest informacją roczną i jako taka musi odzwierciedlać wysokość wszystkich pobranych przez danego płatnika w danym roku zaliczek.

Reasumując, stanowisko zawarte we wniosku z dnia 12.04.2007r. jest prawidłowe.