Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.03.2006, sygn. 1419/UPO-415-26-1/06/AS, Urząd Skarbowy w Płocku

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity ogłoszony w Dz. U.z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oceniając stanowisko Wnioskodawcy odnośnie prawidłowości zakwalifikowania do środków trwałych hali magazynowej - niezwiązanej trwale z gruntem oraz prawidłowości wyboru stawki amortyzacyjnej dla celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od w/w środka trwałego, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2006 roku o udzielenie interpretacji, jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

1. Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: Hala o powierzchni 448 m2, została wybudowana w 1999 roku. Jest wykonana z elementów stalowych wykonanych w fabryce, przywieziona na miejsce i zamontowana. Nie jest trwale związana z gruntem, ale przykręcona śrubami do stopy betonowej. Można ją rozebrać i zmontować w inne miejsce. Nie ma fundamentów które są warunkiem spełnienia definicji budynku. Producent zakwalifikował halę w PKWiU 28.11.10.-31 Budynku refabrykowane ze stali.

2. Przedmiot interpretacji: Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy ma prawo zakwalifikować wyżej wymieniony środek trwały jako budynek prefabrykowany ze stali, co za tym idzie zmienić stawkę amortyzacyjną z 2,5% na stawkę roczną 10%.

3. Stanowisko Wnioskodawcy: Podatnik uważa, iż nieprawidłowo zdefiniował halę jako budynek, a powinien zdefiniować jako budynek prefabrykowany ze stali i zmienić stawkę amortyzacji 2,5% na stawkę roczną 10%. W tej sytuacji uważa, że musi zrobić korektę w odpisach amortyzacyjnych od 1999 roku w ewidencji środków trwałych. Również powinien zrobić korekty zeznań dotyczących podatku dochodowego za lata 2001, 2002, 2003, 2004, 2005.

4. Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy: Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity ogłoszony w Dz.U.Nr 14 poz.176 z 2000 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22k ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych - od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i. W wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stawki amortyzacyjne ustalane są w zależności od przyporządkowanego danemu środkowi trwałemu symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych. Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) która obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Ustalając dla danego środka trwałego symbol KŚT należy środek trwały zakwalifikować do odpowiedniej grupy. KŚT wyodrębnia 10 grup środków trwałych, grupom od 3 do 9 przypisano odpowiednie symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Do grupy 8 KŚT - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie zaliczane są również wolno stojące niezwiązane w sposób trwały z gruntem, kioski, budki, baraki, domki kempingowe.

Zgodnie z powyższymi przepisami oraz przedstawionym stanem faktycznym ma Pan prawo zaliczyć przedmiotową halę magazynową - niezwiązaną trwale z gruntem, do w/w grupy 8 KŚT oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosując stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie.

Ponadto informuje się, że zgodnie z przepisami zawartymi w art. 81 cytowanej na wstępie ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy (...) mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).