Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25.04.2006, sygn. PDOF/415/13/06, Urząd Skarbowy w Gorlicach

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06.02.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, stwierdza że :

stanowisko podatnika w tej sprawie jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 06.02.2006 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek podatnika, uzupełniony w dniu 20.04.2006 r. w sprawie udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotyczącej amortyzacji budynku gospodarczego. W 1991 r. podatnik nabył w drodze darowizny budynek gospodarczy, który adaptował na potrzeby prowadzonej działalności. Wszystkie prace budowlane podatnik wykonał systemem gospodarczym; od 1998 r. wykorzystuje budynek w działalności gospodarczej. Do chwili obecnej budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wydatki nie były księgowane w kosztach przychodów.

Pytanie podatnika dotyczy możliwości wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych według wyceny biegłego.

Zdaniem podatnika ustalona przez biegłego wartość budynku w grudniu 2005 może być podstawą do dokonywania amortyzacji w bieżącym roku.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy stwierdza, co następuje:
Zasady amortyzacji środków trwałych regulują przepisy art. 22a - 22n ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami). Według art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zasady ustalenia wartości początkowej środków, które stanowią podstawę obliczania odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g wymienionej ustawy.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik nie posiada dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków budowlanych (faktur, rachunków).

Zdaniem tutejszego organu wykonane prace budowlane należy zaliczyć do inwestycji polegającej na wytworzeniu środka trwałego we własnym zakresie. Z uwagi na fakt, że podatnik nie posiada dowodów poniesienia wydatków budowlanych, organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem podatnika, iż nie jest możliwe ustalenie wartości środka trwałegowedług przepisu art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy tj. według kosztów wytworzenia.
W tym przypadku będzie miał zastosowanie art. 22g ust. 9 ustawy w myśl którego jeżeli, nie można ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 22g ust. 1 wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8 przez biegłego powołanego przez podatnika.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Powyższa informacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania interpretacji, a traci swoją ważność z dniem zmiany przepisów prawa, które były jej przedmiotem.

Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla niego organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.Organ podatkowy udzielając interpretacji oparł się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i nie oceniał treści załączonych do wniosku dokumentów.

Na postanowienie niniejsze służy podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w N. za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia (art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej).