Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, w dniu 24 stycznia 2007 r., wspólnie z mężem, nabyła za kwotę 130 000 zł nieruchomość w postaci działki i domu w stanie surowym otwartym. Zainteresowana wskazuje, że nie był wówczas nadany jeszcze numer porządkowy. Na nabycie ww. nieruchomości oraz dokończenie budowy domu zaciągnęli kredyt w wysokości 213 000 zł, który został uruchomiony w dniu 01 lutego 2007 r.

W związku z tym, iż w toku prac okazało się, że pozyskane środki nie są wystarczające do realizacji tego celu, w dniu 11 października 2007 r., został uruchomiony kolejny kredyt na ten cel w wysokości 46 500 zł. Wnioskodawczyni podkreśla, że w obu przypadkach kredytobiorcami byli oboje małżonkowie oraz ze względu na zdolność kredytową rodzice Zainteresowanej. Wszystkie opłaty związane z uruchomieniem i realizacją zobowiązań kredytowych były jednak pobierane z konta osobistego Zainteresowanej. W dniu 12 maja 2008 r. małżonkowie sprzedali przedmiotową nieruchomość za kwotę 435 000 zł. Wówczas dom nie posiadał jeszcze ostatecznego odbioru budowlanego. Od dnia zawarcia związku małżeńskiego małżonkowie pozostawali w ustroju majątkowym wspólności ustawowej, w którym pozostają do dnia dzisiejszego. Przedmiotowa nieruchomość została więc nabyta do majątku objętego ustrojem wspólności ustawowej, a jej zbycie nastąpiło również z tego majątku. Przez czas, kiedy byli właścicielami przedmiotowej nieruchomości, małżonkowie posiadali różne adresy zameldowania. Takie adresy zameldowania oboje małżonkowie posiadają do dnia dzisiejszego. Zainteresowana nadmienia, że podatek dochodowy za lata 2006 i 2007 r. rozliczyli wspólnie w Pierwszym Urzędzie Skarbowym właściwym dla miejsca zameldowania Zainteresowanej, informując równocześnie o tym fakcie urząd skarbowy właściwy dla miejsca zameldowania małżonka.

Budując dom, małżonkowie pobierali faktury VAT za nabywane towary i usługi. Część faktur została wystawiona na Zainteresowaną z adresem zameldowania w X, część na oboje małżonków z adresem zameldowania Wnioskodawczyni (na kwotę w sumie około 14 000 zł), a kilka faktur zostało wystawionych również na małżonka z jego adresem zameldowania. Znaczna część faktur (na kwotę w sumie około 30 000 zł) została jednak wystawiona na męża Wnioskodawczyni z adresem Zainteresowanej w X. Adres ten był adresem do korespondencji i podanie właśnie takiego adresu znacznie ułatwiało realizację licznych transakcji. Materiały do budowy domu nabywane były bowiem w różnych częściach Polski (w tym także w drodze transakcji zawieranych przez internet). Również podmioty świadczące usługi posiadały swoje siedziby w miejscach znacznie oddalonych od przedmiotowej nieruchomości. Okoliczności te powodowały z oczywistych względów konieczność przysyłania (czy też dosyłania kolejnych) faktur.

Kiedy z początkiem grudnia 2007 r. małżonkowie postanowili sprzedać przedmiotową nieruchomość, powzięli wiadomość o konieczności uiszczenia podatku dochodowego z tego tytułu. Uzyskali wówczas również informację, że adres podany na fakturze może mieć znaczenie dla rozliczenia z urzędem skarbowym. W związku z tym, kierując się sugestiami licznych sprzedawców (do których zwrócili się dokonanie korekt w tym zakresie), zaczęli wystawiać noty korygujące do faktur, które były wystawione na oboje małżonków z adresem zameldowania Wnioskodawczyni lub na małżonka z adresem zameldowania Zainteresowanej. Odbywało się to na tej zasadzie, że wystawcą noty korygującej była Wnioskodawczyni. Korygowana była natomiast nazwa nabywcy. Adres pozostawał bez zmian.

Odbiorcami not byli wystawcy faktur. Noty przyjęli w zasadzie wszyscy sprzedawcy (z wyjątkiem jednego) z terenu całej Polski. Jednak tuż przed sprzedażą przedmiotowej nieruchomości, małżonkowie uzyskali w Krajowej Informacji Podatkowej wiadomość, że nie są uprawnieni do wystawiania not korygujących, ponieważ żadne z nich nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku VAT. W związku z tym małżonkowie ponownie zwrócili się do podmiotów, które wystawiły faktury skorygowane notami (w tym również do sprzedawcy, który odmówił przyjęcia noty). Tym razem poprosili o wystawienie faktur korygujących, które korygowałyby nazwę nabywcy w w/w sposób. Tylko jeden z wystawców faktur sporządził fakturę korygującą. Część sprzedawców natomiast w ogóle odmówiła wystawienia takich faktur twierdząc, że jest to po prostu niemożliwe ze względu na zasady działania programów księgujących. Sprzedawcy usług odmówili natomiast powołując się na fakt, iż fakturowane przez nich usługi zostały już wykonane i w związku z tym nie ma (ich zdaniem) co korygować. Poza tym stanęli oni na stanowisku, iż przedmiotowe usługi związane były bezpośrednio z umowami na ich wykonanie -wydanie faktur korygujących wiązałoby się więc z podpisaniem aneksów do tych umów, czego sprzedawcy ci uczynić jak twierdzili nie mogli. Niektórzy wystawcy faktur zaproponowali natomiast dokonanie korekt faktur poprzez ich wyzerowanie, a następnie wystawienie nowych faktur z prawidłową nazwą nabywcy. Na dokonanie korekt w ten sposób nie zgodzili się jednak małżonkowie. Do wystawców tych udali się bowiem już po sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Mieli więc obiekcje, czy wyzerowanie pierwotnych i wystawienie nowych faktur (z datą po sprzedaży nieruchomości) nie będzie budzić wątpliwość, co do faktu, czy nabycie wyszczególnionych w nich przedmiotów nastąpiło w okresie, kiedy byli właścicielami przedmiotowej nieruchomości. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni, wspólnie z małżonkiem, postanowiła przeznaczyć na zakup mieszkania.

W dniu 16 maja 2008 r. zawarli umowę przedwstępną na zakup lokalu mieszkalnego w stanie deweloperskim. Obecnie załatwiają również formalności związane z uzyskaniem kredytu na ten cel. Środki uzyskane przez nich ze sprzedaży działki i domu w budowie nie są bowiem wystarczające do nabycia tego mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, małżonkowie muszą zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19 % od różnicy pomiędzy ceną sprzedaży nieruchomości a udokumentowanymi kosztami uzyskania przychodu. Zainteresowana wskazuje, że przy obliczaniu podatku dochodowego od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za koszty uzyskania przychodu można uznać:

1. koszty związane z zakupem tej nieruchomości w postaci:

    - ceny nabycia,
    - kosztów notarialnych związanych zarówno z zawarciem umowy przedwstępnej, jaki umowy przeniesienia własności,
    - podatków pobieranych przez notariusza;
2. koszty związane z uruchomieniem i spłacaniem kredytów (przeznaczonych na nabycie nieruchomości i realizację inwestycji w postaci budowy domu), takie jak:

    - koszt wyceny nieruchomości (jako warunek niezbędny do rozpatrzenia wniosku kredytowego przez bank),
    - prowizje pobierane przez bank z tytułu uruchomienia kredytów,
    - odsetki od kredytów spłacane w czasie realizacji inwestycji,
    - koszty ubezpieczenia nieruchomości (jako warunek realizacji kredytu wynikającyz umowy z bankiem),
    - koszty zabezpieczenia hipotecznego - wpisy do KW i podatki z tym związane;
3. koszty usług związanych z realizacją budowy domu w postaci:

    - wykonania przyłączy wody, prądu i gazu,
    - opłaty za wodę, prąd i gaz pobrane czasie trwania budowy,
    - koszty związane z odbiorami jednostkowych instalacji (np. odbiór kominiarski);
4. koszty związane ze sprzedażą domu, takie jak:

    - wynagrodzenie biura pośrednictwa nieruchomości,
    - koszt wykreślenia z KW wpisu o zabezpieczeniu hipotecznym (w związku z całkowitą spłatą kredytów),
    - koszt udzielenia pełnomocnictwa do zbycia przedmiotowej nieruchomości w formie notarialnej.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że do udokumentowania w/w. kosztów wystarczające jest posiadanie (okazanie):

1. wpisów aktów notarialnych w odniesieniu do kosztów związanych z zakupem nieruchomości (tj. wszystkie wymienione w punkcie A.) oraz koszt udzielenia pełnomocnictwa do jej zbycia,
2. zaświadczeń z banku jeśli chodzi o prowizje pobrane tytułem uruchomienia kredytów i spłacane odsetki,
3. wydruków przelewów z konta, wykonywanych za pomocą usług internetowych (tzn. niedoświadczonych przez bank, wpisów do KW i związanych z tym podatków jeśli chodzi o koszty wyceny nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości oraz zabezpieczenia hipotecznego,
4. dowodu wpłaty w odniesieniu do kosztu wykreślenia wpisu z KW o zabezpieczeniu hipotecznym,
5. rachunków jeśli chodzi o odbiory instalacji,
6. faktur VAT lub ich duplikatów (w przypadku, gdy oryginały zaginęły), a także niedoświadczonych przez bank wydruków przelewów z konta wykonywanych za pomocą usług internetowych (tylko w przypadku, gdyby z rachunku lub faktur nie wynikało, iż widniejąca na niej należność została całkowicie uregulowana) jeśli chodzi o nabywane towary i usługi.

Zainteresowana stoi na stanowisku, że noty korygujące do faktur VAT wystawione przez Nią - zmieniające dane nabywcy (z X" na Y" lub z XY" na Y") są nieważne i nie wywołują skutku w postaci dokonania ważnej korekty w przedmiotowym zakresie. Wnioskodawczyni nie prowadzi bowiem działalności gospodarczej i nie jest w związku z tym podmiotem uprawnionym do wystawiania not korygujących. Nadto nota korygująca nie może dokonywać sprostowania błędu polegającego na wskazaniu nieprawidłowego nabywcy - takiej korekty można dokonać jedynie za pomocą faktury korygującej.

Faktury wystawione na męża z adresem zameldowania Zainteresowanej lub wystawione na oboje małżonków z adresem zameldowania Zainteresowanej mogą być podstawą do wykazania przez małżonków kosztów uzyskania przychodu przy obliczaniu podatku dochodowego od sprzedaży należącej do nich nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazane błędy w adresie mają bowiem charakter błędów formalnych i można przyjąć, iż nie mają one znaczenia dla ustalenia kosztów uzyskania przychodu w przedmiotowej sytuacji. W roli podatnika występują tutaj bowiem oboje małżonkowie (skoro należąca do nich nieruchomość została nabyta do ich majątku objętego wspólnością ustawową, a jej zbycie nastąpiło równieżz tej masy) nie ma w tym przypadku znaczenia, iż mieli (i mają) oni różne adresy zameldowania. Poza tym z faktur tych wynika przecież jednoznacznie, że wskazane w nich wydatki zostały przez małżonków faktycznie poniesione niezależnie od tego, jak oceni się prawidłowość podanego w nich adresu. Nadto Wnioskodawczyni podaje, że z całą pewnością za błędne nie można uznać faktur wystawionych na oboje małżonków z adresem zameldowania żony, skoro Zainteresowana pod tym adresem faktycznie była zameldowana tym bardziej, że w realiach przedmiotowej sprawy w rozumieniu przepisów prawa podatkowego małżonkowie stanowią przecież jeden podmiot (podatnika).

Ponadto, Wnioskodawczyni podnosi, iż błąd ten traciłby całkowicie na znaczeniu, gdyby do końca 2008 r. mąż Zainteresowanej złożył deklarację NIP-3 do Pierwszego Urzędu Skarbowego (właściwego dla miejsca zameldowania Wnioskodawczyni), wskazując w niej jako miejsce swojego aktualnego zamieszkania adres Wnioskodawczyni. Zmieniłaby się bowiem wówczas właściwość urzędu skarbowego w odniesieniu do osoby męża Zainteresowanej. Podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości (obliczony przy uwzględnieniu wskazanych faktur) zostałby więc odprowadzony zgodnie z właściwością określoną przez (pierwotnie) błędnie wskazany adres w w/w fakturach.

Niezależnie od powyższego bezcelowe i niedopuszczalne byłoby wystawianie przez wystawców faktur, faktur korygujących w ten sposób, że pierwsza faktura (korekta odnosząca się do faktury pierwotnej)zostałaby wyzerowana", a następnie wystawiono by drugą fakturę (zmieniając dane nabywcy z męża na żonę lub obojga małżonków na żonę) z aktualną datą. Zainteresowana stwierdza, że doszłoby bowiem do paradoksalnej sytuacji, w której ani nowe, ani pierwotne (skorygowane) faktury nie mogłyby się stać podstawą do wykazania kosztów uzyskania przychodu (które przecież faktycznie zostały poniesione). Z dokumentów tych wynikałoby bowiem, że koszty te zostały poniesione już po sprzedaży nieruchomości. Jeżeli jednak systemy informatyczne używane przez sprzedawców do wystawiania faktur VAT nie przewidują dokonania korekty faktury w zakresie dotyczącym nabywcy (a jedynie w odniesieniu do sprzedawanych towarów/usług) należałoby takie faktury korygujące wypisać ręcznie i dołączyć do faktur pierwotnych lub też po prostu na fakturach pierwotnych skreślić nieprawidłową nazwę nabywcy i pismem ręcznym wpisać nazwę prawidłową (stawiając obok pieczątkę i podpis osoby uprawnionej do wystawiania faktur). Działanie takie, zdaniem Zainteresowanej, należy uznać za w pełni prawnie usankcjonowane. Skoro bowiem przepisy prawne przewidują dokonywanie korekt w zakresie dotyczącym danych nabywcy w formie faktury korygującej, a możliwość taka nie jest przewidziana w informatycznych systemach księgowych, to sytuacja taka nie może prowadzić do niemożliwości faktycznego wykonania takiej korekty. W związku z tym również wystawca faktury nie może odmówić wystawienia faktury korygującej na podstawie pierwotnej faktury odliczył przecież podatek VAT, co było nieuprawnione, jeśli przyjmiemy, że pierwotna faktura została wystawiona z błędem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 31 grudnia 2006 r. (art. 7 ust. 1 tejże ustawy).

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Jednakże istotnym dla przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego i związanego z nim pytania jest ust. 2 tegoż artykułu, który stanowi, iż podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl przytoczonego przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku.

Można do takich kosztów zaliczyć np.:

• koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
koszty i opłaty sądowe.

Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Określając koszty uzyskania przychodu należy brać pod uwagę te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dokonanej umowy sprzedaży jest prawo własności nieruchomości zakupionej w 2007 r.

Z uwagi na fakt, że nabycie tegoż prawa nastąpiło po 31 grudnia 2006 r., sprzedaż ta dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku. Dochód ten stanowi różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, a udokumentowanymi kosztami nabycia, o których mowa powyżej, powiększonymi o ewentualne udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość ww. prawa do lokalu mieszkalnego i były poczynionew czasie jego posiadania, dlatego można je uznać jako koszty uzyskania przychodu.

Zatem w świetle przedstawionego stanu prawnego i faktycznego w przedmiotowej sprawie, kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości będą tylko udokumentowane koszty nabycia powiększone o udokumentowane nakłady poczynione w czasie posiadania nieruchomości tj. od chwili nabycia. Natomiast do kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa we wskazanym wyżej art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zaliczyć wszystkie te wydatki, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży doszła do skutku. Określając koszty uzyskania przychodu należy brać pod uwagę te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód. W przypadku kosztów poniesionych przez Wnioskodawczynię, wszystkie wykazane wydatki związane z nabyciem, jak i odpłatnym zbyciem nieruchomości stanowić będą koszty uzyskania przychodu tj.:

1. koszty związane z zakupem tej nieruchomości w postaci:

    - ceny nabycia,
    - kosztów notarialnych związanych zarówno z zawarciem umowy przedwstępnej, jak i umowy przeniesienia własności,
    - podatków pobieranych przez notariusza;
2. koszty związane z uruchomieniem i spłacaniem kredytów (przeznaczonych na nabycie nieruchomości i realizację inwestycji w postaci budowy domu), takie jak:

    - koszt wyceny nieruchomości (jako warunek niezbędny do rozpatrzenia wniosku kredytowego przez bank),
    - prowizje pobierane przez bank z tytułu uruchomienia kredytów,
    - odsetki od kredytów spłacane w czasie realizacji inwestycji,
    - koszty ubezpieczenia nieruchomości (jako warunek realizacji kredytu wynikającyz umowy z bankiem),
    - koszty zabezpieczenia hipotecznego - wpisy do KW i podatki z tym związane;
3. koszty usług związanych z realizacją budowy domu w postaci:

    - wykonania przyłączy wody, prądu i gazu,
    - opłaty za wodę, prąd i gaz pobrane czasie trwania budowy,
    - koszty związane z odbiorami jednostkowych instalacji (np. odbiór kominiarski);
4. koszty związane ze sprzedażą domu, takie jak:

    - wynagrodzenie biura pośrednictwa nieruchomości,
    - koszt wykreślenia z KW wpisu o zabezpieczeniu hipotecznym (w związku z całkowitą spłatą kredytów),
    - koszt udzielenia pełnomocnictwa do zbycia przedmiotowej nieruchomości w formie notarialnej.

Ponadto, tut. organ podkreśla, że kwestia wydatkowania środków pieniężnych przeznaczonych na nabycie nieruchomości, jak i poczynione w czasie jej posiadania nakłady, które zwiększyły jej wartość, powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami w postaci rachunków, faktur oraz innych dowodów zasługujących na wiarę. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W myśl § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

Z zapisu § 9 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, nie wynika jednoznacznie, czy wymagany adres jest adresem zameldowania czy zamieszkania. Dlatego, jeżeli faktura spełnia pozostałe warunki wymienione w § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, to fakturę tę uważa się za wystawioną prawidłowo.

W praktyce przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług zdarzają się pomyłki. Ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT, tj. za pomocą faktury korygującej, która może być wystawiona przez sprzedawcę (§ 16 i § 17 ww. rozporządzenia) lub faktury nazywanej notą korygującą, która może być wystawiona przez nabywcę (§ 18 cyt. rozporządzenia). Zatem prawo do korygowania przysługuje również nabywcy.

Nota korygująca wystawiona zgodnie z § 18 rozporządzenia ma status faktury VAT.

Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią ust. 2 powołanego przepisu i powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej

ust. 3 cyt. przepisu.

Na podstawie § 18 ust. 4 i ust. 5 cyt. rozporządzenia, jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy NOTA KORYGUJĄCA.

Zatem w przypadku, gdy nabywca stwierdzi błąd np. w nazwie lub adresie ma prawo wystawić notę korygującą.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni sporządziła noty korygujące zmieniające całkowicie nabywcę, tj. z faktur wystawionych na męża z Jej adresem zameldowania oraz na obojga małżonków również z Jej adresem na Wnioskodawczynię, mimo, iż sama Zainteresowana jest osobą fizyczną i nie miała uprawnień do wystawienia przedmiotowych not.

Ponadto noty korygujące mogą dotyczyć zmiany danych nabywcy (firmy) takich jak nazwa czy adres. Zatem nie może zostać zmieniony podmiot, a jedynie pomyłka w adresie czy nazwie. Z samego charakteru noty korygującej wynika, że dotyczy takiej pomyłki, która nie zmienia samej istoty kategorii, w której popełniono omyłkę. Pod pojęciem pomyłka należy bowiem rozumieć nieświadome odejście od jakiś zasad, reguł, błędne rozpoznanie sytuacji; nieudane posunięcie, niewłaściwa ocena kogoś lub czegoś (Słownik Współczesnego Języka Polskiego Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, pod redakcją Renaty Pieczonki, s. 801). Natomiast działanie Zainteresowanej nie było nieświadome.

Z powyższego wynika, iż notę korygującą wystawić może tylko podatnik podatku od towarów i usług, będący odbiorcą faktury nabywcą towarów i usług.

Zatem wystawione noty korygujące przez Wnioskodawczynię są błędne i nieważne, dlatego nie wywołują skutku w postaci korekty nabywcy.

Ponadto, tut. organ stwierdza, iż mając na uwadze fakt uznania za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie właściwego udokumentowania poniesionych nakładów, bezprzedmiotowa staje się zatem odpowiedź na pytanie dot. dokonania przez małżonka Wnioskodawczyni zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-3, jak również odpowiedź na pytanie w zakresie sankcji grożących wystawcom faktur w przypadku odmowy wystawienia faktur korygujących.

Reasumując, stwierdzić należy, że od uzyskanego w roku podatkowym dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości należny podatek wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania podatkowego, tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Tut. organ stwierdza, że Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości wszystkie koszty wskazane przez Nią we wniosku ORD IN.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię, tut. organ zauważa, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Małżonek Zainteresowanej chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.