Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M. G. przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wskazała, że od 1 kwietnia 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na krótkotrwałym zakwaterowaniu osób, żywieniu oraz dostarczaniu gotowych dań dla odbiorców zewnętrznych. Rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni wskazała, że w 1997 r. otrzymała od rodziców w formie darowizny nieruchomość rolną wraz z zabudowaniami. Zabudowania obejmowały budynek mieszkalny wraz ze stajnią pod jednym dachem, oraz stodołę i szopę. Wartość całej darowizny to kwota 22.000 zł., w tym wartość budynku mieszkalnego 15.000 zł. Powyższą nieruchomość ojciec Wnioskodawczyni nabył 13 listopada 1990 roku. W latach 1995 2005 dokonano przebudowy i rozbudowy darowanych zabudowań. Dawny budynek mieszkalny wraz ze stajnią został przebudowany na pokoje gościnne i mieszkanie. Cała powierzchnia użytkowa to 305,7 m², w tym mieszkanie to 33,7 m², a pokoje gościnne to 272,0 m². Dawna stodoła została w latach 2004 2005 całkowicie przebudowana na budynek z pokojami gościnnymi o powierzchni użytkowej 463,6 m². Z uwagi na całkowitą przebudowę otrzymanych budynków i brak możliwości ustalenia nakładów, wartość początkowa obu budynków, z wyłączeniem mieszkania została ustalona odrębnie na podstawie wyceny biegłego. Budynki do celów amortyzacji zostały zaliczone do pozycji 109 Klasyfikacji środków trwałych. Konkubent Wnioskodawczyni zaciągnął na swoje imię i nazwisko kredyt na sfinansowanie przebudowy i budowy budynków przeznaczonych na działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, konkubent otrzymał kredyt hipoteczny imienny na ,,sfinansowanie przebudowy pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne. Pieniądze z udzielonego kredytu zostały w całości wydane na przebudowę dawnej stodoły na budynek z pokojami gościnnymi. Kredyt zaciągnięty przez konkubenta spłaca Wnioskodawczyni ze środków uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni z konkubentem pozostają w faktycznym pożyciu, wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe i wychowują dziecko, dlatego też zapłacone odsetki od kredytu stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Natomiast stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl treści art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);
• musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Zwrot w celu użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie tego przychodu a także na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Kredyt zaciągnięty na własne imię i nazwisko przez konkubenta Wnioskodawczyni w celu ,,sfinansowania przebudowy pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkaniowe nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawczynię pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż ową działalność Wnioskodawczyni prowadzi we własnym imieniu. Odsetki od kredytu zaciągniętego przez konkubenta, chociażby spłacane przez Wnioskodawczynię ze środków uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowią kosztu uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2008 r. nr ILPB1/415-145/07-2/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.