Interpretacja indywidualna z dnia 09.04.2015, sygn. IBPBI/1/4511-35/15/WRz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu wynajmu lokalu od męża, o którym mowa we wniosku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 14 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu wynajmu lokalu, o którym mowa we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu wynajmu lokalu, o którym mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie stomatologii (gabinet stomatologiczny). Uzyskane dochody z działalności gospodarczej opodatkowuję na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Jej mąż jest właścicielem budynku mieszkalnego, w którym znajdują się również lokale użytkowe. Budynek stanowi majątek osobisty męża - mąż wszedł w posiadanie budynku przed zawarciem związku małżeńskiego. Przez cały okres trwania małżeństwa Wnioskodawczyni wraz z mężem pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę najmu jednego z lokali użytkowych znajdujących się w budynku stanowiącym własność męża, w którym to lokalu prowadzi swój gabinet. Czynsz najmu ustalony został według cen rynkowych. Oprócz czynszu, zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawczyni jest obowiązana ponosić opłaty niezależne (media) w części przypadającej na wynajmowany lokal. Z tytułu zawartej umowy najmu lokalu, mąż wystawia jej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mam prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, kwot wynikających z faktur wystawionych mi przez męża z tytułu najmu lokalu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ponoszone przez nią koszty z tytułu najmu lokalu użytkowego od męża są niewątpliwie kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów. Koszty najmu lokalu (w tym od współmałżonka) na cele działalności gospodarczej nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Poniesienie kosztu jest właściwie udokumentowane wystawioną fakturą.

W związku z powyższym, w jej przypadku, spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące zaliczenie ponoszonych wydatków na najem lokalu użytkowego od męża, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zawarciu umowy najmu lokalu pomiędzy małżonkami nie sprzeciwiają się również przepisy prawa cywilnego. W szczególności art. 341 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy stanowi, że każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że małżonkowie oboje mają prawo do korzystania z rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Przepis ten nie daje zatem prawa jednemu z małżonków do korzystania z rzeczy wchodzących w skład majątku osobistego drugiego z małżonków. Korzystanie przez Wnioskodawczynię z lokalu użytkowego znajdującego się w budynku stanowiącym własność jej męża, uzależnione jest zatem od posiadania przez nią tytułu prawnego do tego lokalu, którym może być między innymi zawarta z mężem umowa najmu.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że ponoszone przez nią koszty z tytułu najmu lokalu użytkowego od swojego męża stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe, o ile w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, zawarcie umowy najmu, o której mowa we wniosku jest prawnie dopuszczalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 745 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach