Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 15.05.2006, sygn. ZD/406-14/PIT/06, Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu

Temat interpretacji

W dniu 15.02.2006r. wpłynął do organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującej kwestii:

- jak określić wielkość przychodu i kosztu dla transakcji na pochodnych instrumentach finansowych (w szczególności na kontraktach terminowych) nominowanych w walutach obcych oraz w złotych,

- w jaki sposób prezentować te wartości w informacji PIT-8C?

We wniosku Spółka podnosi, iż jest obowiązana do sporządzania informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych - informacji PIT-8C. W składanych informacjach Jednostka jest zobowiązana wykazać w szczególności kwotę przychodu uzyskanego przez podatnika będącego klientem Spółki z tytułu dokonanych transakcji, a także koszty uzyskania przychodów.

Wnioskująca przedstawiając własne stanowisko w sprawie jednocześnie informuje, iż kontrakt terminowy jest umową, w której kupujący zobowiązuje się do zakupienia w przyszłości określonego towaru, zwanego instrumentem bazowym, po określonej cenie, w określonym czasie. Sprzedający zobowiązuje się natomiast do sprzedania określonego w kontrakcie instrumentu bazowego, na tych samych warunkach. Instrumentami bazowymi mogą być akcje, waluty, indeksy giełdowe itp. Chociaż sprzedaż lub kupno kontraktu terminowego oznacza zobowiązanie się do dostawy lub odbioru w przyszłości określonego instrumentu bazowego, to regulowanie ewentualnych zobowiązań następuje w zasadzie w postaci rozliczenia pieniężnego. To co jedna strona kontraktu zyskuje druga traci. O inwestorze, który kupił lub sprzedał kontrakt terminowy mówi się, że ma otwartą pozycję. Może on ją utrzymać do dnia wykonania lub też w każdej chwili wycofać się z rynku (zamknąć pozycję).

Zamknięcie pozycji inwestora może nastąpić poprzez:

a) odpłatne zbycie kontraktu będącego pochodnym instrumentem finansowym,

b) realizację praw wynikających z kontraktu (przez co rozumieć należy wygaśnięcie kontraktu),

c) wycofanie się z transakcji (np. kupna) przez zawarcie transakcji odwrotnej (sprzedaży) - jednak jest to równoznaczne ze sposobem zamknięcia pozycji opisanym w pkt a), ponieważ jest to odpłatne zbycie kontraktu.

Powyższe wyliczenie wyczerpuje listę możliwości zamknięcia pozycji przez inwestora.

Inwestor kupujący/sprzedający kontrakt jest obowiązany wnieść do biura depozyt zabezpieczający jego zobowiązania względem kontrahenta transakcji, który jest tylko małą, kilkuprocentową częścią wartości kontraktu. Wartość kontraktu w chwili otwarcia pozycji obliczamy mnożąc kurs otwarcia kontraktu przez mnożnik (określony w konkretnej walucie przez giełdę). Kurs kontraktu podaje się w punktach, a cenę ustala się mnożąc kurs kontraktu przez mnożnik. Oznacza to, że jeżeli np. kurs kontraktu wynosi 1500 pkt, a mnożnik 50 USD - cena kontraktu równa jest 75.000 USD (1500 pkt x 50 USD).

Dużą zaletą kontraktów terminowych jest to, że w momencie dokonywania ich zakupu lub sprzedaży, inwestor nie musi posiadać wszystkich środków wymaganych do pokrycia i zabezpieczenia przeprowadzanej transakcji. Obie strony transakcji wnoszą więc jedynie depozyty zabezpieczające, w wysokości określonej w warunkach kontraktu, zgodnej z wysokością ustaloną przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (KDPW). Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych rozlicza i gwarantuje wszystkie zawarte na rynku transakcje. Depozyt wnoszony przez kupującego i sprzedającego kontrakt stanowi tylko część wartości transakcji i ma na celu zabezpieczenie interesów stron danej transakcji przy rozliczeniach, np. w przypadku niekorzystnej zmiany ceny kontraktu. Taka konstrukcja pozwala osiągnąć duże zyski (ale też i straty), przy zaangażowaniu tylko niewielkiej kwoty, którą stanowi depozyt.

Depozyt zabezpieczający nie jest kosztem uzyskania, a jedynie formą zabezpieczenia zobowiązań wynikających z zawartego kontraktu.

Do momentu zamknięcia pozycji kurs kontraktu ulega zmianom, wynikającym z sytuacji na rynku. A ponieważ cena kontraktu zależy od jego kursu, efektem zmian kursu kontraktu jest zmiana jego ceny. Te zmiany rodzą obowiązek wzajemnych rozliczeń między stronami kontraktu do momentu zamknięcia pozycji. Obowiązek dokonywania takich rozliczeń wynika z warunków obrotu na dany kontrakt, które ustalane są przez giełdę oraz z Regulaminu KDPW. Wzajemne rozliczenia dokonywane są poprzez faktyczne dzienne przelewy środków pieniężnych między rachunkami stron umowy.

Dla przykładu, jeśli inwestor kupił kontrakt po kursie 1000 pkt na amerykański indeks akcji mini SP 500, a mnożnik wynosi 50 USD, to cena kontraktu wynosi 50.000 USD. Wartość depozytu wynosić będzie ok. 2.500 USD. Jeśli inwestor w danym dniu nie zamknie pozycji, to po zakończeniu sesji zostanie określona wielkość jego dziennych zysków lub strat, w oparciu o dzienny kurs rozliczeniowy, ustalany na zakończenie każdej sesji. Proces ustalania zysków i strat nosi nazwę dziennych rozrachunków i odbywa się w KDPW na drodze przelewu środków pieniężnych pomiędzy rachunkami inwestorów. Jeśli więc w podanym przykładzie inwestor nie zamknąłby pozycji, a dzienny kurs rozliczeniowy wyniesie 1020 pkt, to osiągnie on zysk równy 1.000 USD = (1020 pkt - 1000 pkt) x 50 USD, wynikający ze wzrostu kursu kontraktu. Kwota zostałaby zaksięgowana na jego rachunku depozytowym, a pochodzić będzie z konta kontrahenta (a konkretniej z depozytu zabezpieczającego kontrahenta), który w wyniku zmiany ceny kontraktu poniósł straty.

Udostępnienie tych środków przez Wnioskującą klientowi nastąpi tylko w sytuacji jeśli wysokość środków pieniężnych na rachunku depozytowym klienta przekracza wymaganą wysokość depozytu zabezpieczającego.

W przypadku znacznych wahań na rynku ceny kontraktu klient może utracić złożony przez siebie depozyt zabezpieczający w całości, a w wielu przypadkach nawet kwotę większą od złożonego na początku depozytu. W takiej sytuacji klient wzywany jest przez Wnioskującą do uzupełnienia wniesionego początkowo depozytu.

Tak więc mimo, iż klient może dysponować kwotami przekraczającymi wymaganą wysokość depozytu zabezpieczającego, które uzyskuje w wyniku rozliczeń dziennych do momentu zamknięcia pozycji, nie może ich traktować jak otrzymanych lub postawionych do dyspozycji pieniędzy. Wynika to z faktu, że już np. następnego dnia, z uwagi na spadek kursu kontraktu pociągający za sobą odpowiednie zmniejszenie wartości depozytu zabezpieczającego, klient może być zobowiązany nie tylko do wpłacenia środków, które dzień wcześniej zostały mu udostępnione od kontrahenta, ale także do dopłacenia własnych środków dla uzupełnienia depozytu do wymaganego poziomu. O tym, iż klient faktycznie zyskał lub stracił na danym kontrakcie można powiedzieć dopiero po jego zamknięciu i całkowitym rozliczeniu.

Dźwignia finansowa, która występuje przy inwestowaniu w kontrakty terminowe jest istotnym elementem ryzyka.

W zakresie określenia wielkości przychodu i kosztu dla transakcji na pochodnych instrumentach finansowych nominowanych w walutach obcych oraz w złotych, a także w zakresie sposobu prezentowania tych wielkości w informacji PIT-8C stanowisko Jednostki jest następujące:

Biorąc pod uwagę specyfikę obrotu kontraktami terminowymi, które nie są zbywane jak pozostałe papiery wartościowe, Spółka uważa, iż ustalenie wartości przychodów i kosztów uzyskiwanych w związku z obrotem tymi instrumentami powinno następować według metody kasowej. Oznacza to, iż przychód powstanie w momencie realizacji praw z tych instrumentów, tak więc będzie on ostatecznie należny w dniu zamknięcia kontraktu. Kwoty otrzymywane przez klienta przed zamknięciem transakcji, a więc wynikające z dziennych rozliczeń między stronami kontraktu, nie będą stanowić przychodu, zaś ponoszone przez niego kwoty na rzecz kontrahenta nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu, do czasu zamknięcia transakcji.

Ponadto, w opinii Wnioskującej, w informacji PIT-8C należy prezentować wyłącznie wynik na kontrakcie po jego zamknięciu, tj.

- albo stratę (w poz. 46 informacji PIT-8C) równą wartości środków finansowych jakie inwestor sumarycznie musiał przekazać drugiej stronie kontraktu

- lub dochód (w pozycji 45 informacji PIT-8C) równy wartości środków finansowych jakie inwestor sumarycznie otrzymał od drugiej strony kontraktu.

Jednocześnie w pozycji 46 informacji PIT-8C należy również wpisywać koszty prowizji od zamknięcia i otwarcia kontraktu.

Przy osiąganiu przychodu, bądź ponoszeniu straty na pochodnych instrumentach finansowych, wyrażonej w walutach obcych, nie powstają różnice kursowe, gdyż przeliczenia na złote wyniku następuje według kursu z dnia zamknięcia kontraktu.

Podstawę do prezentowania w informacji PIT-8C tylko ostatecznego wyniku osiągniętego przez inwestora na kontraktach terminowych daje art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego za przychody uważa jedynie otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze lub wartości pieniężne, zaś zgodnie z art. 22 ustawy kosztem uzyskania przychodów mogą być jedynie poniesione przez podatnika wydatki, czyli w konsekwencji faktycznie wydatkowane przez klienta kwoty, związane z utrzymaniem pochodnych instrumentów finansowych. Ponadto art. 17 ust. 1b ustawy stanowi, iż przychód z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających powstaje w momencie realizacji praw wynikających z tych instrumentów, czyli z momentem zamknięcia transakcji.

Prezentowanie w informacji PIT-8C jedynie wyniku na kontrakcie, a nie jego wartości z otwarcia i zamknięcia, jest konieczne z punktu widzenia kontraktów nominowanych w walutach obcych (handel na rynkach zagranicznych). Przy tego typu kontraktach dodatkowym elementem jaki należy uwzględnić są różnice kursowe. Naliczanie tych różnic od wartości kontraktu prowadziłoby według Wnioskującej do istotnego zawyżenia wartości dochodu czy straty z różnic kursowych, gdyż inwestor nigdy faktycznie nie dysponował środkami równymi wartości kontraktu, a jedynie równymi depozytowi zabezpieczającemu, którego za koszty uzyskania uznać nie można.

Przy przyjęciu natomiast założenia, że to wartość kontraktu jest daną, na bazie której należy wyliczać przychód i koszty ich uzyskania, w informacji PIT-8C mogą być wykazane przychody i koszty rzędu kilkudziesięciu milionów złotych, podczas gdy klient faktycznie będzie obracał kapitałem rzędu kilku tysięcy. Takie podejście powoduje zafałszowanie obrazu stanu majątkowego klienta oraz budzi wątpliwości urzędów skarbowych w odniesieniu do źródła pochodzenia tak znacznych kwot pieniężnych, którymi w rzeczywistości inwestor nigdy nie dysponował.

Podsumowując, składająca zapytanie Spółka uważa, iż przy ustalaniu kosztów i przychodów klienta dla transakcji na pochodnych instrumentach finansowych nominowanych w walutach obcych oraz w złotych należy stosować metodę kasową, uwzględniającą tylko ostateczny wynik takiej transakcji.

Organ podatkowy ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza co następuje:

Stosownie do regulacji art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19 % uzyskanego dochodu.

W art. 5a pkt 13 niniejszej ustawy, ustawodawca określił, iż ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych - oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Sposób obliczenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu pochodnych instrumentów finansowych, ustawodawca określił w przepisie art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy. Stanowi on, iż dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a, osiągnięta w roku podatkowym.

Jednocześnie, jak nakazuje art. 30b ust. 6 ustawy podatkowej, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

Z powyższego wynika, iż dochody z pochodnych instrumentów finansowych są opodatkowane w drodze samoopodatkowania.

Jednocześnie Wnioskodawca, na mocy przepisu art. 39 ust. 3 ustawy, jest obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji o wysokości dochodu powstałego u podatnika z pochodnych instrumentów finansowych. Bowiem zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Niniejszym drukiem jest PIT-8C tj. informacja o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych w roku.

W art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy podatkowej stwierdzono, iż za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Ponadto, na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Według art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7, 9 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

Z kolei, jak wynika z przepisu art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W regulacji art. 11 ust. 1 ustanowiono, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 3 i ust. 4 ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe dostosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, do przeliczenia na złote przychodu uzyskanego przez podatnika stosuje się kurs średni walut obcych z dnia uzyskania przychodu, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Natomiast według art. 22 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Jednocześnie ustawodawca w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy podatkowej ustanowił, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W opinii organu podatkowego z powyżej przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskować należy, iż w przypadku pochodnych instrumentów finansowych powstanie dochodu podlegającego opodatkowaniu następuje przy zastosowaniu metody kasowej. Nie można - w analizowanej sytuacji - mówić o powstaniu przychodu należnego, czyli takiego, który mimo faktycznego jego nie otrzymania, podlega zaliczeniu do przychodów osiągniętych przez podatnika. Na prawidłowość takiego podejścia do przedmiotowego zagadnienia wskazuje zarówno przepis art.17 ust. 1 pkt 10 i ust. 1b, jak i przepis art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy, które stanowią o powstaniu przychodu oraz podleganiu przez dochód opodatkowaniu w momencie odpłatnego zbycia pochodnego instrumentu finansowego, bądź w momencie realizacji praw z niego wynikających. Również treść art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy, regulującego koszty uzyskania przychodów w tym zakresie, wskazuje na możliwość uwzględnienia takowych w dochodzie do opodatkowania, dopiero z chwilą realizacji praw wynikających z instrumentu albo rezygnacji z realizacji tych praw lub z chwilą odpłatnego zbycia tego instrumentu.

Z uwagi na wynikającą z podania złożonego przez Wnioskodawcę okoliczność, iż odpłatne zbycie kontraktu będącego pochodnym instrumentem finansowym, a także wycofanie się z transakcji, które jest tożsame z odpłatnym zbyciem oraz realizacja praw wynikających z kontraktu terminowego, świadczą o zamknięciu przez inwestora pozycji, organ podatkowy stwierdza, iż dopiero z momentem takiego zamknięcia pozycji można mówić o powstaniu dochodu podlegającego podatkowi dochodowemu od osób fizycznych. Wnioskodawca więc w informacji PIT-8C, przesyłanej po zakończeniu roku podatkowego do podatnika oraz urzędu skarbowego, nie będzie wykazywał kwot, które w okresie od otwarcia do zamknięcia pozycji wpływają na rachunek depozytowy inwestora związany z kontraktem terminowym oraz które z tego rachunku wypływają z uwagi na dzienne rozliczenia pomiędzy rachunkami inwestorów. Informacja PIT-8C, sporządzana przez Wnioskującą po roku podatkowym, będzie natomiast zawierała wartości, które są efektem już powstałych - zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w danym roku podatkowym dochodów/strat na pochodnych instrumentach finansowych. Stosując nazewnictwo przyjęte we wniosku można więc stwierdzić, iż w informacji PIT-8C będą ujęte wartości przychodów i kosztów uzyskania przychodów związane z kontraktami terminowymi, stanowiącymi pochodne instrumenty finansowe, w momencie zamknięcia pozycji przez inwestora.

W stosunku zaś do sposobu prezentacji w informacji PIT-8C wartości - przychodów i kosztów - związanych z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych lub z odpłatnym zbyciem kontraktów terminowych, zdaniem organu podatkowego, Wnioskodawca słusznie podnosi, iż przepisy art. 11 oraz art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upoważniają Go do wykazania w tej informacji jedynie samego wyniku powstałego na transakcji.

Bowiem zgodnie z cytowanym wcześniej przepisem art. 11 ust. 1 ustawy, który m. in. odnosi się do przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, za przychód uznaje się otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze. Wobec tego, zdaniem organu podatkowego, w sytuacji osiągnięcia przez podatnika zysku na kontrakcie terminowym będącym pochodnym instrumentem finansowym - w wyniku realizacji praw, prawidłowe będzie wykazanie w informacji PIT-8C po stronie przychodów kwoty osiągniętego przez inwestora zysku.

Podobnie w sytuacji osiągnięcia przez podatnika zysku na kontrakcie terminowym będącym pochodnym instrumentem finansowym w wyniku jego odpłatnego zbycia, na podstawie przytoczonego przepisu art. 19 ust. 1 ustawy, Wnioskująca będzie uprawniona do wykazania w analizowanej informacji po stronie przychodów zysku osiągniętego na przedmiotowej transakcji, tj. ceny uzyskanej z odpłatnego zbycia pomniejszonej o koszty odpłatnego zbycia.

W zakresie natomiast kosztów uzyskania przychodu, stosownie do regulacji art. 22 ust. 1 i ust. 4, zawierającej stwierdzenie, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione, a więc stanowiące faktyczne obciążenie finansowe dla podatnika, można stwierdzić, iż w sytuacji uzyskania przez podatnika straty na pochodnych instrumentach finansowych, Wnioskująca będzie mogła stratę tę wykazać po stronie kosztów informacji PIT-8C.

Organ podatkowy zgadza się także ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż po stronie kosztów uzyskania przychodów informacji PIT-8C należy wykazać koszty prowizji od otwarcia i zamknięcia kontraktu. Jednocześnie podkreślić należy, iż wszelkie koszty prowizji i opłat poniesione przez podatnika przed zamknięciem pozycji, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy, stanowią koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie realizacji praw wynikających z pochodnego instrumentu finansowego, rezygnacji z realizacji tych praw, bądź w momencie odpłatnego zbycia kontraktu terminowego.

Ponadto, w opinii organu podatkowego, podobnie jak to stwierdza Wnioskodawca w podaniu, w zakresie uzyskiwania dochodów/strat na pochodnych instrumentach finansowych, nie dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych. Zdanie takie organ podatkowy wywodzi stąd, iż zarówno przychody jak i koszty podatkowe w przedmiotowej sprawie -nawet jeśli wyrażone zostały w walucie obcej - powstają w tym samym dniu. Dniem tym będzie: data realizacji praw wynikających z kontraktu, data rezygnacji z realizacji praw albo data odpłatnego zbycia kontraktu. Tak więc wszelkie wartości odnoszące się do pochodnych instrumentów finansowych winny być przeliczane na walutę polską według tego samego kursu waluty.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.