Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12.12.2005, sygn. PD-2/4111/415-0037/05, Drugi Urząd Skarbowy w Gdyni

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a§1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /tekst jednolity Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz.60 z późn.zm/ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.09.2005r. uzupełnionego w dniu 30.09.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej - biura rachunkowego przez osobę fizyczną nie posiadającą uprawnień Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dojazdem samochodem z miejsca zamieszkania do siedziby firmy

stwierdzam, że:

• pytanie dotyczące możliwości prowadzenia biura rachunkowego przez osobę fizyczną nie posiadającą uprawnień Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych nie mieści się w zakresie właściwości rzeczowej organów podatkowych,
• stanowisko dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dojazdem samochodem z miejsca zamieszkania do siedziby firmy jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zamierza Pan rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej /biuro rachunkowe/nie posiadając uprawnień Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Prowadzenie ksiąg rachunkowych powierzy Pan osobie posiadającej takie uprawnienia zatrudniając ją na umowę o pracę lub umowę zlecenie.

Z miejsca zamieszkania do siedziby firmy będzie Pan dojeżdżał samochodem wprowadzonym do ewidencji środków trwałych lub prywatnym samochodem.

Podatnik zwraca się z zapytaniem:

1. czy istnieje możliwość prowadzenia działalności gospodarczej - biura rachunkowego przez osobę fizyczną nie posiadającą uprawnień Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych
2. czy wydatki związane z dojazdem z miejsca zamieszkania do siedziby firmy stanowią koszt uzyskania przychodów

Zgodnie z Pana stanowiskiem działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą wykonywać w myśl §2 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2002r w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych /Dz.U. Nr 120 poz.1022/ między innymi osoby prawne oraz inne niż wymienione w pkt 2 jednostki niemające osobowości prawnej, jeżeli powierzają wykonywanie czynności związanych z tą działalnością pracownikom uprawnionym do usługowego prowadzenia ksiąg. Zdaniem Pana osoba fizyczna powierzając prowadzenie ksiąg osobie uprawnionej może prowadzić działalność gospodarczą w tym zakresie nie posiadając w/w uprawnień.

Koszty związane z dojazdem samochodem z miejsca zamieszkania do siedziby firmy stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ad1. Ocena prawna zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej nie wypełnia dyspozycji normy prawnej zawartej w art.14a§1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organy podatkowe udzielają pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach płatnika, podatnika i inkasenta.

Zatem w tym zakresie tut. organ pozostawia wniosek Pana bez odpowiedzi.

Ad2. Zgodnie z treścią art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz.176 z późn.zm/ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 ustawy.

Z treści wyżej cytowanego przepisu wynika, iż o możliwości zaliczenia wydatku w poczet kosztów uzyskania przychodu decyduje wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskanym przychodem. Unormowanie zawarte w art.22 ust.1 świadczy o tym, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Wydatki związane z używaniem dla potrzeb działalności gospodarczej samochodu można ewidencjonować w podatkowej księdze dwoma sposobami.

W przypadku używania samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych stanowiącego własność lub współwłasność podatnika bezwzględnym obowiązkiem jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, co wynika z art.23 ust.1 pkt 46 wyżej cytowanej ustawy.

Przepis ten stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z uregulowaniem zawartym w art.23 ust.5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przebieg pojazdu powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodu na potrzeby podatnika nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W celu ustalenia faktycznego przebiegu pojazdu podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu według wymogów określonych w art.23 ust 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy /skąd -dokąd/, liczbę faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika i jego dane.

Ustalając limit, co miesiąc należy porównać kwotę wynikającą z ewidencji przebiegu pojazdu z faktycznymi wydatkami. W sytuacji gdy faktycznie poniesione wydatki będą wyższe od kwoty wynikającej z ewidencji, to nadwyżka ponad tę nie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w danym miesiącu. Natomiast jeżeli faktycznie poniesione wydatki są niższe od ustalonego limitu lub równe, to koszty uzyskania przychodu należy obciążyć kwotą wydatków. Koszty eksploatacji samochodu nalicza się narastająco od początku roku.

W przypadku używania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych generalną zasadą jest przestrzeganie zasad wynikających z art.22 ust.1 i art.23 ust.1 ustawy o podatku dochodowym.

Ustawodawca wśród wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów wymienia w art.23 ust.1 pkt 4 - odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego oraz w art.23 ust.1 pkt 47 - składki na ubezpieczenie samochodu osobowego.

Zgodnie z art.23 ust.1 pkt 4 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych wg zasad określonych w art.22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania.

Natomiast w myśl art.23 ust.1 pkt 47 nie uważa się za koszt uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającą ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia, w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W związku z powyższym podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z bieżącą eksploatacją, jak zakup paliwa, wymiana oleju, opon, części samochodowych, bieżące naprawy, koszty ubezpieczenia /uwzględniając wyżej cytowany zapis art.23 ust.1 pkt 47/.

Podstawą do zaliczenia w/w wydatków w ciężar kosztów są dowody dokumentujące fakt ich poniesienia tj. faktury VAT, rachunki, dowody opłat ubezpieczenia.

Zatem w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki związane z dojazdem osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej samochodem osobowym -z zastrzeżeniem cytowanych przepisów stanowią koszt uzyskania przychodów.