Temat interpretacji

Obowiązujące do końca 2003 r. regulacje zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwalniały z opodatkowania tym podatkiem kwoty otrzymywane przez pracowników za używanie samochodów dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej stawek za 1 km przebiegu pojazdu do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271).
Od 1 stycznia 2004 r. roku w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych uchylono zwolnienie przedmiotowe zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 22, w konsekwencji powyższego z tym dniem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wypłacone pracownikom kwoty za używanie samochodów dla potrzeb zakładu pracy.
Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 1 w/w ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymywane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponadto w myśl uregulowań art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.
Mając na uwadze powyższe wypłacone pracownikom kwoty za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych stanowią ich przychód ze stosunku pracy, od których płatnik ma obowiązek potrącić zaliczkę na podatek dochodowy stosownie do uregulowań art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.