Temat interpretacji

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (j. t. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Pojęcie podróży służbowej nie zostało określone w przepisach podatkowych. W związku z powyższym, dla stwierdzenia faktu nabycia uprawnień do świadczeń przysługujących z tytułu podróży służbowych lub też do ich braku, ważne jest dokładne określenie stałego miejsca wykonywania pracy, a w przypadku przedsiębiorcy stałego miejsca prowadzenia działalności.
Wydatki związane z podróżą służbową przedsiębiorców podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu na zasadach określonych w art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), tj. kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, wydatkami dotyczącymi zagranicznej podróży służbowej przedsiębiorcy mogą obciążać koszty działalności, jeżeli związane będą z prowadzoną przez podatnika działalnością (tzn. ich poniesienie ma lub będzie miało wpływ na osiągnięcie przychodu) i nie będą wymienione jako nie stanowiące takiego kosztu w art. 23 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.Wysokość diet przysługujących pracownikom została określona w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Powyżej opisana regulacja prawna nie dotyczy jednak przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług budowlanych na konkretne zlecenie kontrahenta. Wiąże się to ściśle ze specyfiką prowadzonej działalności gospodarczej przez tę grupę osób fizycznych.
W przypadku tych podatników, nie można przyjąć, że świadczenie usług budowlanych poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (siedzibą i adresem zakładu głównego lub innego miejsca stałego wykonywania działalności), wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Należy przyjąć, że świadczenie usług budowlanych z samej natury odbywa się poza miejscem zamieszkania przedsiębiorcy - siedzibą przedsiębiorstwa - i jest to sytuacja stała. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt, że wykonywanie działalności gospodarczej odbywa się poza siedzibą firmy lub innym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej, do wskazania którego przedsiębiorca obowiązany jest w sytuacji, kiedy stale wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania (art. 27 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej - Dz. U. Nr 173, poz. 1807). Usługi budowlane, a wraz z nimi wyjazdy związane ze świadczeniem usług w ramach wykonywanej działalności gospodarczej będą wykraczały poza granice terytorialne miejsca oznaczonego w zgłoszeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.
Celem podróży służbowej jest wykonywanie zadania określonego przez pracodawcę. Nie jest to tym samym co wykonywanie pracy. Podróż służbowa ma charakter incydentalny i tymczasowy. Nie każde wykonywanie pracy poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy jest podróżą służbową. Nie można mówić o podróży służbowej, gdy istotą obowiązków jest wykonywanie pracy (zadań) w innych miejscowościach, a miejscowości te i terminy pobytu w nich wybiera każdorazowo sam podatnik.
Zatem, zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi, tego typu wyjazdy nie mogą być potraktowane jako podróże służbowe przedsiębiorcy świadczącego osobiście usługi budowlane. Posiadają one zupełnie odmienny charakter, co powoduje, że tych wyjazdów nie można traktować jako podróże służbowe w rozumieniu przepisów art. 23 ust. 1 pkt 52 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym, przedsiębiorcy świadczącemu usługi budowlane nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych w sytuacji opisanej we wniosku. Pozostałe wydatki poniesione przez przedsiębiorcę, w związku z odbywaną podróżą, będą w zależności od uzasadnionych potrzeb i prawidłowego udokumentowania (przejazdy, dojazdy, noclegi oraz inne wydatki) zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w pełnej wysokości, na ogólnych zasadach wynikających z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Zasady dokumentowania kosztów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).