Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B., przedstawione we wniosku z dnia 01 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura 04 września 2008r.), uzupełnionym w dniu 03 listopada 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nieumorzonej wartości likwidowanego obiektu oraz kosztów usług obcych związanych z likwidacją jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 września 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nieumorzonej wartości likwidowanego obiektu oraz kosztów usług obcych związanych z likwidacją.
Wniosek powyższy zawierał braki formalne. Dlatego też, pismem z dnia 13 października 2008r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 03 listopada 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę, której główną działalnością jest wynajem nieruchomości na własny rachunek. W kwietniu tego roku zakupił grunt wraz z budynkiem, z przeznaczeniem na wynajem. Budynek ten został przyjęty do ewidencji środków trwałych i wnioskodawca dokonuje od niego odpisu amortyzacyjnego.
Zgodnie z jego przeznaczeniem budynek został wynajęty. Po pewnym czasie okazało się, że budynek ten nie nadaje się do dalszej eksploatacji z uwagi na jego zły stan techniczny. Ponadto brak jest nowych chętnych do przyjęcia go w użytkowanie w obecnym stanie technicznym. Koszt remontu może przekroczyć wartość wybudowanego nowego obiektu. W związku z tym wnioskodawca podjął decyzję o jego likwidacji poprzez rozbiórkę.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m. in., iż:

1. w momencie zakupu i w późniejszym okresie czasu ten budynek był kompletny i zdatny do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem, o czym najlepiej świadczy fakt, że był przedmiotem wynajmu i korzystał z tego budynku bez jakichkolwiek ograniczeń najemca,
   
2. po rezygnacji przez najemcę z dalszego wynajmu budynek był przeznaczony na wynajem. Jednak w związku z uwagami jakie przedstawiali potencjalni zainteresowani najemcy co do konieczności wykonania określonych robót przez wynajmującego, przed objęciem tego budynku na wynajem przeprowadził kalkulację zysków z potencjalnego wynajmu oraz kosztów wydatków jakie miałby ponieść i doszedł do wniosku, kierując się czystą kalkulacją ekonomiczną, że jest lepiej dla niego rozebrać ten budynek aniżeli ponosić wydatki na jego remont, których okres zwrotu z zainwestowanego ewentualnie kapitału był nie do zaakceptowania. W konsekwencji powyższego, podjął jedynie racjonalną ekonomicznie decyzję o wyburzeniu tego budynku.
   
3. budynek był wynajęty od 01 sierpnia 2008r. na czas nieokreślony. W chwili obecnej budynek nadal jest wynajmowany lecz umowa jest w okresie wypowiedzenia, który wynosi trzy miesiące,
   
4. obecnie wnioskodawca jest na etapie opracowania kompleksowego projektu zagospodarowania budowlanego terenu, na którym znajduje się budynek przeznaczony do wyburzenia.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mam prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanego obiektu, a także kosztu usług obcych związanych z likwidacją...

Zdaniem wnioskodawcy, ma prawo do zaliczenia nieumorzonej wartości likwidowanych środków trwałych, a także kosztu usług obcych związanych z likwidacją, do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego wydatku za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź też zmierzało do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo nieuznanych za koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Cytowany wyżej art. 23 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, odnosi się wyłącznie do przypadku, w którym środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Tym samym straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowaną innymi przyczynami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Jeżeli zatem następuje likwidacja środka trwałego bez zmiany przez podatnika rodzaju działalności, a likwidacja była konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu jest kosztem uzyskania przychodów.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przyczyną likwidacji budynku jest jego zły stan techniczny, nie pozwalający na jego dalszą eksploatację. W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż, jeżeli przedmiotowy budynek spełniał definicję środka trwałego, o której mowa w cyt. powyżej art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - tj. był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania i jego likwidacja nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności, to wyłączenie zawarte w ww. art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy nie znajduje zastosowania. W takiej sytuacji, ta część wartości środka trwałego, od której nie dokonano odpisów amortyzacyjnych, jest stratą, która, co do zasady, zgodnie z ww. przepisem może stanowić koszt uzyskania przychodu. Również koszty usług obcych poniesione w związku z likwidacją można uznać za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, gdyż stanowią one koszty pośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Jednakże zaznaczyć należy, iż w przypadku gdy zamiarem wnioskodawcy jest wybudowanie na miejscu zlikwidowanego budynku (będącego środkiem trwałym) nowego obiektu (środka trwałego) niezamortyzowana część wartości początkowej tego budynku oraz koszty związane z jego likwidacją (rozbiórką) będą kosztem bezpośrednio związanym z budową nowego obiektu, stanowiącym element kosztu wytworzenia nowego środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia, a więc zgodnie z art. 22g ust. 4 tej ustawy, wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.
Jednocześnie zauważyć należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy wątpliwości budzić może fakt, iż wskazany we wniosku budynek zakupiony w kwietniu 2008r., wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wynajęty w sierpniu 2008r. (umowa najmu jest obecnie w okresie wypowiedzenia), jako kompletny i zdatny do użytku, już po 1 miesiącu eksploatacji znajdował się w stanie uzasadniającym jego wyburzenie. Ocena rzetelności w tym względzie może mieć miejsce w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.