Temat interpretacji

Ulga rehabilitacyjna - endoproteza

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 01 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 01 kwietnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 20 kwietnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 08 kwietnia 2011r. Znak: IBPB II/1/415-363/11/ŚS wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 20 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni po rozpoznaniu choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych przez przeszło dwa lata korzystała z wszelkich stosownych zabiegów rehabilitacyjnych oraz z leczenia sanatoryjnego i farmakologicznego. Wnioskodawczyni stwierdziła, iż bez kuli nie mogła się poruszać. W 2007r. wnioskodawczyni została skierowana do szpitala reumatologicznego na konsultację i ustalenie terminu operacji. Z uwagi na kolejkę do operacji wyznaczono wnioskodawczyni następną konsultację na rok 2009r., a w 2009r. na 2011r. Wnioskodawczyni wskazała, iż w tym czasie stan jej zdrowia pogorszył się tak, iż nie była w stanie samodzielnie egzystować tj. wykonywać normalnych czynności życiowych związanych z utrzymaniem czystości, higieny (kąpiele), zakupy, wizyty u lekarza itp. Wnioskodawczyni jest wdową, mieszka sama w budynku o wysokich kondygnacjach na drugim piętrze. Wnioskodawczyni stwierdziła, iż żeby wyjść z domu musiały jej pomagać dwie osoby asekurujące, żeby nie spadła ze schodów. Wnioskodawczyni ma 73 lata i każdy rok życia z tą chorobą działa na jej niekorzyść. Wnioskodawczyni choruje również na nadciśnienie, serce. Częste używanie mocnych środków przeciwbólowych doprowadziło do podrażnienia trzustki i osłabiło żołądek. Wnioskodawczyni zdecydowała się na prywatną operację wstawienia endoprotezy, która została przeprowadzona w dniu 05 lutego 2010r., koszt zabiegu wyniósł 13.000 zł potwierdzony fakturą wystawioną przez klinikę. Operację wstawienia drugiej endoprotezy wykonano w dniu 11 lutego 2011r. w tej samej klinice koszt operacji wyniósł 13.000 zł. Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do pierwszej grupy inwalidzkiej (do znacznego stopnia niepełnosprawności). Wnioskodawczyni stwierdziła również, iż wszystkie wydatki związane z przeprowadzonymi zabiegami rehabilitacyjnymi pokryła z własnych środków finansowych.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała, iż wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności w Miejskim Zespole ds. Orzeczeń o Niepełnosprawności złożyła w dniu 09 września 2010r. i od tej daty ustalony został stopień niepełnosprawności. Wnioskodawczyni złożyła ww. wniosek w powyższym terminie, ponieważ przed operacją nie mogła samodzielnie się poruszać i zależna była od osób, które mogły ją na termin wyznaczony przez komisję orzekającą dowieść. Po wykonanym zabiegu operacyjnym wstawienia endoprotezy stawu biodrowego w dniu 05 lutego 2010r. wnioskodawczyni poddana była zabiegom rehabilitacyjnym, co trwało co najmniej pół roku zanim wnioskodawczyni mogła zebrać stosowne dokumenty leczenia u specjalistów i przedstawić je na komisji orzekającej. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jest jedynym dokumentem określającym niepełnosprawność wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione wydatki w roku podatkowym 2010 i 2011 za wykonane zabiegi rehabilitacyjne stawów biodrowych w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskodawczyni będzie mogła odpisać od dochodu (PIT-37) w ramach ulgi rehabilitacyjnej...

Zdaniem wnioskodawczyni, na podstawie posiadanych dokumentów, tj. orzeczenia o stopniu niepełnosprawności zaliczonego do stopnia znacznego o symbolu 05-R, faktur o przeprowadzonym zabiegu rehabilitacyjnym (endoprotezoplastyka) oraz w myśl przepisu art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawczyni ma podstawę do odliczenia od dochodu za rok 2010 poniesionych wydatków tytułem odpłatnego zabiegu rehabilitacyjnego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. rt. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b 7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 (czyli m.in. na cele rehabilitacyjne), z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, których poniesienie uprawnia do odliczeń od dochodów przed opodatkowaniem zawiera przepis art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 cyt. ustawy za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest pojęcia zabieg, rehabilitacja oraz rehabilitacja lecznicza, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w Słowniku wyrazów obcych (PWN, Warszawa 1991r.) oraz Encyklopedii PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Ostatecznie jednak rozstrzygnięcie kwestii czy zabieg, któremu poddaje się podatnik wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza zakres kompetencji organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty. Zatem odliczenie od dochodu wydatku na zabieg jest możliwe tylko wówczas gdy konkretny zabieg zostanie zakwalifikowany przez lekarza specjalistę jako zabieg rehabilitacyjny. To oznacza, że zabieg wstawienia endoprotezy można odliczyć od dochodów w ramach ulgi rehabilitacyjnej jednakże przy założeniu, że lekarz specjalista zakwalifikuje przedmiotowy zabieg jako zabieg rehabilitacyjny a ponadto zostaną spełnione jednocześnie pozostałe warunki niezbędne dla skorzystania z tej ulgi.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności bądź posiadanie decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Co do zasady więc, odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności może odliczyć wydatki poniesione od dnia wskazanego w orzeczeniu jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do pierwszej grupy inwalidzkiej, posiada orzeczenie o niepełnosprawności, z treści którego wynika, iż od 09 września 2010r. ustalony został stopień niepełnosprawności. Wnioskodawczyni zdecydowała się na prywatną operację wstawienia endoprotezy, która została przeprowadzona w dniu 05 lutego 2010r., koszt zabiegu wyniósł 13.000 zł potwierdzony fakturą wystawioną przez klinikę. Operację wstawienia drugiej endoprotezy wykonano w dniu 11 lutego 2011r. w tej samej klinice koszt operacji wyniósł 13.000 zł. Wnioskodawczyni stwierdziła, iż wszystkie wydatki związane z przeprowadzonymi zabiegami rehabilitacyjnymi pokryła z własnych środków finansowych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż wnioskodawczyni nie może skorzystać z tzw. ulgi rehabilitacyjnej w 2010r., za przeprowadzony w dniu 05 lutego 2010r. zabieg wstawienia endoprotezy, gdyż z posiadanego przez nią orzeczenia o stopniu niepełnosprawności jasno wynika, że stopień niepełnosprawności datowany jest od 09 września 2010r. Warunkiem niezbędnym do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej jest m.in. posiadanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. A zatem ponoszone przez wnioskodawczynię wydatki związane z zabiegiem rehabilitacyjnym, przed datą ustalenia stopnia niepełnosprawności, tj. od 09 września 2010r. nie mogą zostać odliczone w zeznaniu podatkowym za 2010r. Natomiast zabieg przeprowadzony w dniu 11 lutego 2011r. czyli w okresie gdy wnioskodawczyni dysponowała orzeczeniem o niepełnosprawności może zostać odliczony w zeznaniu podatkowym za 2011r., a nie jak wskazała wnioskodawczyni w zeznaniu za 2010r. tylko wówczas, gdy zabieg ten zostanie zakwalifikowany przez lekarza specjalistę jako zabieg rehabilitacyjny. Odliczenie to będzie jednakże możliwe tylko wówczas, gdy wnioskodawczyni udokumentuje jego poniesienie stosownym dowodem, z którego będzie wynikało, iż wskazana odpłatność dotyczy zabiegów rehabilitacyjnych i jest kwotą wydatku poniesionego z tytułu tegoż zabiegu.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż organ podatkowy wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię oraz jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach