Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 19.02.2004, sygn. PD/423/7/04, Lubelski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Zgodnie z art. 57 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r.nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Wynagrodzenia tego nie można traktować jako odszkodowania za bezprawne rozwiązanie stosunku pracy przysługującego na podstawie art. 56 § 1 Kodeksu pracy. W art. 56-58 Kodeksu wprowadzono bowiem wyraźne rozróżnienie między wynagrodzeniem za czas pozostawania bez pracy, a odszkodowaniem. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługuje wówczas, gdy orzeczono o przywróceniu do pracy (art. 57 § 1 Kodeksu pracy) natomiast o odszkodowaniu można mówić w sytuacji gdy rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z naruszeniem przepisów, a pracownik nie żąda przywrócenia do pracy (56 § 1 kodeksu pracy).

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy jest świadczeniem związanym bezpośrednio ze stosunkiem pracy i stanowi przychód, w którym mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W katalogu zwolnień przedmiotowych - art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym - nie wskazano tego typu świadczenia jako zwolnionego od podatku, a więc podlega ono opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe nie podziela się stanowiska Przedsiębiorstwa i stwierdza, że jednostka dokonując wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy jest zobowiązana jako płatnik na mocy art. 31 ustawy o podatku dochodowym obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.