Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 08.02.2006, sygn. UP-II-1A-415-53-130/05, Urząd Skarbowy w Kołobrzegu
Temat interpretacji
Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) ? Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu, po rozpatrzeniu wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego stwierdza, że stanowisko płatnika jest zgodne z prawem.
Z przedstawionego przez płatnika stanu faktycznego wynika, że w okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2005 r. zatrudniał pracownika na podstawie umowy o pracę na czas określony, w pełnym wymiarze czasu pracy. Zatrudniony pracownik oprócz dochodów ze stosunku pracy uzyskiwał również od 2003 r. dochody z emerytury. W dniu 27 lipca 2005 r. pracownik, po powrocie z sanatorium złożył podanie o dofinansowanie do wypoczynku i leczenia w sanatorium z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Komisja socjalna zebrała się już po wygaśnięciu umowy o pracę z tym pracownikiem, tj. w dniu 23 września 2005 r., przyznając mu przedmiotowe świadczenie. Kwotę tego świadczenia zakład pracy przekazał pracownikowi 6 października 2005 r., potrącając jednocześnie zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19 %.
Uwzględniając powyższy stan faktyczny płatnik stoi na stanowisku, że postąpił prawidłowo potrącając zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19 % kwoty wypłaconej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, gdyż świadczenie zostało przyznane uprawnionemu pracownikowi, a nie emerytowi. Dlatego też nie jest słuszne żądanie pracownika poboru od wypłaconej kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10 % należności.
Wyliczenie tytułów powstania źródeł przychodów pogrupowanych według podobnego charakteru zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwanej dalej ?ustawą?. Nie jest to jednakże katalog zamknięty, na co wskazuje ostatni jego punkt zatytułowany ?inne przychody?. Zgodnie z pkt 1 i 9 tego artykułu źródłem przychodu jest stosunek pracy, jak też inne źródła, o których mowa w art. 20 ustawy. W celu ustalenia, czy otrzymywane świadczenie dotyczyło pracownika i związane było ze stosunkiem pracy, czy też dotyczyło emeryta zostało i wypłacone z tytułu łączącego go uprzednio stosunku pracy, należy w pierwszej kolejności ustalić, do jakiego źródła przychodu zakwalifikować uzyskane przez osobę uprawnioną świadczenia.
Przychody z wykonywanej pracy zostały wskazane w art. 12 ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Za pracownika natomiast - stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy - uważa się osobę pozostająca w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2005 r. osoba korzystająca z dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostawała w stosunku pracy w rozumieniu art. 22 Kodeksu pracy. Dlatego też podstawę nabycia prawa do wypłaty tego świadczenia stanowił stosunek pracy istniejący zarówno w dniu, w którym uprawniony przebywał na wypoczynku w sanatorium, jak również w dniu złożenia podania o dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Przedmiotowe świadczenie, mimo iż jego faktyczna wypłata nastąpiła po ustaniu zatrudnienia, stanowi zatem dla uprawnionego dochód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym łącznie z innymi dochodami z tego źródła przychodu, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Zaliczka na podatek dochodowy wynosi - stosownie do art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, za miesiące od początku roku do miesiąca, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
Ponadto organ podatkowy informuje, że wskazany przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy dotyczy świadczeń otrzymywanych przez emerytów z tytułu łączącego ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem pracy jednakże nie posiada on zastosowania do wskazanego stanu faktycznego, gdyż osoba uprawniona korzystała z wypoczynku i złożyła podanie o dofinansowanie w okresie, w którym pozostawała w stosunku pracy.
Końcowo Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu informuje, że przedmiotowa interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla płatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej).
Na postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej).