Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 01.04.2005, sygn. 1471/DPF/415-21/05/ML, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka ma zamiar wysłać pracownika w podróż służbową samochodem osobowym stanowiącym jego własność. W tym celu zostanie podpisana umowa o użytkowanie samochodu prywatnego do celów służbowych. Pracownik będzie zobowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu określoną w odrębnych przepisach. Za 1 km przebiegu pojazdu zostanie wypłacona stawka zgodna z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz.271).

Według Spółki należność wypłacona pracownikowi z tytułu użytkowania prywatnego samochodu do odbycia podróży służbowej korzysta ze zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lub art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust.1 pkt. 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas :

• podróży służbowej pracownika,
  
• podróży osoby nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Art. 21 ust. 13 w/w ustawy stanowi, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione :

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
   
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
   
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane , lub
   
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Zastrzeżenie zawarte w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy zatem zwolnienia od podatku dochodowego należności z tytułu podróży służbowych wypłaconych innym osobom niż pracownicy.

Należności z tytułu podróży służbowych na terenie kraju określone są w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990). Zgodnie z § 2 w/w rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej określa pracodawca, który może uznać za miejscowość rozpoczęcia ( zakończenia ) podróży miejscowość pobytu stałego lub czasowego pracownika. W myśl § 3 tego rozporządzenia z tytułu podróży służbowej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują : diety, zwrot kosztów przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej oraz innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Natomiast stosownie do § 5 ust. 3 w/w rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym nie będącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w tym przepisie.

Należności wypłacone pracownikowi z tytułu zwrotu kosztów za używanie samochodu osobowego (będącego jego własnością), dla odbycia podróży służbowej w kwocie zdefiniowanej powyżej korzystają ze zwolnienia w ramach art. 21 ust. 1 pkt. 16 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast powołany przez Spółkę art. 21 ust. 1, pkt. 13 w/w ustawy nie ma żadnego związku z analizowanym zagadnieniem i w tym zakresie stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.
Równocześnie nie ma też zastosowania powołane przez Spółkę rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25.03.2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy /Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271/, ponieważ zgodnie z § 1 ust. 2 tego rozporządzenia zwrot kosztów używania przez pracownika pojazdu do celów służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika, określają przepisy w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju tj. przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej powołane w niniejszej interpretacji.
W tym zakresie stanowisko Spółki również jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.