Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 14 listopada 2006 r. (data wpływu: 15.11.2006 r.), uzupełnionego pismem z dnia 6 grudnia 2006 r. (data wpływu: 11.12.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania osób nie prowadzących działalności gospodarczej stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.
Uzasadnienie
Zapytanie Podatnika dotyczy rozstrzygnięcia czy cena uzyskana ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii elektrycznej stanowi dla osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej przychód z kapitałów pieniężnych oraz czy w konsekwencji na domach maklerskich, które w sytuacji zawierania transakcji na giełdzie towarowej są nabywcą ww. świadectw, spoczywa obowiązek wystawiania rocznych informacji podsumowujących transakcje zawarte przez osobę fizyczną na giełdzie towarowej.
Według opisu stanu faktycznego występujący z zapytaniem Dom Maklerski działa na ... S.A. (zwanej dalej: TGE) pośrednicząc w obrocie świadectwami pochodzenia energii elektrycznej. W przypadku, gdy zbywcą świadectwa pochodzenia jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej potwierdzeniem zawarcia transakcji jest zlecenie sprzedaży wystawione przez klienta. Na tym tle powstała wątpliwość Spółki, czy dla klientów będących osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, od których nabywa świadectwa pochodzenia obowiązana jest sporządzać informacje roczne o transakcjach zawartych na giełdzie. Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie będą ciążyły na Nim obowiązki informacyjne. Jak uzasadniał, cena, którą wypłaca klientowi nie będącemu osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nie stanowi dla klienta przychodu z kapitałów pieniężnych, dla którego ustawodawca przewidział szczególne obowiązki informacyjne, zaś z uwagi na to, że potwierdzeniem zawarcia transakcji jest wystawione przez klienta zlecenie sprzedaży, strona posiada wystarczające dane, aby odprowadzić podatek od uzyskanego przysporzenia.
Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego nie potwierdza stanowiska Podatnika.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwana dalej ustawą PDOF, przewiduje w art. 17 ust. 1 pkt 10, że przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw pochodnych stanowią samodzielną kategorię przychodów, które podlegają szczególnym zasadom opodatkowania na podstawie art. 30b. W myśl art. 5a pkt 13 ustawy PDOF termin pochodne instrumenty finansowe należy tłumaczyć w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, zgodnie z którym zalicza się do nich m.in. pochodne instrumenty towarowe. A zatem, ponieważ od 1 października 2005 r. prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia energii elektrycznej są zbywalne i stanowią towar giełdowy, tj. są pochodnymi instrumentami finansowymi (zgodnie z art. 9e ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr. 153, poz. 1504 ze zm.), obrót nimi należy oceniać w świetle art. 30b i art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy PDOF.
W ocenie tut. Organu, ponieważ art. 30b ust. 4 wyłącza z opodatkowania na jego podstawie przychody uzyskane ze zbycia pochodnych instrumentów finansowych przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, to a contrario dotyczy tego rodzaju przychodów osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Zatem przysporzenia uzyskane ze zbycia świadectw pochodzenia osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej powinna zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych i opodatkować na podstawie art. 30b ustawy PDOF.
Na nabywcy świadectw pochodzenia będzie w konsekwencji spoczywał obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 39 ust. 3 ustawy PDOF, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru (tj. PIT-8C).
Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i dotyczy oceny stanu
prawnego na dzień 31.12.2006 r.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia