Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 roku Dz.U.Nr 8 poz. 60 ) po rozpatrzeniu wniosku podatnika z dnia 22 kwietnia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie odliczeń od podstawy opodatkowania ponoszonych wydatków na cele rehabilitacyjne z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, stanowiącego własność firmy małżonki
stwierdzam, że stanowisko przedstawione w tym wniosku w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Podatnik pismem z dnia 22 kwietnia 2005 roku uzupełnionym w dniu 19 maja 2005 roku wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika , że Podatnik jest osobą niepełnosprawną posiadającą II grupę inwalidztwa. Żona Podatnika posiada samochód ciężarowy, zakupiony przez jej firmę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej .
Podatnik w złożonym wniosku przedstawia swoje stanowisko potwierdzające możliwość dokonania odliczeń od dochodu za 2004 rok z tytułu wydatków poniesionych przez Podatnika na cele rehabilitacji w związku z używaniem samochodu (zakupionego przez żonę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) dla potrzeb przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Stosownie do treści art.26 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. z 2000 roku Dz.U.Nr 14 poz. 176 z późn.zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art.24 ust.3, art.28-30 oraz art. 30a - 30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art.9 , art.24 ust. 1, 2 ,4, 4a - 4 e ,ust.5c, 6, 8, ust.10-12 lub art.25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne .
Warunkiem odliczenia wyżej wymienionych wydatków zgodnie z artykułem 26 ust.7d wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek :
- orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni o niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
- decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową lub rentę socjalną, albo
- orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zgodnie z zapisem art. 26 ust.7e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku przepisy ust.7a-7d i ust.7g stosuje się odpowiednio do podatników na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120,00 zł.
Ponadto wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane(dofinansowane) ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane(dofinansowane) z tych funduszy( środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną ) z tych funduszy(środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art.26 ust.7b).
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust.7a wyżej cytowanej ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń zostały określone w ust.7b-7g tego artykułu.
W świetle art.26 ust.7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki rehabilitacyjne podlegające odliczeniu od dochodu uważa się wydatki z tytułu używania samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność ) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo- rehabilitacyjne w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.
W stosunku do wyżej wymienionych wydatków, zgodnie z art.26 ust.7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są wymagane dowody ich poniesienia, niemniej osoba niepełnosprawna powinna posiadać dokumenty potwierdzające konieczność przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że samochód, z tytułu używania którego chce dokonać odliczeń od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jest samochodem ciężarowym, będącym własnością firmy małżonki, stanowi składnik majątku tej firmy, zatem nie jest spełniony wymóg określony w wyżej przytoczonym zapisie art.26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, umożliwiający dokonywanie odliczeń od dochodu wydatków poniesionych przez osobę niepełnosprawną z tytułu używania samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej.
Zatem przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.