Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz korzystania ze zwolnienia podmiotowego, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 17 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący ustalenia miejsca świadczenia usług na rzecz osób nie będących podatnikami oraz w zakresie zwolnienia podmiotowego, wpłynął 23 czerwca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną wykonującą pozarolniczą działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (dalej: Wnioskodawca), a jej wykonywanie rozpoczął w trakcie roku podatkowego. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest działalność w zakresie projektowania graficznego i komunikacji wizualnej (PKD 74.12.Z). Siedzibą działalności gospodarczej podatnika jest Polska.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności polegające na realizacji kompleksowych usług dotyczących obsługi firm produkcyjnych i dystrybucyjnych w zakresie projektowania, prototypowania i wsparcia informatyczno-graficznego. Działalność opiera się na świadczeniu usług projektowania i wizualizacji projektów, skanowania i prototypowania przez druk, realizowanych względem przedsiębiorców, będących docelowymi usługobiorcami. Wyjątkowo usługobiorcami mogą być jednak także konsumenci, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Usługi Wnioskodawcy obejmują także tworzenie na rzecz usługobiorców zdigitalizowanych rysunków technicznych.

Wnioskodawca świadczy swoje usługi dla usługobiorców (zasadniczo przedsiębiorców) przede wszystkim z Wielkiej Brytanii, Australii, Stanów Zjednoczonych, Nowej Zelandii oraz Kanady. Wyjątkowo usługi są świadczone także na rzecz usługobiorców z państw członkowskich Unii Europejskiej, włącznie z usługobiorcami z Polski.

W celu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca korzysta z międzynarodowego serwisu internetowego pośredniczącego w nawiązywaniu kontaktów z odbiorcami jego usług, jednakże same umowy są zawierane bezpośrednio między Wnioskodawcą a usługobiorcą, przy czym serwis jako podmiot ułatwiający kontakt pobiera jedynie opłatę serwisową za korzystanie z oferowanej przez niego platformy wzajemnego kojarzenia kontrahentów. Serwis wyraźnie wskazuje Wnioskodawcę jako podmiot świadczący usługę i jest to odzwierciedlone w uzgodnieniach umownych zawartych między Wnioskodawcą oraz serwisem. Serwis nie zatwierdza obciążenia usługobiorcy płatnością, nie zatwierdza świadczenia usług przez Wnioskodawcę oraz nie ustala ogólnych warunków świadczenia usług przez Wnioskodawcę. To usługobiorca zatwierdza odbiór efektów pracy Wnioskodawcy i uwolnienie płatności, którą wcześniej ten usługobiorca wnosi na konto depozytowe w serwisie, a serwis jedynie wykonuje z perspektywy technicznej polecenia usługobiorcy w tym zakresie, nie narzucając jednocześnie Wnioskodawcy ogólnych warunków dotyczących sposobu świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz usługobiorców.

Efekty pracy Wnioskodawcy przesyłane są do usługobiorców wyłącznie drogą elektroniczną i stanowią projekty wizualne, tworzone także z zastosowaniem techniki projektowania 3D. Projekty graficzne dotyczą przede wszystkim towarów oferowanych przez usługobiorców w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, natomiast te projekty mogą także dotyczyć wizualizacji zamówionej przez usługobiorcę-konsumenta na potrzeby niezwiązane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą tego usługobiorcy, co jednak stanowi rzadkość. Świadczenie tych usług bez dostępu do sieci Internet oraz bez dostępu do właściwego oprogramowania, tj. bez dostępu do technologii informatycznych, pozostaje niemożliwe. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają od niego specjalistycznej wiedzy umożliwiającej wykorzystanie najnowszych możliwości technologicznych celem stworzenia projektów graficznych w postaci żądanej przez usługobiorców, a wykonany projekt graficzny najczęściej stanowi efekt wielogodzinnej pracy Wnioskodawcy z wykorzystaniem właściwego oprogramowania, w tym do projektowania .

Typowy przebieg świadczenia usługi przez Wnioskodawcę polega na spotkaniu online z klientem, w ramach którego w formie werbalnej omawiane są szczegóły zlecenia, w tym w cele projektu, wymogi stawiane przez usługobiorcę, planowane rozwiązania graficzne i środki ich realizacji. Usługobiorca najczęściej przekazuje na początku współpracy Wnioskodawcy graficzne zobrazowanie swojego pomysłu w postaci szkiców, rysunków, zdjęć, prototypów, początkowych modeli graficznych produktów. Następnie Wnioskodawca, w zależności od konkretnego przypadku, przez czas średnio od 0,5 godziny do 20 godzin roboczych dokonuje projektowania graficznego konkretnego zlecenia. Po zakończeniu danego ustalonego z klientem etapu pracy Wnioskodawcy wypłacane jest wynagrodzenie, przy czym w zależności od konkretnego zlecenia Wnioskodawca albo stosuje metodę obliczania należnego mu za dany etap pracy wynagrodzenia poprzez pomnożenie liczby godzin projektowania przez ustaloną na początku współpracy stawkę godzinową za wykonywaną usługę, albo stosuje metodę obliczania należnego mu za dany etap pracy wynagrodzenia poprzez ustalenie już na początku współpracy z usługobiorcą konkretnej kwoty wynagrodzenia za realizację każdego z określonych etapów zleconej usługi. Finalny efekt pracy Wnioskodawcy wysyłany jest usługobiorcy drogą elektroniczną.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie zostały wskazane w art. 7 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży (w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT) nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie dokonuje w ramach wykonywanej działalności gospodarczej czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT innych, aniżeli te, które zostały opisane w niniejszym wniosku.

Pytania

1.Czy w przypadku, gdy opisane usługi Wnioskodawcy są świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwach nienależących do Unii Europejskiej, to miejscem świadczenia tych usług będzie Polska jako państwo, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy o VAT?

2.Czy w przypadku, gdy miejscem świadczenia opisanych usług Wnioskodawcy będzie Polska, to Wnioskodawca może korzystać w odniesieniu do tych usług ze zwolnienia podatkowego w oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko własne Wnioskodawcy do pytania nr 1:

W przypadku, gdy opisane usługi Wnioskodawcy są świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwach nienależących do Unii Europejskiej, to miejscem świadczenia tych usług będzie Polska jako państwo, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie do stanowiska własnego Wnioskodawcy do pytania nr 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Powyższe wskazuje na terytorialny charakter podatku od towarów i usług. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają bowiem wskazane czynności pod warunkiem, że miejscem ich świadczenia w rozumieniu ustawy o VAT jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W kontekście odpłatnego świadczenia usług na rzecz osób fizycznych istotne z kolei pozostają regulacje zawarte w art. 28a i n. ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 28b ust. 1 w zw. z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika (tj. podmiotu, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą) jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Natomiast wedle art. 28c ust. 1 ustawy o VAT, zasadniczo miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami (tj. podmiotów, które nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej) jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Przedstawione reguły mają jednak charakter ogólny i występują od nich odstępstwa. Przede wszystkim zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy o VAT:

Miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z kolei stosownie do treści art. 2 pkt 26 ustawy o VAT, ilekroć w tej ustawie jest mowa o usługach elektronicznych, to rozumie się przez to usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 77 str. 1 ze zm.) - zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:

Do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W myśl art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 obejmuje w szczególności:

a)ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;

b)usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;

c)usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;

d)odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;

e)pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);

f)usługi wyszczególnione w załączniku I.

Stosownie jednak do art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011, art. 7 ust. 1 nie ma zastosowania do:

a)usług nadawczych;

b)usług telekomunikacyjnych;

c)towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;

d)płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;

e)materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;

f)płyt CD i kaset magnetofonowych;

g)kaset wideo i płyt DVD;

h)gier na płytach CD-ROM;

i)usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;

j)usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);

k)usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;

l)hurtowni danych off-line;

m)usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;

n)usług centrum wsparcia telefonicznego;

o)usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;

p)konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;

(…)

t)biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online;

u)zakwaterowania, wynajmu samochodów, usług restauracyjnych, przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.

Z powołanych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest bowiem, aby:

- usługa była realizowana za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

- świadczenie usługi było zautomatyzowane, a udział człowieka w jej świadczeniu był niewielki,

- wykonanie usługi bez wykorzystania technologii informatycznej było niemożliwe oraz aby

- usługa nie była objęta wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.

Wnioskodawca natomiast wskazał, że świadczone przez niego usługi nie są objęte wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011, do ich wykonania niezbędne jest korzystanie z technologii informatycznej oraz są realizowane za pomocą Internetu.

Jednakże Wnioskodawca uważa, że świadczone przez niego usługi nie mogą zostać zakwalifikowane jako usługi, których świadczenie jest zautomatyzowane a udział człowieka w ich świadczeniu jest niewielki. Podkreślenia bowiem wymaga, że Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem modeli, włącznie z projektowaniem. Jego usługobiorcy składają za pomocą platformy internetowej zlecenia wykonania konkretnego projektu graficznego, a Wnioskodawca korzystając ze swojej wiedzy i umiejętności informatycznych, z wykorzystaniem posiadanego sprzętu (w tym drukarki) wykonuje projekt na indywidualne zamówienie.

Realizacja projektów graficznych wymaga zatem znaczącego udziału usługodawcy (jego narzędzi, wiedzy i umiejętności), przez co nie można przyjąć, że udział człowieka w świadczeniu tego rodzaju usług jest niewielki. Realizacja konkretnego zlecenia, co podkreślono w opisie stanu faktycznego, może obejmować nawet 20 godzin roboczych. Ponadto, Wnioskodawca jest wynagradzany za wykonanie określonej pracy, bądź w zależności od ilości godzin projektowania, bądź w zależności od uprzednio ustalonej z góry wartości realizacji danego etapu jego usługi, co sprawia, że przedmiotem sprzedaży w istocie jest usługa w postaci projektowania graficznego, a przekazywanie finalnego efektu tej usługi kanałami dystrybucji elektronicznej nie powinno oznaczać, że Wnioskodawca świadczy usługi elektroniczne w rozumieniu ustawy o VAT. Konieczne jest przecież wskazanie, iż niewystarczające pozostaje odczytanie przepisu art. 7 ust. 2 lit. a rozporządzenia 282/2011, lecz należy dokonywać wykładni kompleksowej obejmującej przede wszystkim główny czynnik warunkujący uznanie za usługi elektroniczne, którym jest wskazana w art. 7 ust. 1 rozporządzenia 282/2011 cecha zautomatyzowania i minimalnego udziału człowieka w świadczonej usłudze.

To z kolei sprawia, że usługi projektowania graficznego świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami elektronicznymi w rozumieniu ustawy o VAT. Jednocześnie w sprawie Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania żadna regulacja szczególna ustawy o VAT wyłączająca zastosowanie art. 28c ust. 1 tej ustawy, przez co miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej posiadających stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwach nienależących do Unii Europejskiej jest państwo miejsca siedziby działalności gospodarczej usługodawcy, tj. Polska.

Stanowisko własne Wnioskodawcy do pytania nr 2:

Wnioskodawca uważa, że w przypadku, gdy miejscem świadczenia opisanych usług Wnioskodawcy będzie Polska, to Wnioskodawca może korzystać w odniesieniu do tych usług ze zwolnienia podatkowego w oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie do stanowiska własnego Wnioskodawcy do pytania nr 2:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się zasadniczo każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika i musi mieć miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zgodnie z art. 28a i n. ustawy o VAT).

Skoro zatem Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a świadczone usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będą mieć miejsce na terytorium Polski, to zasadniczo Wnioskodawca powinien pozostawać obciążony obowiązkiem zapłaty podatku należnego z tytułu świadczonych usług.

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały między innymi w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którego treścią:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Natomiast wedle art. 113 ust. 9 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z kolei zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy VAT:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

-energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

-wyrobów tytoniowych,

-samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

-preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

-komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

-urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

-maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

-pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

-motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy nie obejmuje żadnej z czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, co oznacza, iż sporadycznie świadcząc usługi, których miejscem świadczenia jest Polska, Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, ponieważ jego przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym rozpoczęcia działalności gospodarczej (roku podatkowym), kwoty 200 000 zł.

Okoliczność, iż usługobiorcami będą w zasadniczej mierze podmioty zagraniczne nie ma znaczenia z perspektywy możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ przepis ten jednolicie odnosi się do „sprzedaży”, czyli przede wszystkim do świadczenia usług, dla którego miejscem ich świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775, ze zm.) - zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

W rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak wskazano w art. 2 pkt 4 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Przepis art. 2 pkt 26 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona; Dz.Urz. UE. L 2011 Nr 77, str. 1; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”):

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że warunkiem koniecznym do uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Jednak nie jest to warunek wystarczający, a istotne jest, aby świadczone usługi odznaczały się następującymi cechami:

- ich realizacja odbywa się za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

- świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

- ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe,

- nie są one objęte wyłączeniami wskazanymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Stosownie do art. 28c ust. 1 ustawy o VAT:

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje w zakresie miejsca świadczenia.

Jak wskazano w art. 28k ust. 1 ustawy:

Jak wynika z art. 28k ust. 1 ustawy, ustawodawca określił szczegółowe zasady ustalania miejsca świadczenia m.in. usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, wiążąc to miejsce z miejscem siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłym miejscem pobytu usługobiorcy. Jednocześnie w sytuacji spełnienia przesłanek z art. 28k ust. 2 ustawy, podatnik ma możliwość wyboru miejsca opodatkowania usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 113 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy:

W art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy wskazano, że:

Ww. przepisy wprowadzają zwolnienie podmiotowe. Podatnik, który chce skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w pierwszym roku działalności, może skorzystać z ulgi, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł i równocześnie nie dokonuje transakcji wymienionych w art. 113 ust. 13

Z opisu sprawy wynika, że świadczy Pan usługi polegające na realizacji kompleksowych usług dotyczących obsługi firm produkcyjnych i dystrybucyjnych w zakresie projektowania, prototypowania i wsparcia informatyczno-graficznego. Działalność opiera się na świadczeniu usług projektowania i wizualizacji projektów, skanowania i prototypowania przez druk 3D. Usługi Wnioskodawcy obejmują także tworzenie na rzecz usługobiorców zdigitalizowanych rysunków technicznych.

Swoje usługi świadczy Pan dla usługobiorców (zasadniczo przedsiębiorców) przede wszystkim z Wielkiej Brytanii, Australii, Stanów Zjednoczonych, Nowej Zelandii oraz Kanady. Wyjątkowo usługi są świadczone także na rzecz usługobiorców z państw członkowskich Unii Europejskiej, włącznie z usługobiorcami z Polski.

Wyjątkowo usługobiorcami mogą być konsumenci, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

W celu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca korzysta z międzynarodowego serwisu internetowego pośredniczącego w nawiązywaniu kontaktów z odbiorcami jego usług, jednakże same umowy są zawierane bezpośrednio między Wnioskodawcą a usługobiorcą, przy czym serwis jako podmiot ułatwiający kontakt pobiera jedynie opłatę serwisową za korzystanie z oferowanej przez niego platformy wzajemnego kojarzenia kontrahentów. Serwis wyraźnie wskazuje Wnioskodawcę jako podmiot świadczący usługę i jest to odzwierciedlone w uzgodnieniach umownych zawartych między Wnioskodawcą oraz serwisem.

Świadczenie tych usług bez dostępu do sieci Internet oraz bez dostępu do właściwego oprogramowania, tj. bez dostępu do technologii informatycznych, pozostaje niemożliwe. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają od niego specjalistycznej wiedzy umożliwiającej wykorzystanie najnowszych możliwości technologicznych celem stworzenia projektów graficznych w postaci żądanej przez usługobiorców, a wykonany projekt graficzny najczęściej stanowi efekt wielogodzinnej pracy Wnioskodawcy z wykorzystaniem właściwego oprogramowania, w tym do projektowania.

Typowy przebieg świadczenia usługi przez Wnioskodawcę polega na spotkaniu online z klientem, w ramach którego w formie werbalnej omawiane są szczegóły zlecenia, w tym w cele projektu, wymogi stawiane przez usługobiorcę, planowane rozwiązania graficzne i środki ich realizacji. Usługobiorca najczęściej przekazuje na początku współpracy Wnioskodawcy graficzne zobrazowanie swojego pomysłu w postaci szkiców, rysunków, zdjęć, prototypów, początkowych modeli graficznych produktów. Następnie Wnioskodawca, w zależności od konkretnego przypadku, przez czas średnio od 0,5 godziny do 20 godzin roboczych dokonuje projektowania graficznego konkretnego zlecenia. Po zakończeniu danego ustalonego z klientem etapu pracy Wnioskodawcy wypłacane jest wynagrodzenie, przy czym w zależności od konkretnego zlecenia Wnioskodawca albo stosuje metodę obliczania należnego mu za dany etap pracy wynagrodzenia poprzez pomnożenie liczby godzin projektowania przez ustaloną na początku współpracy stawkę godzinową za wykonywaną usługę, albo stosuje metodę obliczania należnego mu za dany etap pracy wynagrodzenia poprzez ustalenie już na początku współpracy z usługobiorcą konkretnej kwoty wynagrodzenia za realizację każdego z określonych etapów zleconej usługi. Finalny efekt pracy Wnioskodawcy wysyłany jest usługobiorcy drogą elektroniczną.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie zostały wskazane w art. 7 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Pana wątpliwość w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczy określenia czy w przypadku, gdy opisane usługi Wnioskodawcy są świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwach nienależących do Unii Europejskiej, to miejscem świadczenia tych usług będzie Polska jako państwo, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze opis świadczonych przez Pana usług zasadnym jest przyjęcie, że ze względu na znaczny osobisty Pana udział w zakres wykonywanych świadczeń nie można stwierdzić, że świadczone przez Pana usługi wymagają Pana minimalnego udziału. Fakt, że w pewnym zakresie przysyła Pan efekt swoich prac w formie elektronicznej, nie pozwala twierdzić, że mamy do czynienia z usługami elektronicznymi, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy.

Zatem wykonując usługę na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami, dla której przepisy ustawy o VAT nie określają szczególnego miejsca świadczenia usług (tak jak ma to miejsce w bieżącej sprawie) powinien Pan ustalić miejsce świadczenia tych usług, zgodnie z art. 28c ustawy. W konsekwencji, skoro miejsce opodatkowania świadczonych przez Pana usług zostało ustalone według zasady ogólnej, usługa (sprzedaż) podlega opodatkowaniu na terytorium kraju, tj. Polski.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Pana wątpliwość w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczy natomiast określenia czy w przypadku, gdy miejscem świadczenia opisanych usług Wnioskodawcy będzie Polska, to Wnioskodawca może korzystać w odniesieniu do tych usług ze zwolnienia podatkowego w oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że rozpoczął Pan działalność w trakcie roku podatkowego. Przewidywana wartość sprzedaży (w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT) nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto podał Pan, że nie dokonuje w ramach wykonywanej działalności gospodarczej czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT innych, aniżeli te, które zostały opisane we wniosku.

Mając zatem na uwadze, że:

- w roku w którym rozpoczął Pan działalność nie przekroczy - w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym - kwoty 200 000 zł,

- nie wykonuje Pan innych czynności niż opisane we wniosku

- należy uznać, że spełnia Pan warunki do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy.

Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł netto oraz gdy Wnioskodawca nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.