Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 27.06.2006, sygn. BI/415-0121/05, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po dokonaniu weryfikacji wydanego na wniosek Pana ... postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 18 marca 2005r. Nr WP/415-20/05 zawierającego, pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dochodów uzyskanych w 2004r. z tytułu pracy świadczonej w Norwegii

• postanawia się z urzędu zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 26 stycznia 2005r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dochodów uzyskanych w 2004r. z tytułu pracy świadczonej w Norwegii.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik mający w Polsce miejsce zamieszkania w 2004r. przebywał i pracował w Norwegii. Wynagrodzenie wypłacane mu było przez pracodawcę mającego swoją siedzibę w Norwegii. W Polsce w 2004r. nie uzyskał żadnych dochodów. Podatnik stał na stanowisku, że za rok 2004 ciążył na nim obowiązek złożenia zeznania podatkowego.

Postanowieniem z dnia 18 marca 2005r. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego w nim stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia stwierdził między innymi, że: mając na uwadze fakt, iż w 2004r roku składał Pan deklarację Pit-53 ma Pan obowiązek złożenia zeznania podatkowego w polskim organie podatkowym za rok 2004 na formularzu Pit- 36 w terminie do dnia 02.05.2005r.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy ).

W myśl postanowień art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1979r., Nr 27, poz. 157, z późn. zm.) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zaś ust.2 tego przepisu stanowi: bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Natomiast kwestię eliminacji podwójnego opodatkowania reguluje art. 24 ust.1 umowy, który stanowi, iż w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni,(...) taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Mając powyższe na uwadze dochody osiągnięte przez podatników mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Norwegii, podlegają opodatkowaniu w Norwegii i na podstawie art. 24 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977r. są zwolnione w Polsce od opodatkowania. Dochody takie podlegałyby opodatkowaniu w Polsce tylko w przypadku spełnienia łącznie przesłanek zawartych w treści art. 15 ust. 2 umowy z dnia 24 maja 1977r. tj. podatnik przebywałby w Norwegii przez okres krótszy niż 183 dni i wynagrodzenia wypłacane byłyby przez pracodawcę, który nie ma siedziby na terytorium Norwegii oraz wynagrodzenia nie byłyby wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Norwegii.

W przedstawionym stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę, który posiada swoją siedzibę w Norwegii, zatem postanowienia zawarte w treści art. 15 ust. 2 umowy z dnia 24 maja 1977r. nie będą miały w tym przypadku zastosowania.

Mając więc na uwadze treść wyżej powołanych przepisów dochody osiągnięte przez Podatnika z pracy wykonywanej na terytorium Norwegii są w Polsce zwolnione z opodatkowania.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. - w brzmieniu obowiązującym w 2004r.-jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasada opodatkowania przedstawiona w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 miałaby zastosowanie w przypadku, osiągnięcia przez podatnika oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach. Natomiast jeżeli podatnik tak jak w przedstawionym stanie faktycznym oprócz dochodów z tytułu wynagrodzenia za pracę wykonywaną na terenie Norwegii nie osiągnął w 2004r. innych dochodów - nie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a co za tym idzie nie był również zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego za 2004r.

Treść art. 44 ust. 7 ustawy z 26 lipca 1991r. wskazuje wprawdzie, że podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości 19 % tych dochodów, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju. Jednakże przepis ten ma zastosowanie do dochodów, które zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania są opodatkowane w Polsce (art. 44 ust. 3e ustawy z dnia 26 lipca 1991r.). Zatem w przedstawionym stanie faktycznym podatnik nie miał obowiązku po powrocie do kraju czy też w trakcie pobytu za granicą odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od dochodów osiągniętych w Norwegii, bowiem dochody te w tym przypadku były w Polsce zwolnione z opodatkowania.