Temat interpretacji

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarcze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2007 wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą, rozliczając podatek dochodowy na zasadach ogólnych, do kosztów uzyskania przychodów wpisał 1/3 opłaty wstępnej od umowy leasingu operacyjnego zawartej na trzy lata. Dokonując takiego podziału kosztów opłaty wstępnej wzięto pod uwagę pismo Ministra Finansów nr MB5/512/2007 z dnia 29 czerwca 2007 roku w sprawie sposobu rozliczania opłaty wstępnej. W 2007 roku podatkową księgę przychodów i rozchodów prowadzono metodą kasową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną kasową można zaliczyć opłatę wstępną leasingu operacyjnego jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatku...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu. Przy zastosowaniu metody uproszczonej opłata wstępna leasingu operacyjnego stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia, bez względu na to jakiego okresu dotyczy. W analizowanym przypadku dodatkowym uzasadnieniem jest art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym koszty uzyskania przychodu potrącane są w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Jeżeli zatem, będąca przedmiotem wniosku umowa leasingu spełnia wszystkie warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to ponoszone przez korzystającego, opłaty ustalone w tej umowie w podstawowym okresie tejże umowy, z tytułu używania środka trwałego będącego przedmiotem leasingu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.Jednocześnie powołany przepis art. 23b ust. 1 nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 46 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Stosownie do art. 22 ust 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.Z wniosku wynika, iż wnioskodawca rozliczał się w 2007 roku na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wydatki zaliczał do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tzw. metodą uproszczoną, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Wnioskodawca nie był zatem obowiązany stosować w ww. roku zasad określonych w art. 22 ust. 55c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy wybrali te zasady.

W konsekwencji przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów wnioskodawca nie miał obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.Dlatego też, wydatki związane z uiszczeniem opłaty wstępnej, wnioskodawca winien był zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Podkreślić przy tym należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 w/w ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.