Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art.14a §3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. -Ordynacja podatkowa (Dz.U.z 2005r. Nr 8 poz.60 ze zm.), w związku ze złożonym przez Przedsiębiorstwo Budowlane wnioskiem z dnia 22.08.2005r. ( data wpływu 23.08.2005r.), uzupełnionym w dniu 12.09.2005r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż podstawą zaliczenia do kosztów działalności powinny być rachunki wystawione przez Wspólnotę Mieszkaniową za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Zgodnie z przedstawionym w powyższym piśmie stanem faktycznym , podatnik prowadzi przedsiębiorstwo budowlane. Nadmienia, że posiada niesprzedane lokale usługowe, za których utrzymanie jest obciążony przez Wspólnotę Mieszkaniową. Zdaniem podatnika podstawą zaliczenia do kosztów działalności powinny być rachunki wystawione przez Wspólnotę Mieszkaniową , a nie dowód wpłaty czynszu. Zgodnie z art.6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz.U.z 2000r.Nr 80 poz.903 ze zm) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną. Przepis ten nie daje wspólnocie przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić,że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali zorganizowanych w formie i na zasadach powołanej wyżej ustawy o własności lokali.
W celu należytego utrzymania lokali, ich właściciele zobowiązani są do ponoszenia wydatków na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością. Z powyższych tytułów na rzecz wspólnoty właściciele zobowiązani są do uiszczenia zaliczek w celu pokrycia kosztów utrzymania poszczególnych lokali i części wspólnych. Przyjęty sposób rozliczenia kosztów zarządu nieruchomością nie daje podstaw do postawienia tezy, że zaliczki wpłacone przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, jak i wyodrębnionych poszczególnych lokali, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz 535 ze zm). Zaliczki te stanowią jedynie partycypację w kosztach jednostki organizacyjnej-wspólnoty mieszkaniowej-przez jej członków. Zgodnie natomiast z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm) obowiązek wystawienia rachunku dotyczy podatników prowadzących działalność gospodarczą, polegającą na dokonywaniu sprzedaży lub wykonaniu usługi.
Wspólnota , a więc jej członkowie, nie dokonują sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samych siebie (również jeżeli dotyczy to wyodrębnionych lokali, a nie części wspólnej), poprzez zapłatę zaliczek z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem własnych lokali, np. z tytułu opłat za wodę, ogrzewanie itp. Tym samym brak jest uzasadnienia do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą , a jej członkami i to niezależnie od ich statusu prawnego. Ponadto wyjaśnia się, iż zgodnie z art.20 ust.4 ustawy z dnia 29 września o rachunkowości (j.t. Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 ze zm), w przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych , których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności. Uwzględniając powyższe przepisy należy stwierdzić , iż podstawą do dokumentowania określonych wydatków jako koszty uzyskania przychodu będą dowody wewnętrzne sporządzone przez podatników na podstawie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki na poczet zaliczek wpłaconych do wspólnoty mieszkaniowej.
Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika , wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej- do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia ( art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu,określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit.a ustawy z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (j.t. Dz.U. z 2004r. Nr 253, poz.2532 ze zm) wniesione zażalenie winno zawierać znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł.