Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków Nowa Huta działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.03.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Stan faktyczny opisany w złożonym przez Pana wniosku jest następujący:
- wspólnie z żoną jest Pan współwłaścicielem budynku administracyjno -biurowego. W miesiącu sierpniu 2005 r. podjął Pan decyzję o wprowadzeniu budynku do ewidencji środków trwałych, z przeznaczeniem pod wynajem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Od następnego miesiąca rozpoczęła sie amortyzacja środka trwałego.Z uwagi na fakt, iż budynek został wprowadzony przez wnioskodawcę po raz pierwszy do ewidencji i był budynkiem użytkowanym przed nabyciem ponad 5 lat, zastosowano stawkę amortyzacji 10%.
Zwrócił się Pan z prośbą o zaopiniowanie - czy miał Pan prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, powołując się na przepis art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że podatnicy mogą zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne, jeżeli środek trwały (budynek) jest wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji podatnika i był użytkowany przed dniem nabycia co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Po dokonaniu analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków Nowa Huta stwierdza co następuje:
- Zgodnie z treścią art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r.o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14 poz. 176 - ze zm.) podatnicy z zastrzeżeniem art 22 l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103i 109 Klasyfikacji Środków Trwałych, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej
500m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.Wyjątek zawarty w cyt. przepisie nie wymienia rodzaju 10 KŚT, który obejmuje budynki niemieszkalne, a taki budynek jest przedmiotem niniejszej opinii.
Natomiast w myśl przepisów art. 22j ust 3 pkt 1 cyt, wyżej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże , że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Z przedstawionego stanu faktycznego i odpowiadającego mu stanu prawnego wynika jednoznacznie, że podatnik może ustalić stawkę amortyzacyjną dla używanego środka trwałego, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, a zatem może przyjąć 10% stawkę amortyzacyjną.
Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą doręczenia
podatnikowi decyzji uchylającej lub zmieniającej interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej lub innego właściwego organu odwoławczego,
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie, służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta w terminie siedmiu dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.